Εχθές το μεσημέρι, τελείωσα τη δουλειά μου, βγήκα στο δρόμο, είδα τη διαδήλωση στη Σταδίου και κατηφόρισα την αρκετά άδεια Πανεπιστημίου. Σε μία από τις πολλές στοές υπάρχει ένα κατάστημα που πουλάει είδη σπιτιού και εκεί ακριβώς ήθελα να πάω. Μπαίνω μέσα, λέω στην υπάλληλο τι ψάχνω, με εξυπηρετεί, ωραία. Λίγο πριν φύγω, και ενώ ουσιαστικά βρίσκομαι ακριβώς πίσω από την πόρτα εισόδου, προτείνει να μου δείξει ένα κάλυμμα στρώματος. Εκείνη τη στιγμή τέσσερις κουκουλοφόροι νέοι μπαίνουν στη στοά, κοιτάζουν δεξιά-αριστερά, από όλα τα καταστήματα επιλέγουν το κατάστημα με τα είδη σπιτιού και αρχίζουν να εκτοξεύουν μάρμαρα και πέτρες προς τη τζαμαρία. Η υπάλληλος πήγε και κρύφτηκε πίσω από το ταμείο, εγώ δεν ξέρω πως αλλά βρέθηκα στη σκάλα που οδηγούσε στο πατάρι, με το ένα χέρι στην κουπαστή και το άλλο προτεταμένο με τα κλειδιά ανάμεσα στα δάχτυλα (ελλείψει κατάνα, μην νομίζετε...). Η τζαμαρία δεν έσπασε με τα μάρμαρα και τις πέτρες, οπότε άρχισαν να βαράνε με κάτι ξύλα (όχι καδρόνια, κάτι καλογυαλισμένα με στρογγυλεμένες άκρες σαν μπαστούνια του μπέηζμπολ). Ο τέταρτος της παρέας, που στεκόταν λίγο πιο πέρα, κρατούσε ένα μπουκάλι και περίμενε, αλλά αφού τελικά η τζαμαρία δεν διαλύθηκε, έβαλε το μπουκάλι στην τσέπη και έφυγαν τρέχοντας.
Μετά ήρθαν οι περίοικοι της στοάς να ρωτήσουν την υπάλληλο αν ήταν καλά, ευχήθηκαν να είχε σπάσει εντελώς η τζαμαρία και να είχε πέσει πάνω στα κεφάλια των νεαρών, έβρισαν την αστυνομία, με κέρασαν ένα νερό και έφυγα. Γύρισα στο σπίτι μου, έφαγα το χοιρινό με σέλινο (γιαμ γιαμ γιαμ) και προσπάθησα να ηρεμήσω τα νεύρα μου αγκαλιά με την πρώτη μου αγάπη και παντοτινή (μία Ιον αμυγδάλου).
Αυτή είναι μια αντικειμενική και αμερόληπτη περιγραφή των γεγονότων. Πάμε τώρα σε μερικές παρατηρήσεις για το συγκεκριμένο γεγονός και τη συγκεκριμένη τετράδα.
1. Οι νεαροί δεν ήταν νεαροί - ήταν πιτσιρίκια. Μιλάμε για 16χρονα και αν.
2. Δεν ήταν οργισμένοι, άνεργοι νέοι, αδικημένοι από την κοινωνία και την οικονομία. Δηλαδή δεν ήταν άνθρωποι που συμμετείχαν στη διαδήλωση, που ζητάνε ένα καλύτερο μέλλον, μια δουλειά, μια σύνταξη, ένα κάτι από αυτά για τα οποία έγινε η απεργία χθες. Ήταν τέσσερα πιτσιρίκια που βγήκαν για να γλεντήσουν, με πλήρη επίγνωση των πράξεών τους.
3. Δεν ήταν υπό την επήρεια ουσιών - τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω μιας και πατούσαν καλά, πετούσαν τα μάρμαρα στο στόχο και το βλέμμα τους ήταν καθαρό.
4. Δεν υπήρχε καμία ιδεολογία πίσω από την πράξη τους. Επιτέθηκαν σε ένα αδιάφορο θα έλεγα κατάστημα που δεν ήταν ούτε τράπεζα, ούτε πολυεθνική ούτε τίποτα.
5. Δεν ήταν καν οργισμένα πιτσιρίκια που έβλεπαν τα αδιέξοδα στα οποία τους οδηγεί το σύστημα και γι' αυτό έσπαγαν και έκαιγαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Ήταν τέσσερα αγόρια με πλήρη εξάρτιση, που μπήκαν στη στοά, είδαν ποιο μαγαζί είναι πιο εύφλεκτο και πιο ακίνδυνο (δύο γυναίκες που κρατάνε ένα κάλυμμα στρώματος τι απειλή να αποτελούν;) και επιτέθηκαν σε αυτό. (Στην είσοδο της στοάς υπήρχε φωτοτυπάδικο, κουρείο και διάφορα άλλα που επίσης είχαν τζαμαρίες.)
Ας βάλουμε τώρα και λίγο συναίσθημα.
Να μιλήσω για τους συνδικαλιστές που δεν περιφρουρούν τις διαδηλώσεις, να μιλήσω για την αστυνομία που δεν ξέρω που ήταν, να μιλήσω για το εκπαιδευτικό σύστημα που δεν ανοίγει κανένα μυαλό, να μιλήσω για την κοινωνία που ξέρει μόνο να κριτικάρει, να μιλήσω για την αστική δομή της Αθήνας που δεν δίνει διεξόδους, για τι να μιλήσω; Να πω για τους γονείς που δεν μαζεύουν τα παιδιά τους όταν το πιο πιθανό είναι τέτοιες ώρες να δουλεύουν και να υποθέτουν ότι τα παιδιά τους είναι στο σπίτι και διαβάζουν; Μπορεί να με σόκαρε η κυρία που ευχήθηκε να τούς έπεφτε η τζαμαρία στο κεφάλι, αλλά κι εγώ όλο το απόγευμα προσπαθούσα να σκεφτώ τι κακό θα μπορούσα να ευχηθώ. Που κατέληξα; Να τους καεί το Xbox και να μην τους σηκώνεται.
Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010
I'm just a sucker with no self esteem
Όπως καλά γνωρίζετε διανύουμε περίοδο εκπτώσεων και, επειδή πριν από λίγο καιρό το παλτό μου αποφάσισε ότι θέλει να πάρει σύνταξη, αποφάσισα κι εγώ ότι πρέπει να αγοράσω παλτό. Όσοι με ξέρουν, ξέρουν πόσο σιχαίνομαι τα ψώνια και πόσο με αγχώνουν τα Attica, Mall κ.λπ. οπότε η αγορά ρούχων είναι συνήθως μεγάλο θέμα. Τα καταφέρνω λοιπόν τις προάλλες και πηγαίνω σε ένα μαγαζί, βλέπω ένα παλτό, το δοκιμάζω, μια χαρά ήταν, ούτε λαλάκια, ούτε υπερπαραγωγές, ρωτάω πόσο κάνει.
