Δευτέρα 26 Απριλίου 2010

Ισλανδία

Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι έχω μια ψύχωση με την Ισλανδία (όπως και με την Ιαπωνία - βέβαια το γεγονός ότι είναι και οι δύο ηφαιστειογενείς και σεισμογενείς νησιωτικές χώρες με ψιλοτσιμπημένα ποσοστά αυτοκτονιών ίσως θα πρέπει να με ανησυχεί, αλλά λέω να το ψάξω άλλη φορά).

Και, αν και δεν θέλω να γράψω κάτι συγκεκριμένο σήμερα, θέλω να σας πω ότι μπορείτε να βρείτε εκπληκτικές φωτογραφίες από την έκρηξη του ηφαιστείου και του βόρειου σέλατος μαζί στο mila.is. Επίσης μπορείτε να χαζέψετε ό,τι μπορεί να σας ενδιαφέρει για τη χώρα στο goiceland.org ή να γραφτείτε και να λαμβάνετε το ενημερωτικό φυλλάδιο του ισλανδικού οργανισμού τουρισμού.

Εντελώς πληροφοριακά, το newsletter που έστειλαν στα τέλη Μαρτίου (όταν είχε γίνει η πρώτη έκρηξη, η μικρή, όχι αυτό που ξέρουμε όλοι) έγραψε:

VISIT ICELAND BEFORE IT’S TOO LATE
First there was global warming and the on-going threat to Iceland’s slowly receding glaciers. Then there was the economic crisis which is only now just slowly starting to recover. Now what? Give us a break – another volcanic eruption?


Επαναλαμβάνω, το another σε αυτήν την περίπτωση είναι η παλιά!

Παρασκευή 23 Απριλίου 2010

Outliers

Ας υποθέσουμε ότι θέλετε να υπολογίσετε τον μέσο όρο ηλικίας των φοιτητών ενός πανεπιστημίου. Είναι λογικό να σκεφτείτε ότι οι περισσότεροι φοιτητές θα είναι 18-24. Αν όμως έχετε έναν φοιτητή 75 ετών και τον υπολογίσετε σε ένα μικρό δείγμα (ας πούμε 15 φοιτητών), τότε θα σας χαλάσει το αποτέλεσμα. Έτσι δεν είναι; Αυτός ο 75χρονος φοιτητής είναι outlier - μια ακραία τιμή και μπορείτε να επιλέξετε να μην τον λάβετε υπόψη στους υπολογισμούς σας.

Αυτή η λέξη έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές τα τελευταία χρόνια για την Ελλάδα - και ιδιαίτερα στην εξαγωγή διαφόρων ευρωπαϊκών δεικτών. Βγαίνει ο δείκτης και στο τέλος υπάρχει σημείωση ότι "βάσει της μεθοδολογίας που χρησιμοποιήσαμε αφήσαμε απ'έξω το 10% των ανώτερων και κατώτερων τιμών" (και εκεί ήταν όλα τα στοιχεία για την Ελλάδα) ή άλλη σημείωση λέει "στον υπολογισμό δεν λήφθηκε υπόψη η Ελλάδα, η οποία αποτελεί outlier".
Είμαστε outlier, είμαστε απ' έξω.

Και σήμερα ανοίξαμε τις πόρτες μας στο ΔΝΤ.
Ό,τι και να λέμε, η αλήθεια είναι ότι ευτυχώς που υπάρχει κι αυτό.

Τις τελευταίες ημέρες διάβασα πολλά και συχνά διατυπωνόταν το ερώτημα "μα καλά, αυτοί οι Ευρωπαίοι δεν ήξεραν ότι τα πράγματα ήταν άσχημα στην Ελλάδα;" Το ήξεραν, φυσικά και το ήξεραν. Αλλά υπάρχει διαφορά: άλλο να λες ότι έχεις έλλειμμα 3% και να εννοείς 4,5% και άλλο να λες ότι έχεις 3% και να εννοείς 14%. Εδώ δεν μιλάμε για απλό θρίλερ, μιλάμε για Αρτζέντο σε όλο του το μεγαλείο!

