Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

Άργειε νάλθη εκείνη η μέρα κι ήταν όλα σιωπηλά ...


Σιγά μην άργειε. Ήρθε.


Μαμά, το άλλο Σάββατο κάνει πάρτυ η Κατερίνα.
Α ωραία! (είναι που με τη μετακόμιση και την αλλαγή σχολείου θα ήταν ξένη μεταξύ ξένων και δεν θα έκανε παρέες...)
Αλλά ξέρεις, είναι σε κλαμπ.
(κλαμπ; τι κλαμπ; κλαμπ σάντουιτς μήπως;)
Μαμά, σου μιλάω, λέω ότι είναι σε κλαμπ.
Ναι μωρό μου, σε άκουσα. Έχουμε καιρό μέχρι το άλλο Σάββατο, τα ξαναλέμε...


Δεν ξέρω αν είμαι πασέ (πασέ κομποζέ, πασέ ρεσάντ, ό,τι πασέ θέλετε, δεν με πειράζει), αλλά στην πρώτη γυμνασίου δεν είναι πολύ μικρά για κλαμπ;

Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2011

Φίλε ξέρεις από κουπί;

Στην Ελλάδα τραβάμε κουπί;



Μπράβο τους!

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Who knows, who fears?

Βοηθήστε με να καταλάβω διότι προφανώς δεν είμαι σε θέση να κατανοήσω υψηλά νοήματα:

Αν ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που νοικιάζω αρνηθεί/βαρεθεί/δεν θέλει να πληρώσει το νέο φόρο που θα έρθει στον ΔΙΚΟ ΜΟΥ λογαριασμό της ΔΕΗ, θα μου κόψουν ΕΜΕΝΑ το ρεύμα;



Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2011

10 years after

Μετά από δέκα χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στον παιδικό σταθμό, μετά από δέκα πρώτες ημέρες της εκάστοτε νέας σχολικής χρονιάς, εξακολουθώ να βάζω τα κλάματα με το σπαραξικάρδιο μαμάαααα που ακούω μόλις αφήσω το παιδί στο σχολικό.
Έχετε ένα ζήτημα με τον αποχωρισμό, μου είχε πει μια ψυχοβγάλτισσα.
Ενδεχομένως, απάντησα. (Δεν χρειάζεται να έχεις πτυχίο για να το καταλάβεις, πήγα να της πω...)

Το θέμα είναι ότι το μεσημέρι γύρισα στο σπίτι άρον-άρον, πήρα τη μικρή αγκαλιά, πώς πέρασες μωρό μου στο σχολείο σήμερα, τι κάνατε, την ρώτησα.
Ήρθε ο Κοτζιάς, μου είπε και έφυγε από την αγκαλιά μου.

(Να 'ναι καλά ο Κοτζιάς, αλλά ποιος είναι αυτός ο Κοτζιάς;;;)

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

Τι άλλο θα πει;

Έχετε προσέξει πόση πλάκα έχουν οι εκφράσεις που χρησιμοποιούμε όταν κάτι μας προκαλεί έκπληξη ή εντύπωση; Από το απλό "απαπά" (ή "ατατά" σε άλλα μέρη της Ελλάδας) μέχρι το "έλα... στον τόπο σου", έχουμε πολλές λέξεις και φράσεις να διαλέξουμε.

Φέτος στις διακοπές, ένα κοριτσάκι που έκανε παρέα με τις μικρές έλεγε διαρκώς "Χριστέ κι Απόστολε". Από δω Χριστός κι Απόστολος, από κει Χριστός κι Απόστολος, πολύς Χριστός κι Απόστολος.

Χθες το βράδυ ήθελα να κάνω πλάκα στην μικρή και της είπα ότι έχει τελειώσει το γάλα. Σιγά μην με πίστεψε. Πήγε στο ψυγείο, κοίταξε στο ράφι και όντως δεν είδε κανένα μπουκάλι. Κοίταξε μία εμένα, άλλη μία το ράφι, ξανά εμένα και το είπε: "Χριστέ και πως σε λένε".