Α, είναι τελευταίο κομμάτι, όλα τα ξεπουλήσαμε.
Μάλιστα.
Είναι μαλλί με δενξερωγωτι και έχει τέλεια εφαρμογή.
Ναι. Η τιμή του;
Αρχική τιμή...
Με την έκπτωση πόσο έχει.
415 ευρώ.
(Γκλουπ. Αρχίζω να το ξεκουμπώνω.) Ευχαριστώ, δεν έχω να διαθέσω τόσα χρήματα για ένα παλτό.
Μπορούμε να κάνουμε και δόσεις στην πιστωτική σας κάρτα.
Δεν αλλάζει τίποτα.
Επίσης μπορείτε να αφήσετε μια προκαταβολή και να το εξοφλήσετε αργότερα.
Ξέρετε, δεν είπα ότι δεν έχω τόσα χρήματα μαζί μου (που δεν έχω, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα), είπα ότι δεν έχω να διαθέσω τόσα χρήματα για ένα παλτό.
Γιατί με κοίταξε σαν να μην της το έχει ξαναπεί κανείς;
Θυμήθηκα έτσι ένα αντίστοιχο σκηνικό τα Χριστούγεννα. Έχω πάει σε μαγαζί της γειτονιάς μου να αγοράσω ένα νυχτικό δώρο για την πεθερά. Βρίσκω ένα ομολογουμένως πολύ ωραίο νυχτικό, απαλό, ζεστό, τέλειο για δώρο.
Πόσο έχει;
92 ευρώ.
Κοιτάζω να βρω τη ρόμπα και τις παντόφλες γιατί είμαι σίγουρη ότι με 92 ευρώ δεν μπορεί να παίρνω μόνο το νυχτικό. Εις μάτην. Το νυχτικό ήταν μόνο του.
Μα 92 ευρώ για ένα νυχτικό;
Είναι από 100% βαμβάκι Αιγύπτου με αυτιά στρουθοκαμήλου και χρυσές κλωστές από φλαμίνγκο Μαδαγασκάρης.
Ό,τι κι αν είναι, είναι ένα νυχτικό!
Και μέσα σε όλα αυτά αποφασίσαμε να χτίσουμε σπίτι. Που δηλαδή ακόμα δεν έχουμε ξεκινήσει να το χτίζουμε, σχέδια βλέπουμε, συζητάμε, διαβάζουμε προσφορές.
Υπογράψτε για να προχωρήσουμε, μας παρακινεί ο κατασκευαστής.
Να υπογράψουμε, δεν λέω, αλλά όταν θα έχουμε καταλάβει κάθε λέξη και κάθε χρέωση. Τον ρωτάμε λοιπόν διάφορες εξωτικές (για εμάς) λέξεις όπως κατωκάσια, οκουμέ, κότο, ρολλά βαρέως τύπου, πάνελ κ.λπ. και του εξηγούμε ότι για ό,τι υπάρχει μέσα στην προσφορά θα ρωτήσουμε και αλλού. Αντίρρηση δεν έφερε, αλλά γιατί μας κοίταζε και αυτός σαν να του λέγαμε κάτι τρελλό;
Ειλικρινά, δεν με νοιάζει πόσο ζητάει ο καθένας για ένα παλτό, ένα νυχτικό ή ένα σπίτι. Δικαίωμά του να ζητάει όσα θέλει. Εγώ όμως δεν πρέπει να το ελέγξω; Δεν πρέπει να βεβαιωθώ αν είναι αυτό που θέλω (από όλες τις απόψεις), ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να ρωτήσω αλλού; Και αν θεωρήσω ότι είναι ακριβό για μένα, δεν πρέπει να το πω; Θα το παίξω ξερόλας "ναι, ξέρω από οκουμπέ και κότο, το έβαλε η κουνιάδα της θειας μου, μια χαρά τα λες" και από μέσα μου θα κάνω δέκα σταυρούς; Ή θα ντραπώ να πω ότι κάτι είναι ακριβό και θα το γυρίσω στο "α, τώρα θυμήθηκα ότι έχω άλλο ένα ίδιο παλτό, ίδιο νυχτικό, δεν θέλω κι άλλο". Ντρέπεται ο κόσμος να πει ότι κάτι είναι ακριβό; Είναι όλοι τόσο πλούσιοι και δεν τους νοιάζει πόσα χρήματα θα χάσουν; Τέτοια largesse πια;
Α, είναι τελευταίο κομμάτι, όλα τα ξεπουλήσαμε.
Μάλιστα.
Είναι μαλλί με δενξερωγωτι και έχει τέλεια εφαρμογή.
Ναι. Η τιμή του;
Αρχική τιμή...
Με την έκπτωση πόσο έχει.
415 ευρώ.
(Γκλουπ. Αρχίζω να το ξεκουμπώνω.) Ευχαριστώ, δεν έχω να διαθέσω τόσα χρήματα για ένα παλτό.
Μπορούμε να κάνουμε και δόσεις στην πιστωτική σας κάρτα.
Δεν αλλάζει τίποτα.
Επίσης μπορείτε να αφήσετε μια προκαταβολή και να το εξοφλήσετε αργότερα.
Ξέρετε, δεν είπα ότι δεν έχω τόσα χρήματα μαζί μου (που δεν έχω, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα), είπα ότι δεν έχω να διαθέσω τόσα χρήματα για ένα παλτό.
Γιατί με κοίταξε σαν να μην της το έχει ξαναπεί κανείς;
Θυμήθηκα έτσι ένα αντίστοιχο σκηνικό τα Χριστούγεννα. Έχω πάει σε μαγαζί της γειτονιάς μου να αγοράσω ένα νυχτικό δώρο για την πεθερά. Βρίσκω ένα ομολογουμένως πολύ ωραίο νυχτικό, απαλό, ζεστό, τέλειο για δώρο.
Πόσο έχει;
92 ευρώ.
Κοιτάζω να βρω τη ρόμπα και τις παντόφλες γιατί είμαι σίγουρη ότι με 92 ευρώ δεν μπορεί να παίρνω μόνο το νυχτικό. Εις μάτην. Το νυχτικό ήταν μόνο του.
Μα 92 ευρώ για ένα νυχτικό;
Είναι από 100% βαμβάκι Αιγύπτου με αυτιά στρουθοκαμήλου και χρυσές κλωστές από φλαμίνγκο Μαδαγασκάρης.
Ό,τι κι αν είναι, είναι ένα νυχτικό!
Και μέσα σε όλα αυτά αποφασίσαμε να χτίσουμε σπίτι. Που δηλαδή ακόμα δεν έχουμε ξεκινήσει να το χτίζουμε, σχέδια βλέπουμε, συζητάμε, διαβάζουμε προσφορές.