(Σημείωση: έλλειμμα είναι τα χρήματα που δεν έχουμε για να κάνουμε αυτά που πρέπει να κάνουμε. Αν δηλαδή στο σπίτι μας χρειαζόμαστε 100 ευρώ το χρόνο για να πληρώσουμε τους λογαριασμούς, φαγητό κ.λπ. και έχουμε τα 97 ευρώ, τότε έχουμε έλλειμμα 3%. Στην οικονομία όλα αυτά τα ποσοστά υπολογίζονται επί του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (aka ΑΕΠ) που ουσιαστικά είναι όλα τα χρήματα από όλη την παραγωγή όλης της χώρας για όλο το χρόνο. Το έλλειμμα, στο βαθμό που δεν ελέγχεται με μείωση των δαπανών - γιατί αυτός είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος μείωσης του ελλείμματος - οδηγεί σε δανεισμό. Και ο δανεισμός μαζεύεται και φτιάχνει ένα ωραίο χρέος. Αυτά για να καταλαβαινόμαστε.)

Όπως καταλαβαίνετε τα καλά δεν σταματούν εδώ. Αν το πρόβλημα ήταν μόνο το έλλειμμα, κάτι μπορεί να παλευόταν. Το κακό είναι ότι έχουμε και τεράστιο χρέος. Δηλαδή, πέραν του ότι δεν έχουμε λεφτά να την βγάλουμε, χρωστάμε και της Μιχαλούς και πρέπει να την ξεχρεώσουμε (αυτό θα το καταλαβαίνετε όταν ακούτε στις ειδήσεις να μιλάνε για "ομόλογα που λήγουν".). Γιατί και η Πορτογαλία έφθασε το έλλειμμά της στο 8%, αλλά το χρέος της είναι κάπου 75% του ΑΕΠ - που είναι μεν ψηλό, μην κοροϊδευόμαστε, αλλά ελέγχεται.

Ευτυχώς λοιπόν (έχετε καταλάβει πού φτάσαμε για να λέω "ευτυχώς";) που έρχεται ο μηχανισμός στήριξης και μας τα χώνει. Θα τα χρωστάμε κι αυτά, δεν είναι χάρισμά μας στα μούτρα τα δικά μας, θα πρέπει να τα δώσουμε πίσω. Αλλά τουλάχιστον δανειζόμαστε από ΕΕ και ΔΝΤ με επιτόκιο χαμηλότερο από αυτό που μπορούμε να πετύχουμε μόνοι μας σαν χώρα από τις αγορές (ή τουλάχιστον αυτή είναι η όλη λογική του πράγματος).

Τι έχουμε να περιμένουμε τώρα;
- Νέο πακέτο δημοσιονομικών (aka φορολογικών) μέτρων. (Δεν με νοιάζει να φωτογραφίσουν όλοι οι δορυφόροι την πλαστική πισίνα της Barbie που έχουμε στο μπαλκόνι...)
- Μείωση απολαβών στον ιδιωτικό τομέα (φήμες ανέφεραν ότι το κακό θα γίνει το Σεπτέμβριο, μπας και προλάβουμε να κάνουμε διακοπές για να τα χώσουμε στον τουρισμό αλλά από τη στιγμή που ενεργοποιείται τώρα ο μηχανισμός υποθέτω ότι θα μας έρθει νωρίτερα). Βέβαια προσέξτε: οι μισθοί δεν θα μειωθούν, αλλά θα μειωθούν δώρα, μπόνους (για όσους παίρνουν), επιδόματα, θα μαζευτούν αυτοκίνητα, θα κοπούν προγράμματα ιδιωτικής ασφάλισης, τέτοια πράγματα.
- Έλεγχο απ' έξω. "Παραχωρούμε κυριαρχικά δικαιώματα" άκουσα. Χμμμ, τι να πω εγώ, νομικός δεν είμαι. Αλλά αν όλοι οι ντόπιοι δεν κατάφεραν να βάλουν σε τάξη τα οικονομικά μας τόσα χρόνια (βασικά να βγάλουν τα χέρια), λέτε οι βάρβαροι να είναι μια κάποια λύση;

Τόσα χρόνια ήμασταν outliers. Αποδεικνύεται ότι ήμασταν outright liars.

