Λίγο απ' όλα

1. Στο σχολείο της κόρης Α έκαναν άσκηση σεισμού. Οι δάσκαλοι δεν είχαν προειδοποιήσει τα παιδιά, αλλά την προηγούμενη εβδομάδα τους είχαν πει ότι αν γίνει σεισμός μπαίνουμε κάτω από τα θρανία και περιμένουμε μέχρι να σταματήσει ο σεισμός. Λέει κάποια στιγμή η δασκάλα "σεισμός, κάτω από τα θρανία όλοι". Ο Γιωργάκης πήρε τα αγγλικά που δεν είχε κάνει όλες τις ασκήσεις, ο Γιαννάκης πήρε το σάντουιτς για να μην πεινάσει, η Μαιρούλα πήρε το παγουρίνο για να μην διψάσει, η Αννούλα πήρε το λιπ-γκλος, ο Χρηστάκης και ο Μανωλάκης μάλωναν για το αν θα πάρουν την μπάλα ή όχι. Αν και θα μπορούσα να γράφω ώρες για τις ομοιότητες με τους ήρωες του Μικρού Νικόλα (κατά σειρά έχουμε Ανιάν, Αλσεστ, κενό, Λουίζα, Εντ και Κλοτέρ), το βασικό θέμα είναι ότι 2 παιδιά πέμπτης δημοτικού ΔΕΝ χωράνε κάτω από το θρανίο. Ωραίο, ε;

2. Στο σχολείο της κόρης Α συγκέντρωσαν πέρυσι χρήματα (500 ευρώ) τα οποία έδωσαν στον Δήμο (Αθηναίων βεβαίως βεβαίως - το βεβαίως βεβαίως θα το καταλάβετε σε λίγο), ο οποίος Δήμος (είπαμε, όχι Μούτσης) θα τα διπλασίαζε για να φυτευτούν δέντρα στο σχολείο! Καταπληκτικό δεν είναι; Τρομερό; Απίστευτο; Δεντροφύτευση στο σχολείο! Φανταστικό; Ναι, είναι φανταστικό. Γιατί ο Δήμος ποτέ δεν διπλασίασε το ποσόν, ποτέ δεν φύτεψε δέντρα και ποτέ δεν επέστρεψε τα χρήματα στα παιδιά!

3. Πριν από μερικά χρόνια είχα πάει στην Κορσική. Εκπληκτικός τόπος - αν μπορείτε να πάτε χωρίς δεύτερη σκέψη, είναι κάτι ανάμεσα σε Χανιά και Κέρκυρα με Μανιάτες. Αν πάλι έχετε διαβάσει τον Αστερίξ στην Κορσική και επισκεφθείτε χωριά στην ενδοχώρα θα καταλάβετε ότι οι φάτσες του κόμικ είναι πραγματικές. Φτάνει με την εισαγωγή. Πάμε τώρα το ψητό. Ή μάλλον μαγειρευτό.
Στην Κορσική λοιπόν έφαγα το εκπληκτικότερο συκώτι του κόσμου. Ήταν συκώτι με πάστα σταφυλιών. Αντέγραψα τη συνταγή και την φτιάχνω τα καλοκαίρια.
Καθαρίζουμε, πλένουμε, κόβουμε κρεμμύδια σε χοντρουλές ροδέλες. Τα βάζουμε στο τηγάνι με λίγο λάδι και όταν μαραθούν (ποτέ δεν τα τσιγαρίζουμε) προσθέτουμε το κομμένο σε φέτες συκώτι. Όταν πάρει λίγο και από τις δύο μεριές προσθέτουμε πολτοποιημένα σταφύλια, αλατοπίπερα, χαμηλώνουμε τη φωτιά, σκεπάζουμε και σε μισή ώρα έχει γίνει.
Το καλό αυτής της συνταγής είναι ότι το συκώτι παραμένει μαλακό και το τρώνε τα παιδιά με μεγάλη χαρά, η δε συκωτίλα (που σε κάποιους δεν αρέσει, τι να πω, δεν τους καταλαβαίνω, αλλά ισχύει) κρύβεται κάτω από το άρωμα των σταφυλιών.
Επειδή όμως δεν μας προκύπτουν σταφύλια όποτε εμείς θέλουμε, κάνω την ίδια συνταγή με κρασί ή κονιάκ. Δηλαδή ίδια αρχή, σβήνω το συκώτι με κρασί ή κονιάκ, ίδιο τέλος. Προχθές όμως, που φαγώθηκα να φτιάξω συκώτι, δεν είχα ούτε σταφύλια, ούτε κρασί, ούτε κονιάκ (θα μου πεις, τι είχα; Είχα 1-2 μπουκάλια μαλτ ουίσκυ που θεωρητικά δεν πρέπει να χρησιμοποιώ στα φαγητά (για τα γλυκά δεν το έχουμε διευκρινίσει) και βότκα που δεν μου αρέσει πλέον σχεδόν πουθενά, κάτι τσίπουρα, ούζα και North - που δεν την έχω για φαγητά). Έβαλα λοιπόν τσίπουρο, το οποίο πρέπει να παραδεχτώ ότι του πάει περισσότερο από το κρασί.

4. Η κόρη Γ εξελίσσεται σε σοβαρή σκατούλα γιατί έχει αρχίσει να υιοθετεί πρακτικές κόρης Β. Με το που της λέμε όχι σε κάτι στρίβει τα χείλια της προς τα κάτω και ξεκινάει το μπουχουχουάαααααα που συνοδεύεται με δάκρυ που σταματάει στα φουσκωτά μάγουλα (όντως κάθεται εκεί, δεν κατρακυλάει και δεν συνοδεύεται από άλλα δάκρυα - στο ένα σταματάμε). Σήμερα το πρωί είχε πάρει ένα μικρό παιχνιδάκι της Β και το είχε βάλει στο στόμα της.
Έλα κοπέλα μου, δώστο μου.
Ααα.
Δώστο στη μαμά, είπαμε.
Ααα.
Αν δεν μου το δώσεις θα σταματήσω να παίζω μαζί σου.
Ααα.
Κι έφυγα. Και ήρθε και το έφτυσε στο χέρι μου. Έπιασε!!!! Και είναι μόλις ενάμισι!!!

Βέβαια, η ακόμα καλύτερη αντίδραση ήταν της Β:
Μαμά, πρώτη φορά το κάνεις αυτό στο μωρό.
Αγάπη μου, πρέπει να καταλάβει ότι δεν θα γίνεται πάντα το δικό της. Πρέπει να ακούει τη μαμά και τον μπαμπά. Δεν μπορεί να μην μας ακούει και εμείς να παίζουμε μαζί της. Έτσι δεν κάνουμε και με εσένα και με την Α;
Ναι μαμά.
...
Είδες;; Δεν θα ήσουν για πάντα μωρό...