Υπογράψτε για να προχωρήσουμε, μας παρακινεί ο κατασκευαστής.
Να υπογράψουμε, δεν λέω, αλλά όταν θα έχουμε καταλάβει κάθε λέξη και κάθε χρέωση. Τον ρωτάμε λοιπόν διάφορες εξωτικές (για εμάς) λέξεις όπως κατωκάσια, οκουμέ, κότο, ρολλά βαρέως τύπου, πάνελ κ.λπ. και του εξηγούμε ότι για ό,τι υπάρχει μέσα στην προσφορά θα ρωτήσουμε και αλλού. Αντίρρηση δεν έφερε, αλλά γιατί μας κοίταζε και αυτός σαν να του λέγαμε κάτι τρελλό;
Ειλικρινά, δεν με νοιάζει πόσο ζητάει ο καθένας για ένα παλτό, ένα νυχτικό ή ένα σπίτι. Δικαίωμά του να ζητάει όσα θέλει. Εγώ όμως δεν πρέπει να το ελέγξω; Δεν πρέπει να βεβαιωθώ αν είναι αυτό που θέλω (από όλες τις απόψεις), ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να ρωτήσω αλλού; Και αν θεωρήσω ότι είναι ακριβό για μένα, δεν πρέπει να το πω; Θα το παίξω ξερόλας "ναι, ξέρω από οκουμπέ και κότο, το έβαλε η κουνιάδα της θειας μου, μια χαρά τα λες" και από μέσα μου θα κάνω δέκα σταυρούς; Ή θα ντραπώ να πω ότι κάτι είναι ακριβό και θα το γυρίσω στο "α, τώρα θυμήθηκα ότι έχω άλλο ένα ίδιο παλτό, ίδιο νυχτικό, δεν θέλω κι άλλο". Ντρέπεται ο κόσμος να πει ότι κάτι είναι ακριβό; Είναι όλοι τόσο πλούσιοι και δεν τους νοιάζει πόσα χρήματα θα χάσουν; Τέτοια largesse πια;
Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010
I wouldn't start from here
Λίγο πριν από τα Χριστούγεννα άρχισα να διαβάζω ένα βιβλίο το οποίο, όσο κι αν μου άρεσε, δεν κατάφερνα να βρω χρόνο να το τελειώσω. Έτσι το συγκεκριμένο βιβλίο έφτασε να αποτελεί μόνιμο στοιχείο του κομοδίνου μου.
Ο τίτλος του I wouldn't start from here (που παραπέμπει σε ένα ανέκδοτο σχετικά με έναν τύπο που έχει χαθεί στις ερημιές της Ουαλλίας και εκεί που οδηγεί βλέπει μπροστά του έναν βοσκό και τον ρωτάει πώς να πάει στο χωρίο τάδε. Ο βοσκός τον κοιτάζει και απαντάει "στο χωριό τάδε; Ε, λοιπόν, εγώ δεν θα ξεκινούσα από εδώ").
Ο συγγραφέας, Andrew Mueller, είναι Αυστραλός δημοσιογράφος που ζει στο Λονδίνο και γράφει για διάφορες εφημερίδες και έντυπα. Αποφάσισε λοιπόν να γράψει ένα βιβλίο όπου θα παρουσίαζε τις εμπειρίες του από διάφορες "πολεμικές ζώνες" που επισκέφτηκε τα τελευταία δέκα χρόνια. Το καλό είναι ότι ο Andrew Mueller δεν είναι πολεμικός ανταποκριτής ούτε πολιτικός συντάκτης. Πήγε όμως σε μέρη που δεν θα πήγαινε κανείς (στην Καμπούλ, στη Βαγδάτη, στην Τρίπολη, στη Λωρίδα της Γάζας κ.λπ.), μίλησε με ντόπιους και δίνει μια εικόνα "εκ των έσω" (π.χ. πιτσιρίκια που όταν τελείωσαν οι στολές Πόκεμον ντύθηκαν Χεζμπολάχ) - και αυτό εμένα μου αρέσει, ακόμα κι αν δεν συμφωνώ απαραίτητα με όλα όσα γράφει (αν και πρέπει να ομολογήσω ότι είναι αρκετά αντικειμενικός).
Επί δύο και πλέον μήνες, το βιβλίο έκανε το γύρο του σπιτιού και πάντα κατέληγε στο κομοδίνο, με το σελιδοδείκτη να έχει μετακινηθεί 2-3 σελίδες. Και δεν είναι μόνο το άγχος που μου προκαλούσε το βιβλίο που όσο κι αν ήθελα δεν έλεγε να τελειώσει, αλλά κυρίως το άγχος που μου προκαλούσε το Lustrum του Robert Harris που είχε εν τω μεταξύ έρθει στο σπίτι και περίμενε υπομονετικά στη βιβλιοθήκη. Προέκυψε όμως επαγγελματικό ταξίδι στο εξωτερικό και το αεροπλάνο είναι ο τέλειος χώρος ανάγνωσης (εκτός αν κουνάει που ζαλίζομαι και δεν μπορώ να διαβάσω, αλλά ήμουν τυχερή). Και έτσι κατάφερα να το τελειώσω.
Γυρίζω λοιπόν στο σπίτι, αδειάζω τη βαλίτσα μου, βγάζω το βιβλίο, το βάζω στη βιβλιοθήκη και συνεχίζω τις δουλειές μου (σοκολάτες στα κορίτσια, σοκολάτες στα κορίτσια και σοκολάτες στα κορίτσια). Και η μικρή πάει στη βιβλιοθήκη, παίρνει το βιβλίο και πηγαίνει και το αφήνει στο κομοδίνο μου.
Ο τίτλος του I wouldn't start from here (που παραπέμπει σε ένα ανέκδοτο σχετικά με έναν τύπο που έχει χαθεί στις ερημιές της Ουαλλίας και εκεί που οδηγεί βλέπει μπροστά του έναν βοσκό και τον ρωτάει πώς να πάει στο χωρίο τάδε. Ο βοσκός τον κοιτάζει και απαντάει "στο χωριό τάδε; Ε, λοιπόν, εγώ δεν θα ξεκινούσα από εδώ").
Ο συγγραφέας, Andrew Mueller, είναι Αυστραλός δημοσιογράφος που ζει στο Λονδίνο και γράφει για διάφορες εφημερίδες και έντυπα. Αποφάσισε λοιπόν να γράψει ένα βιβλίο όπου θα παρουσίαζε τις εμπειρίες του από διάφορες "πολεμικές ζώνες" που επισκέφτηκε τα τελευταία δέκα χρόνια. Το καλό είναι ότι ο Andrew Mueller δεν είναι πολεμικός ανταποκριτής ούτε πολιτικός συντάκτης. Πήγε όμως σε μέρη που δεν θα πήγαινε κανείς (στην Καμπούλ, στη Βαγδάτη, στην Τρίπολη, στη Λωρίδα της Γάζας κ.λπ.), μίλησε με ντόπιους και δίνει μια εικόνα "εκ των έσω" (π.χ. πιτσιρίκια που όταν τελείωσαν οι στολές Πόκεμον ντύθηκαν Χεζμπολάχ) - και αυτό εμένα μου αρέσει, ακόμα κι αν δεν συμφωνώ απαραίτητα με όλα όσα γράφει (αν και πρέπει να ομολογήσω ότι είναι αρκετά αντικειμενικός).