Παρασκευή 16 Απριλίου 2010

Γνωριμίες

Είμαι υπέρ κάθε τρόπου γνωριμίας των ανθρώπων. Θέλετε να γνωρίσετε κόσμο μέσω ηλεκτρονικών δικτύων επικοινωνίας; Τέλεια. Θέλετε να γνωρίσετε κόσμο στη στάση του μετρό; Κι εγώ μαζί σας. Θέλετε να πάτε σε ραντεβού στα τυφλά, στα φανερά, στα οτιδήποτε; Με γειά σας με χαρά σας. Στις διακοπές; Ακόμα καλύτερα. Σε κλαμπ γνωριμιών; Γιατί όχι; (Φτάνει σε κάθε περίπτωση να μην υπερβάλλετε αν ο άλλος δεν θέλει και πολλά.)

Έτσι μου φάνηκε ενδιαφέρον το "αγρότης μόνος ψάχνει", όχι αρκετά για να το παρακολουθήσω, αλλά δεν θα ήταν άσχημο να γνωριστεί ο κόσμος κι έτσι. Υποθέτω ότι η πρώτη σαιζόν πήγε καλά και γι' αυτό ετοίμασαν και δεύτερη. Το ίδιο και το "κάτι ψήνεται" που προφανώς έχει μεγάλη τηλεθέαση. Μια χαρά λοιπόν.

Αλλά σας παρακαλώ, εξηγήστε μου. Τι είναι αυτό το "Μία νύφη για το γιο μου;" Το να βγαίνουν οι άντρες και να λένε "θέλω η γυναίκα να είναι έτσι κι αλλιώς" μπορώ να το δεχτώ και μου φαίνεται φυσιολογικό (όλοι κάπως θέλουν τους άλλους - τώρα αν πρέπει να βγαίνουν στην τηλεόραση να το λένε, αυτό είναι άλλο θέμα). Το να βγαίνει η μάνα ενός γιου να λέει "θα ήθελα ο γιόκας μου να βρει ένα καλό κορίτσι" μπορώ να το δεχτώ και μου φαίνεται και φυσιολογικό.
Αλλά να βγαίνει η μητέρα του κανακάρη και να λέει "η νύφη που θα πάρω...". Τι θα πει "η νύφη που θα πάρω"; Τα μπερδέψαμε όλα; Ποιος παίρνει ποιον και τι τον κάνει;
"Κι εσύ μάνα τι λες για τα κορίτσια;" ρωτά ο μονάκριβος.
Ρε παιδιά, μόνο εγώ πίστευα ότι έχει τελειώσει η δεκαετία του '50;

Παρασκευή 9 Απριλίου 2010

Γυναικεία περιοδικά

Η μόνη περίπτωση να διαβάσω περιοδικό είναι να το βρω μπροστά μου, έτσι λοιπόν εχθές που πήγα την κόρη Β στον παιδοφθαλμίατρο (μια χαρά είμαστε) χάζεψα καμιά δεκαριά γυναικεία περιοδικά. Και έμαθα πολύ σημαντικά πράγματα.

Γράμμα αναγνώστριας (γράφω τα βασικά, μην περιμένετε να το θυμάμαι verbatim)
Αγαπητή Πιπίτσα
Ο σύντροφός μου είναι ένας χάλιας, αλλά εγώ του λέω ότι είναι πιο ωραίος από τον Χιου Τζάκμαν (αυτό δικό μου). Εγώ πάλι είμαι μια χαρά, αλλά αυτός ποτέ δεν μου λέει ότι είμαι ωραία. Τι να κάνω;

