Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

The three kings

Teacher: Can you tell me the name of 3 great kings who have brought happiness & peace into people's lives?


Student: Smo-king, Drin-king & Fuc-king!

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Πασχαλίτσες

Όταν ήμουν μικρή έτρεφα ιδιαίτερη συμπάθεια σε μια φίλη της μητέρας μου. Τόσο που δεν ήθελα τη νονά μου, ήθελα για νονά τη φίλη.
"Μα αφού σε έχουμε ήδη βαφτίσει".
"Δεν με νοιάζει, εγώ θέλω τη Ν".

Έτσι και τα κορίτσια έχουν διάφορες συμπάθειες σε φίλους και φίλες και οι συμπάθειες εκδηλώνονται με τον πλέον κουφό - πολλές φορές - τρόπο.
Τις προάλλες λοιπόν αγοράσαμε καινούργιο μουσαμά για το τραπέζι της κουζίνας. Επειδή δεν καταφέρνουμε να κρατήσουμε τους μουσαμάδες πάνω από ένα μήνα, έχουμε κατά καιρούς πάρει ό,τι σχέδιο κυκλοφορεί: με αγελάδες, με καρώ, με λουλούδια, με σκυλάκια, τώρα είχαν σειρά οι πασχαλίτσες. Το μοτίβο λοιπόν δείχνει μία πασχαλίτσα, δίπλα μία πασχαλίτσα με μία μικρή, μετά μία πασχαλίτσα με δύο μικρές και τέλος μία πασχαλίτσα με τρεις μικρές από δίπλα της.

Βλέπει τον μουσαμά η κόρη Β:
Α, μαμά πήραμε καινούργιο τραπεζομάντηλο.
Ναι κορίτσι μου.
Με πασχαλίτσες.
Με πασχαλίτσες - σου αρέσει;
Πολύ. Και κοίτα αυτή είναι μόνη της, ετούτη έχει ένα παιδάκι, αυτή δύο παιδάκια και εκείνη τρία.
Σωστά.
Για δες τι ωραία που είναι αυτή! Σαν την μαμά του Π που έχει τώρα δύο παιδάκια!

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Η ιστορία της Ο

Αν νομίζετε ότι θα διαβάσετε/δείτε τσόντα, μπορείτε να απογοητευθείτε από τώρα γιατί δεν πρόκειται.

Σήμερα λοιπόν θα γράψω για την Ο, μια πολύ καλή μου φίλη Γερμανίδα, που γεννήθηκε σε ένα χωριό έξω από το Μόναχο, σπούδασε στη Χαϊδελβέργη και ζει τα τελευταία 20+ χρόνια στο Βερολίνο. Τίποτα το ιδιαίτερο μέχρι στιγμής.

Η Ο λοιπόν, όπως χιλιάδες άλλες γυναίκες, είχε τη δουλειά της, νοίκιαζε σπίτι με 1-2 άλλους φίλους, πήγαινε δεξιά-αριστερά με το ποδήλατο, είχε τη/τις σχέση/εις της, πήγαινε διακοπές τα καλοκαίρια όλα φυσιολογικά.

Μέχρι που κάποια στιγμή άρχισε να πλησιάζει τα 40, ένιωθε ότι ήθελε να κάνει παιδί, αλλά δεν της προέκυπτε.
«Δεν θέλω να κάνω παιδί με όποιον να’ναι, μόνο και μόνο για να κάνω παιδί. Με ενδιαφέρει περισσότερο να δημιουργήσω οικογένεια παρά να αποκτήσω παιδί.»
(Αυτό να πούμε ότι είναι κάπως διαφορετικό από το σύνηθες γιατί οι περισσότερες γνωστές μου στη βόρειο Ευρώπη, όταν φτάσανε στο «θέλω να κάνω παιδί» συνέχισαν λέγοντας «δεν με νοιάζει με ποιον», πράγμα το οποίο πάντα μου προκαλούσε εντύπωση, αλλά περί ορέξεως ουδείς λόγος.)

Πρότεινε λοιπόν το ενδεχόμενο στον τότε φίλο της, ο οποίος δεν ήθελε ούτε να το συζητήσει. Και χώρισαν. Το ίδιο συνέβη αργότερα και με την επόμενη σχέση της.

Στο μεταξύ, οι συγκάτοικοί της μετακόμισαν με τα ταίρια τους κι έμεινε ολίγον τι μόνη. Προτίμησε λοιπόν να πάει να ζήσει με τον κολλητό της, ο οποίος είχε ένα μεγάλο διαμέρισμα. Και πέρασε ο καιρός και ήρθε η ώρα να γιορτάσει τα 40ά γενέθλιά της.

Εκεί λοιπόν που τα πίνανε και περνούσανε ωραία, γυρίζει ο κολλητός και της λέει «αφού είμαστε μια χαρά μαζί, γιατί δεν κάνουμε ένα παιδί;». Και συμφωνήσανε. Όπως είπα και στην αρχή, το μαγαζί δεν διαθέτει σεξ. Εξωσωματική έκαναν. Κι έμεινε έγκυος και γέννησε ένα κοριτσάκι.

Είναι λοιπόν ένα ζευγάρι στο Βερολίνο, που δεν έχουν καμία ερωτική σχέση μεταξύ τους, που ο καθένας έχει/δεν έχει τη δική του ερωτική σχέση αυστηρά έξω από το σπίτι, έχουν ένα παιδί που αγαπάνε και φροντίζουν, και είναι ευτυχισμένοι.

Σε καλύπτει αυτή η σχέση;
Απόλυτα. Όταν μιλάω για οικογένεια δεν σκέφτομαι τίποτε άλλο πέρα από αυτήν τη συντροφικότητα και αγάπη και νοιάξιμο.
Και η έλλειψη σεξουαλικής επαφής;
Αφού υπάρχει ο τάδε, νιώθω αρκετά καλά και σε αυτό το επίπεδο.
(σημειωτέον ο τάδε δεν ήθελε να γίνει μπαμπάς)
Και δεν σε ενοχλεί που δεν είναι ίδιος ο άντρας με τον οποίο έχεις την οικογένεια και έχεις ερωτική σχέση;
Φαντάζομαι ότι θα με ενοχλούσε αν ένιωθα να υπάρχει κάποιο κενό. Δεν με ενοχλεί καθόλου - μάλιστα, δεν σου το είπα ακόμα, ξαναείμαι έγκυος!
Ουπς!
Ναι, είδαμε πόσο καλά λειτουργεί η οικογένειά μας και αποφασίσαμε ότι θέλουμε κι άλλα παιδιά, οπότε ξαναέκανα εξωσωματική, έπιασε και είμαι τεσσάρων μηνών!


Θέλησα να πω την ιστορία της Ο γιατί δεν μπορώ να συμφωνήσω με το "τι αρρωστημένα πράγματα είναι αυτά" που άκουσα από 1-2 ανθρώπους. Αναγνωρίζω ότι δεν είναι η τυπική, συνηθισμένη οικογένεια - σύμφωνα πάντα με τα δικά μας πρότυπα. Αλλά είναι μια μαμά, ένας μπαμπάς και ένα παιδί (σύντομα δύο παιδιά), που ζουν μαζί, αγαπιούνται, στηρίζει ο ένας τον άλλον, σε ένα ήρεμο και χαρούμενο περιβάλλον. Γιατί να μην είναι οικογένεια;