Επί δύο και πλέον μήνες, το βιβλίο έκανε το γύρο του σπιτιού και πάντα κατέληγε στο κομοδίνο, με το σελιδοδείκτη να έχει μετακινηθεί 2-3 σελίδες. Και δεν είναι μόνο το άγχος που μου προκαλούσε το βιβλίο που όσο κι αν ήθελα δεν έλεγε να τελειώσει, αλλά κυρίως το άγχος που μου προκαλούσε το Lustrum του Robert Harris που είχε εν τω μεταξύ έρθει στο σπίτι και περίμενε υπομονετικά στη βιβλιοθήκη. Προέκυψε όμως επαγγελματικό ταξίδι στο εξωτερικό και το αεροπλάνο είναι ο τέλειος χώρος ανάγνωσης (εκτός αν κουνάει που ζαλίζομαι και δεν μπορώ να διαβάσω, αλλά ήμουν τυχερή). Και έτσι κατάφερα να το τελειώσω.
Γυρίζω λοιπόν στο σπίτι, αδειάζω τη βαλίτσα μου, βγάζω το βιβλίο, το βάζω στη βιβλιοθήκη και συνεχίζω τις δουλειές μου (σοκολάτες στα κορίτσια, σοκολάτες στα κορίτσια και σοκολάτες στα κορίτσια). Και η μικρή πάει στη βιβλιοθήκη, παίρνει το βιβλίο και πηγαίνει και το αφήνει στο κομοδίνο μου.
Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010
Ερμηνευτικό λεξικό
Με την κόρη Α, στο δρόμο για το σχολείο:
Μαμά τι είναι αναρχικός;
Είναι ο άνθρωπος που αντιτίθεται στις αρχές. Η λέξη σχηματίζεται από το στερητικό α και τη λέξη αρχή.
Και ποιες είναι οι αρχές;
Γενικά η εξουσία - η αστυνομία, ο στρατός, τα υπουργεία, οι κυβερνήσεις...
Και οι τράπεζες;
Άλλοι θα σου πουν ότι οι τράπεζες είναι η υπέρτατη αρχή, άλλοι όχι, γενικά είναι θέμα που θέλει συζήτηση.
Εσύ μαμά είσαι αναρχική;
Όχι κορίτσι μου.
Και τότε εκείνο το βιβλίο "αναρχικός τραπεζίτης" γιατί το έχεις στη βιβλιοθήκη;
Μωρό μου αυτό είναι λογοτεχνία. Είναι βιβλίο του Πεσσόα, γνωστού Πορτογάλου ...
Λογοτεχνία; Και το άλλο βιβλίο που λέει "σατανικοί στίχοι" κι αυτό λογοτεχνία είναι;
Τι να λέει στους συμμαθητές της άραγε;
Μαμά τι είναι αναρχικός;
Είναι ο άνθρωπος που αντιτίθεται στις αρχές. Η λέξη σχηματίζεται από το στερητικό α και τη λέξη αρχή.
Και ποιες είναι οι αρχές;
Γενικά η εξουσία - η αστυνομία, ο στρατός, τα υπουργεία, οι κυβερνήσεις...
Και οι τράπεζες;
Άλλοι θα σου πουν ότι οι τράπεζες είναι η υπέρτατη αρχή, άλλοι όχι, γενικά είναι θέμα που θέλει συζήτηση.
Εσύ μαμά είσαι αναρχική;
Όχι κορίτσι μου.
Και τότε εκείνο το βιβλίο "αναρχικός τραπεζίτης" γιατί το έχεις στη βιβλιοθήκη;
Μωρό μου αυτό είναι λογοτεχνία. Είναι βιβλίο του Πεσσόα, γνωστού Πορτογάλου ...
Λογοτεχνία; Και το άλλο βιβλίο που λέει "σατανικοί στίχοι" κι αυτό λογοτεχνία είναι;
Τι να λέει στους συμμαθητές της άραγε;
Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010
Ι Love διαγγέλματα
Ελληνίδες, Έλληνες,
Ζούμε μια κρίση χωρίς προηγούμενο για τα δεδομένα της μεταπολίτευσης. (γιατί το περιορίζει στη μεταπολιτευτική περίοδο;)
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, οφείλουμε να δράσουμε και άμεσα και αποφασιστικά. (οκ)
Κάλεσα σήμερα τους Αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων, για να τους ενημερώσω για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. (οκ)
Τους κάλεσα για να τους ζητήσω να συμπαραταχθούν και να στηρίξουν την εθνική προσπάθεια. (τι ώρα;)
Αύριο, Τετάρτη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα κρίνει θετικά το Πρόγραμμα Σταθερότητας, Ανάπτυξης και Ανασυγκρότησης, που παρουσιάσαμε πριν δύο εβδομάδες.
Είναι ένα Πρόγραμμα, που αντιμετωπίζει το μεγάλο έλλειμμα και το χρέος, αλλά και που βάζει τη χώρα σε μια νέα τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης. (άρα περιμένουμε ότι στη συνέχεια θα ακούσουμε κάτι για τη βιώσιμη ανάπτυξη).
Ένα Πρόγραμμα, που νοικοκυρεύει την οικονομία και θα μας επιτρέψει να αντιμετωπίσουμε βαθιά διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας μας. (δύο επαναλήψεις "ένα πρόγραμμα", για να δούμε τι θα πει παρακάτω).
Να κάνουμε δηλαδή ανατροπές, μεγάλες τομές και αλλαγές, πάντα με δίκαιο τρόπο.
Δίκαιο για τους Έλληνες πολίτες, προστατεύοντας ιδιαίτερα τους πιο ευάλωτους. (αυτά θα τα λέμε κοινωνικά κερασάκια.)
Ελληνίδες και Έλληνες,
Σήμερα, η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο ενός ευρύτερου κερδοσκοπικού παιχνιδιού, που στόχο έχει ακόμη και το ίδιο το ευρώ.