Απάντηση
Αγαπητή μου, θα φτιάξεις δύο λίστες και θα του τις δώσεις. Στη μία λίστα θα γράψεις τις λέξεις "χέρια, πόδια, στήθος, μαλλιά, μάγουλα, γόνατα, παπούτσια, φούστα, παντελόνι, μπλούζα" και στην άλλη λίστα θα γράψεις "υπέροχα, καταπληκτικά, μοναδικά, θεσπέσια, μυρίζουν ωραία, τέλεια αίσθηση, ..." και θα του ζητήσεις κάθε μέρα να παίρνει μια λέξη από την πρώτη λίστα, να κολλάει δίπλα μια λέξη από τη δεύτερη λίστα και να σου κάνει ένα κοπλιμέντο. Γιατί δεν πρέπει να περνάει ούτε μία μέρα που να μην νιώθουμε εμείς οι γυναίκες ότι μας εκτιμούν.

Μάλιστα. Το έμαθα κι αυτό. Και τώρα που το έμαθα, λύστε μου σας παρακαλώ μια απορία:
τι μαλ$@#*ς είναι αυτές;

Δίνω λοιπόν τη δική μου απάντηση στην αναγνώστρια.
Αγαπητή μου
Οι άντρες είναι απλά όντα. Δεν νοιάζονται για φούστες και παπούτσια - κι αν νοιάζονται είναι ανησυχητικό. Μην περιμένεις να σου πουν πόσο ωραία είναι τα μαλλιά σου, ακόμα κι αν σου τα τραβούσαν επί 4 ώρες στο κομμωτήριο φτιάχνοντάς τα. Αν θες επιβεβαίωση, κοίτα τον καθρέπτη σου. Στο κάτω κάτω της γραφής, ας μην λέμε ψέματα - δεν φτιαχνόμαστε για τους άντρες μας, για εμάς φτιαχνόμαστε. Αν ο καθρέπτης σου πει ότι δεν είσαι ωραία, άλλαξε κάτι - ό,τι νομίζεις ότι σε χαλάει. Αν εσύ νιώθεις καλά και ο καθρέπτης σου δεν τα λέει ωραία, σταμάτα να κοιτάζεσαι στον καθρέπτη. Αν πάλι έχεις κάνει τα πάντα (δίαιτες, γυμναστικές, ύπνο κ.λπ.), πιστεύεις ότι είσαι φροντισμένη και εξακολουθείς να νιώθεις χάλια, κάνε ψυχανάλυση. Αλλά προς Θεού: μην δώσεις στον σύντροφό σου λίστες με "ανεβαστικές" για εσένα εκφράσεις και περιμένεις να τις χρησιμοποιήσει (τέτοιος αυθορμητισμός!).

Πέμπτη 1 Απριλίου 2010

Καλή Ανάσταση!

Να γίνεις γιατρός, έλεγε η μητέρα μου όταν ήμουν μικρή.
Δεν θέλω. Αίματα, κόκκαλα, δεν είναι αυτά για μένα.
Ναι, αλλά οι γιατροί βγάζουν πολλά λεφτά.
Δεν με νοιάζει - εγώ γιατρός δεν γίνομαι.

Και (όπως πάντα) είχα δίκιο. Σύμφωνα με τους πρόσφατους ελέγχους του ΣΔΟΕ, τα 2/3 των γιατρών δηλώνουν εισόδημα κάτω από 30.000 ευρώ.

Τώρα που το ξεμπερδέψαμε κι αυτό και καταλάβαμε ότι είμαι πλούσια, ήρθε η ώρα για το κουίζ του Πάσχα:
Ας υποθέσουμε ότι είσαστε καθηγητής πανεπιστημίου. Και ας υποθέσουμε ότι δεν είσαστε πρωτοδιόριστος λέκτορας, αλλά έχετε μερικά χρόνια στην πλάτη σας και έχετε γίνει αναπληρωτής καθηγητής. Πόσο λέτε να πήρατε δώρο Πάσχα;
(η απάντηση μετά την Ανάσταση)

Να ξεκουραστείτε και να περάσετε υπέροχα!