Δυστυχώς, εξαιτίας των καταστροφικών επιλογών του παρελθόντος, η χώρα μας αντιμετωπίζεται ως αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης. (δεν αντιμετωπίζεται, είναι)
Αποτέλεσμα, οι όροι δανεισμού του μεγάλου δημόσιου χρέους μας να γίνονται κάθε μέρα και επαχθέστεροι. (σωστό)
Απειλούν να πνίξουν την οικονομία, να ακυρώσουν στην πράξη οποιαδήποτε προσπάθεια δίκαιων αλλαγών και απαραίτητων προσαρμογών. (γιατί έμεινε ανοικτή η πόρτα και μπήκαν οι κακοί, ε, γιατί;)
Απειλούν να τινάξουν στον αέρα όλες τις θυσίες του Ελληνικού λαού. (μεταξύ μας, τις έχουν τινάξει στον αέρα άλλοι, ντόπιοι, αλλά ας τα ρίξουμε στους ξένους)
Είναι, λοιπόν, εθνικό χρέος να ακυρώσουμε στην πράξη τις προσπάθειες που γίνονται να σπρώξουν τη χώρα μας στον γκρεμό. (πρώτη αναφορά στον γκρεμό, και για να μην μας παρασύρει το ρέμα να το πάρει το ποτάμι θα σας πω ότι θα ακολουθήσει άλλη μία)
Η Κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να πάρει όλα τα μέτρα, αυτά που χρειάζονται, για να αποτρέψουμε αυτό τον κίνδυνο.
Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο είναι απόλυτη προτεραιότητα να μειώσουμε το έλλειμμα, με αύξηση των εσόδων, με μείωση της σπατάλης, με περικοπή των δαπανών. (ας πούμε ότι ζω μόνη μου, έχω το μισθό μου, πληρώνω το νοίκι μου, κάνω τη ζωή μου. Και ας υποθέσουμε ότι δεν μου φτάνουν τα λεφτά μου. Τι θα κάνω; Πρώτα θα περικόψω τη σπατάλη (θα κόψω τα χαβιάρια και τις σαμπάνιες), μετά θα μειώσω τις δαπάνες (θα μένω και κανένα βράδυ στο σπίτι) και μετά θα προσπαθήσω να δω αν υπάρχουν τρόποι να αυξήσω τα έσοδά μου. Τι μας είπε όμως; Το ανάποδο.)
Έχω ήδη δώσει ρητή εντολή να επιταχύνουμε αυτή την προσπάθεια. (οκ)
Την επόμενη εβδομάδα παρουσιάζουμε τις βασικές ρυθμίσεις του νέου φορολογικού νομοσχεδίου. (τώρα αρχίζουν τα δύσκολα)
Ένα νομοσχέδιο, που προάγει τη δικαιοσύνη, διευρύνει τη φορολογική βάση, κατανέμει δίκαια τα φορολογικά βάρη, ελαφραίνει τα μεσαία και τα χαμηλά εισοδήματα. (μακάρι)
Δεν είναι δίκαιο να σηκώνουν όλο και περισσότερο βάρος οι μισθωτοί, οι συνεπείς επιχειρηματίες, οι συνεπείς επαγγελματίες. (συμφωνώ)
Τέλος στα παραθυράκια φοροαποφυγής. (να το δω και να μην το πιστέψω)
Οι έχοντες και κατέχοντες θα κληθούν να συμβάλουν περισσότερο στα φορολογικά έσοδα, σύμφωνα με την αυξημένη φοροδοτική τους ικανότητα. (αυξημένη φοροδοτική ικανότητα!)
Όπως με τη δίκαιη φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, με την αύξηση της φορολογίας των κερδών των επιχειρήσεων που δεν επανεπενδύονται, δηλαδή που δεν βοηθούν στην ανάπτυξη και στη δημιουργία θέσεων εργασίας. ("θέση εργασίας" είναι η συγκεκριμένη θέση που κάθεται κάποιος για να δουλέψει, αγγλιστί workstation. αυτό που εννοεί είναι "δημιουργία θέσεων απασχόλησης", αλλά αυτό είναι ένα λάθος που το κάνουν πολλοί, οπότε πάμε παρακάτω).
Με τη φορολόγηση των μερισμάτων των μεγαλομετόχων, κατά τον ίδιο τρόπο που φορολογείται και το εισόδημα των εργαζομένων. (τα μερίσματα φορολογούνται ήδη, δεν φορολογούνται;)
Είναι στοιχειώδης πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας. (αυτό χρειαζόταν για να δέσει η πρόταση, αποτελεί κοινωνικό κερασάκι στην τούρτα, οπότε το αφήνω ασχολίαστο)
Αυξάνουμε τη φορολογία των offshore εταιρειών και λαμβάνουμε δραστικά μέτρα καταπολέμησης αυτής της πρακτικής φοροδιαφυγής. (αυτό ποιος ακριβώς το κατάλαβε δεν ξέρω)
Με ουσιαστική καταγραφή και έλεγχο των offshore, που κρύβουν πίσω τους βίλες, πολυτελή αυτοκίνητα, σκάφη αναψυχής. (υπάρχουν και άλλες όμως)
Υπάρχει προκλητική φοροδιαφυγή, άδικος πλουτισμός σε βάρος του συνόλου της κοινωνίας. (το κοινωνικό κερασάκι που χρειάζεται, οπότε και αυτό το αφήνω ασχολίαστο)
Θα το αντιμετωπίσουμε, με διασταύρωση των στοιχείων του εισοδήματος, με τα περιουσιακά στοιχεία που αποδεικνύουν το μέγεθος του πλούτου και του εισοδήματος. (μόνο για τις οφσορ; τι κάνουμε τόσα χρόνια;)
Ξέρουμε ότι πολλά από αυτά τα μέτρα θα αποδώσουν, αλλά θα αποδώσουν το 2011.
Είναι όμως επιτακτική ανάγκη, να διασφαλίσουμε ότι το 2010 θα έχουμε και άμεση και πραγματική αύξηση των εσόδων.
Γι’ αυτό, στο φορολογικό νομοσχέδιο θα συμπεριληφθεί και μια αύξηση του φόρου στα καύσιμα. (τσάαααακ)
Έχουμε ήδη ξεκινήσει την περιστολή των δαπανών στο Δημόσιο.
Με οριζόντια περικοπή 10% σε όλα τα Υπουργεία. Όπως έχουμε δεσμευτεί και ανακοινώσει, αναστέλλουμε τις προσλήψεις για φέτος και μειώνουμε τον αριθμό των υπαλλήλων. (λέγοντας «μειώνουμε τον αριθμό των υπαλλήλων», εννοεί των "δημοσίων υπαλλήλων", δηλαδή όχι των ειδικών και μη «συμβούλων»)
Συγχωνεύουμε, καταργούμε άμεσα φορείς και Οργανισμούς, που δεν είναι απαραίτητοι για την εξυπηρέτηση του πολίτη, αλλά κοστίζουν σήμερα στο φορολογούμενο. (εγώ αυτό περιμένω εδώ και 4 μήνες)
Υπάρχει πολύ μεγάλο περιθώριο, το σημερινό σπάταλο κράτος να ξοδεύει λιγότερα, αλλά ταυτόχρονα να αποδίδει καλύτερες υπηρεσίες για τον πολίτη, στην υγεία, στην πρόνοια, στην παιδεία. (αυτό το μεγάλο περιθώριο θέλω κι εγώ να δω στην πράξη, αλλά …)
Ανακοινώνουμε επίσης, τις επόμενες μέρες, το νομοσχέδιο για την εισοδηματική πολιτική στο Δημόσιο. Με αυτό θα τερματίζονται οι εξωφρενικές αμοιβές στα «ρετιρέ» του Δημοσίου. (ποια ακριβώς είναι τα ρετιρέ του δημοσίου; - αυτό αλήθεια δεν το ξέρω, αν κανείς ξέρει ας μου το πει)
Μπαίνουν ξεκάθαροι κανόνες δικαιοσύνης, θα έλεγα και κοινής λογικής. (να’το πάλι το κοινωνικό κερασάκι – είναι που είπε πολλά άσχημα πριν, οπότε πρέπει να το γλυκάνει).
Και στη σημερινή δύσκολη συγκυρία, θα ζητήσω και από τους δημόσιους υπαλλήλους, να συνεισφέρουν σε αυτή τη μεγάλη εθνική προσπάθεια. (ουδέν σχόλιον)
Για τη φετινή χρονιά δεν μπορεί να δοθούν αυξήσεις, πέραν της μισθολογικής ωρίμανσης. (ουδέν σχόλιον)
Ταυτόχρονα, θα προχωρήσουμε στη μείωση του συνολικού κονδυλίου για τα επιδόματα κατά 10%, προστατεύοντας όμως παράλληλα τους χαμηλόμισθους. (ουδέν σχόλιον)
Η δε εισοδηματική πολιτική θα ισχύει όχι μόνο για το κεντρικό Δημόσιο, αλλά και για την Αυτοδιοίκηση και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. (δηλαδή, όχι μόνο για την κεντρική κυβέρνηση (υπουργεία κ.λπ.) αλλά και στη γενική κυβέρνηση, δηλαδή δήμους, νομαρχίες και επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα – συχνά υπάρχει ένα ζήτημα με το πού εντάσσονται τα νοσοκομεία)
Παράλληλα, ξεκινάμε άμεσα με την ΑΔΕΔΥ το διάλογο για το ενιαίο μισθολόγιο, που ξεπερνά τις σημερινές ανισότητες και αδικίες. Είναι ένα πάγιο αίτημα της ΑΔΕΔΥ, εδώ και χρόνια. (για την ΑΔΕΔΥ τα κάνουμε όλα – αυτό είναι αντίστοιχο του κερασακίου)
Με το Πρόγραμμα Σταθερότητας αντιμετωπίζουμε και χρόνια προβλήματα της χώρας, όπως είναι η χαμένη ανταγωνιστικότητα. (πώς ακριβώς;)
Μετατοπίζουμε το βάρος των δημοσίων επενδύσεων σε νέους τομείς. (περιμένω να δω) Απλοποιούμε δραστικά το περιβάλλον για επενδύσεις και επιχειρηματικότητα. (πέρα από κάτι χρηματοδοτήσεις παίζει τίποτε που δεν πήρα χαμπάρι;)
Να σπάσει η γραφειοκρατία, αλλά και η διαφθορά. (αυτό είναι εντελώς ασύνδετο με την ανταγωνιστικότητα και τις επενδύσεις, οπότε εκλαμβάνεται επίσης ως κοινωνικό κερασάκι)
Πέραν του δημοσίου τομέα, ζητάμε ταυτόχρονα από όλους, εργοδότες και εργαζόμενους, να συμβάλουν για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας. (μα αν δεν τους μειώσεις τη φορολογία πώς θα κουνηθούν; Λέω εγώ τώρα)
Προχωράμε και στο διάλογο και στις αποφάσεις για ένα βιώσιμο και δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα. Ένα σύστημα που εγγυάται συντάξεις για το παρόν, αλλά και για το μέλλον. Αντιμετωπίζει τις σημερινές αδικίες και ανισότητες, περιορίζει τη σπατάλη, εξορθολογίζει τις δαπάνες. Ήρθε η ώρα να πάρουμε γενναίες αποφάσεις και εδώ στην Ελλάδα, όπως έκαναν κι άλλες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η βιωσιμότητα και η δικαιοσύνη του συστήματος περνά και από την αύξηση ορίων ηλικίας, καθώς αυξάνεται και το προσδόκιμο ζωής. (Γενικό σχόλιο για το ασφαλιστικό. Θυμόσαστε τον καθηγητή Σπράο και την επιτροπή Σπράου για το ασφαλιστικό; Πότε ήταν; Το 1997; Τότε ο Σπράος είχε πει ότι πρέπει να γίνουν 5-10 πράγματα και ότι είχαμε αργήσει κιόλας. Τι έγινε; Τίποτα. Και περνούσαν τα χρόνια και μια ωραία πρωία η προηγούμενη υπουργός εργασίας και τα έβαλε όλα μαζί σε έναν κουβά και τα ανακάτεψε μάλλινα, βαμβακερά και μεταξωτά μαζί και έλυσε το ασφαλιστικό. Έτσι όπως λύθηκε όμως ξαναθέλει λύση, οπότε θα το ξαναλύσουμε και στην πορεία θα λυσσάξουμε.)
Κρίσιμο στοιχείο των αλλαγών αυτών που προτείνουμε, που θα εφαρμόσουμε και που έχουμε ήδη ξεκινήσει, είναι η δομή και η λειτουργία του κράτους. Κάτι που περιμένει ο πολίτης εδώ και πολλά χρόνια. (να’το πάλι το κοινωνικό κερασάκι – για εμάς γίνονται όλα βρε και μου γκρινιάζετε)
Με τη νέα διοικητική αρχιτεκτονική, αυτήν που θα εφαρμόσουμε στη χώρα, φέρνουμε το κράτος πιο κοντά στον πολίτη, τις υπηρεσίες πιο κοντά στις ανάγκες του, για να αντιμετωπίσουμε και τη σημερινή σπατάλη. (το «για να αντιμετωπίσουμε και τη σημερινή σπατάλη» είναι ασύνδετο με το προηγούμενο, αλλά ακούγεται ευχάριστα και λειτουργεί σαν κερασάκι)
Έχουμε πλήρη επίγνωση της δυσκολίας και της κρισιμότητας αυτής της κατάστασης, αλλά και των δυσκολιών που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική οικογένεια.
Κινούμαστε με ειλικρίνεια, με αίσθημα δικαίου. (μας νιώθουν)
Ξέρω ότι οι αλλαγές είναι και δύσκολες και επώδυνες, αλλά ήμουν και θα είμαι πάντα ειλικρινής. (τώρα γιατί εμένα μου ήρθε στο μυαλό ο Μπους πρεσβύτερος και το read my lips – no more taxes, δεν ξέρω)
Είναι μια προσπάθεια για να σταματήσουμε την πορεία της χώρας προς τον γκρεμό, να διασφαλίσουμε τελικά το εισόδημα της μέσης ελληνικής οικογένειας, τις συντάξεις, την ενίσχυση των πιο ευάλωτων και να απελευθερώσουμε πόρους και δημιουργικότητα για την κοινωνία μας. (δεύτερη φορά ο γκρεμός, πάλι αναφορά στην ελληνική οικογένεια, στους συνταξιούχους και στις ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού - για να μην ξεχνιόμαστε)
Θέλω να ξέρετε, και θέλω να ξέρετε όλοι, ότι στις δύσκολες αυτές στιγμές, θα κάνουμε, και η Κυβέρνηση της χώρας, και εγώ, κάθε τι για να συμπαρασταθούμε στον αδύναμο, να στηρίξουμε τη μέση ελληνική οικογένεια, να δώσουμε προοπτική στα νιάτα αυτής της χώρας. Να βοηθήσουμε χτυπώντας και την ανεργία. (θέλω να ξέρετε, και θέλω να ξέρετε όλοι: επανάληψη για έμφαση. Θα κάνουμε, και η κυβέρνηση της χώρας και εγώ: επανάληψη για έμφαση. Να συμπαρασταθούμε στον αδύναμο, να στηρίξουμε τη μέση ελληνική οικογένεια: επανάληψη για έμφαση. Νά’τα και τα νιάτα – στην προηγούμενη πρόταση είχαμε τα γηρατειά, άρα πρέπει να το ζυγίσουμε)
(Όλο το επόμενο αποτελεί επίλογο και προτροπή, οπότε διαβάστε το μονορούφι.)
Όπως είπα και χθες, δεν έχουμε τα περιθώρια σήμερα για μικροδιευθετήσεις ή συντεχνιακές διεκδικήσεις. Δεν έχουμε τα περιθώρια ως έθνος, ως λαός, να αντέξουμε παρατεταμένα μπλόκα, απεργίες και στάσεις. (ούτε εγώ άντεχα σήμερα το πρωί στη στάση που από προχθές τα λεωφορεία σταματάνε στο μετρό της Κατεχάκη και δεν τα αφήνουν να μπουν στον πρώτο Δήμο της χώρας, αλλά για άλλο μιλάει.) Ας δουλέψουμε μαζί, ας δουλέψουμε με μια δυναμική για τις μεγάλες αλλαγές και ανατροπές. Να δώσουμε τη μάχη μαζί, ο καθένας μας ξεχωριστά, ανάλογα με τις δυνάμεις του, αλλά και συλλογικά, ανάλογα με τις δυνατότητες που έχει η χώρα μας. Με τους πιο ισχυρούς να συνεισφέρουν περισσότερο και με τους πιο αδύναμους να προστατεύονται περισσότερο. Όλοι μας, πολίτες και πολιτικές δυνάμεις της χώρας, έχουμε το χρέος, έχουμε το καθήκον απέναντι στην πατρίδα, απέναντι στα παιδιά μας, να παλέψουμε μαζί σε αυτή τη δύσκολη στιγμή. (καιρό είχα να την δω την πατρίδα). Να αγωνιστούμε όλοι για να περιφρουρήσουμε, να προστατέψουμε την οικονομία μας, όπως αγωνιζόμαστε σε ανάλογες συνθήκες για το ίδιο το σπίτι μας, την ίδια μας την οικογένεια. Η Κυβέρνηση είναι εδώ, για όλους τους πολίτες. Και είμαι βέβαιος ότι και οι πολίτες είναι εδώ για τη χώρα, σε αυτή την κρίσιμη στιγμή που τους χρειάζεται όλους. Γνωρίζουμε όλοι πόση κρυμμένη δύναμη και πόσες δυνατότητες έχει αυτή η χώρα, πόσες δυνατότητες έχει ο Έλληνας, η Ελληνίδα, ο Ελληνισμός. Γι' αυτό, είμαι σίγουρος ότι μαζί θα τα καταφέρουμε.-
Στα γενικά σχόλια να πω ότι, πέρα από κάτι φοροδοτικές ικανότητες και διοικητικές αρχιτεκτονικές, η γλώσσα είναι απόλυτα κατανοητή. Βέβαια η φοροαποφυγή και η φοροδιαφυγή μπορούν να μπερδέψουν και τον πιο καλοπροαίρετο. Οι οφσορ και η οριζόντια περικοπή ξεφεύγουν από το γενικότερο λεξιλόγιο δημοτικού, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα κατανόησης. Οι επαναλήψεις ακολουθούν το γνωστό μοτίβο (επαναλαμβάνω για να δώσω έμφαση) και δεν υπάρχει τίποτα που να ξεφεύγει από το ύφος που θα έπρεπε να περιμένουμε. Σε ένα μήνυμα αυτής της έκτασης, οι δημόσιοι υπάλληλοι καταναλώνουν δυσανάλογα μεγάλο χώρο, γεγονός που θα μπορούσε να δημιουργήσει απορίες. Φυσικά εγώ, εσφαλμένα προφανώς, περίμενα να ακούσω κάτι και για την στήριξη της επιχειρηματικότητας, την ιδιωτική πρωτοβουλία, τις κινητήριες δυνάμεις της οικονομίας, τέτοια πράγματα.
Ζούμε μια κρίση χωρίς προηγούμενο για τα δεδομένα της μεταπολίτευσης. (γιατί το περιορίζει στη μεταπολιτευτική περίοδο;)
Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές, οφείλουμε να δράσουμε και άμεσα και αποφασιστικά. (οκ)
Κάλεσα σήμερα τους Αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων, για να τους ενημερώσω για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. (οκ)
Τους κάλεσα για να τους ζητήσω να συμπαραταχθούν και να στηρίξουν την εθνική προσπάθεια. (τι ώρα;)
Αύριο, Τετάρτη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα κρίνει θετικά το Πρόγραμμα Σταθερότητας, Ανάπτυξης και Ανασυγκρότησης, που παρουσιάσαμε πριν δύο εβδομάδες.
Είναι ένα Πρόγραμμα, που αντιμετωπίζει το μεγάλο έλλειμμα και το χρέος, αλλά και που βάζει τη χώρα σε μια νέα τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης. (άρα περιμένουμε ότι στη συνέχεια θα ακούσουμε κάτι για τη βιώσιμη ανάπτυξη).
Ένα Πρόγραμμα, που νοικοκυρεύει την οικονομία και θα μας επιτρέψει να αντιμετωπίσουμε βαθιά διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας μας. (δύο επαναλήψεις "ένα πρόγραμμα", για να δούμε τι θα πει παρακάτω).
Να κάνουμε δηλαδή ανατροπές, μεγάλες τομές και αλλαγές, πάντα με δίκαιο τρόπο.
Δίκαιο για τους Έλληνες πολίτες, προστατεύοντας ιδιαίτερα τους πιο ευάλωτους. (αυτά θα τα λέμε κοινωνικά κερασάκια.)
Ελληνίδες και Έλληνες,
Σήμερα, η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο ενός ευρύτερου κερδοσκοπικού παιχνιδιού, που στόχο έχει ακόμη και το ίδιο το ευρώ.
Δυστυχώς, εξαιτίας των καταστροφικών επιλογών του παρελθόντος, η χώρα μας αντιμετωπίζεται ως αδύναμος κρίκος της ευρωζώνης. (δεν αντιμετωπίζεται, είναι)
Αποτέλεσμα, οι όροι δανεισμού του μεγάλου δημόσιου χρέους μας να γίνονται κάθε μέρα και επαχθέστεροι. (σωστό)
Απειλούν να πνίξουν την οικονομία, να ακυρώσουν στην πράξη οποιαδήποτε προσπάθεια δίκαιων αλλαγών και απαραίτητων προσαρμογών. (γιατί έμεινε ανοικτή η πόρτα και μπήκαν οι κακοί, ε, γιατί;)
Απειλούν να τινάξουν στον αέρα όλες τις θυσίες του Ελληνικού λαού. (μεταξύ μας, τις έχουν τινάξει στον αέρα άλλοι, ντόπιοι, αλλά ας τα ρίξουμε στους ξένους)
Είναι, λοιπόν, εθνικό χρέος να ακυρώσουμε στην πράξη τις προσπάθειες που γίνονται να σπρώξουν τη χώρα μας στον γκρεμό. (πρώτη αναφορά στον γκρεμό, και για να μην μας παρασύρει το ρέμα να το πάρει το ποτάμι θα σας πω ότι θα ακολουθήσει άλλη μία)
Η Κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να πάρει όλα τα μέτρα, αυτά που χρειάζονται, για να αποτρέψουμε αυτό τον κίνδυνο.
Αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για τον οποίο είναι απόλυτη προτεραιότητα να μειώσουμε το έλλειμμα, με αύξηση των εσόδων, με μείωση της σπατάλης, με περικοπή των δαπανών. (ας πούμε ότι ζω μόνη μου, έχω το μισθό μου, πληρώνω το νοίκι μου, κάνω τη ζωή μου. Και ας υποθέσουμε ότι δεν μου φτάνουν τα λεφτά μου. Τι θα κάνω; Πρώτα θα περικόψω τη σπατάλη (θα κόψω τα χαβιάρια και τις σαμπάνιες), μετά θα μειώσω τις δαπάνες (θα μένω και κανένα βράδυ στο σπίτι) και μετά θα προσπαθήσω να δω αν υπάρχουν τρόποι να αυξήσω τα έσοδά μου. Τι μας είπε όμως; Το ανάποδο.)
Έχω ήδη δώσει ρητή εντολή να επιταχύνουμε αυτή την προσπάθεια. (οκ)
Την επόμενη εβδομάδα παρουσιάζουμε τις βασικές ρυθμίσεις του νέου φορολογικού νομοσχεδίου. (τώρα αρχίζουν τα δύσκολα)
Ένα νομοσχέδιο, που προάγει τη δικαιοσύνη, διευρύνει τη φορολογική βάση, κατανέμει δίκαια τα φορολογικά βάρη, ελαφραίνει τα μεσαία και τα χαμηλά εισοδήματα. (μακάρι)
Δεν είναι δίκαιο να σηκώνουν όλο και περισσότερο βάρος οι μισθωτοί, οι συνεπείς επιχειρηματίες, οι συνεπείς επαγγελματίες. (συμφωνώ)
Τέλος στα παραθυράκια φοροαποφυγής. (να το δω και να μην το πιστέψω)
Οι έχοντες και κατέχοντες θα κληθούν να συμβάλουν περισσότερο στα φορολογικά έσοδα, σύμφωνα με την αυξημένη φοροδοτική τους ικανότητα. (αυξημένη φοροδοτική ικανότητα!)
Όπως με τη δίκαιη φορολόγηση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, με την αύξηση της φορολογίας των κερδών των επιχειρήσεων που δεν επανεπενδύονται, δηλαδή που δεν βοηθούν στην ανάπτυξη και στη δημιουργία θέσεων εργασίας. ("θέση εργασίας" είναι η συγκεκριμένη θέση που κάθεται κάποιος για να δουλέψει, αγγλιστί workstation. αυτό που εννοεί είναι "δημιουργία θέσεων απασχόλησης", αλλά αυτό είναι ένα λάθος που το κάνουν πολλοί, οπότε πάμε παρακάτω).
Με τη φορολόγηση των μερισμάτων των μεγαλομετόχων, κατά τον ίδιο τρόπο που φορολογείται και το εισόδημα των εργαζομένων. (τα μερίσματα φορολογούνται ήδη, δεν φορολογούνται;)
Είναι στοιχειώδης πράξη κοινωνικής δικαιοσύνης και ισότητας. (αυτό χρειαζόταν για να δέσει η πρόταση, αποτελεί κοινωνικό κερασάκι στην τούρτα, οπότε το αφήνω ασχολίαστο)
Αυξάνουμε τη φορολογία των offshore εταιρειών και λαμβάνουμε δραστικά μέτρα καταπολέμησης αυτής της πρακτικής φοροδιαφυγής. (αυτό ποιος ακριβώς το κατάλαβε δεν ξέρω)
Με ουσιαστική καταγραφή και έλεγχο των offshore, που κρύβουν πίσω τους βίλες, πολυτελή αυτοκίνητα, σκάφη αναψυχής. (υπάρχουν και άλλες όμως)
Υπάρχει προκλητική φοροδιαφυγή, άδικος πλουτισμός σε βάρος του συνόλου της κοινωνίας. (το κοινωνικό κερασάκι που χρειάζεται, οπότε και αυτό το αφήνω ασχολίαστο)
Θα το αντιμετωπίσουμε, με διασταύρωση των στοιχείων του εισοδήματος, με τα περιουσιακά στοιχεία που αποδεικνύουν το μέγεθος του πλούτου και του εισοδήματος. (μόνο για τις οφσορ; τι κάνουμε τόσα χρόνια;)
Ξέρουμε ότι πολλά από αυτά τα μέτρα θα αποδώσουν, αλλά θα αποδώσουν το 2011.
Είναι όμως επιτακτική ανάγκη, να διασφαλίσουμε ότι το 2010 θα έχουμε και άμεση και πραγματική αύξηση των εσόδων.
Γι’ αυτό, στο φορολογικό νομοσχέδιο θα συμπεριληφθεί και μια αύξηση του φόρου στα καύσιμα. (τσάαααακ)
Έχουμε ήδη ξεκινήσει την περιστολή των δαπανών στο Δημόσιο.
Με οριζόντια περικοπή 10% σε όλα τα Υπουργεία. Όπως έχουμε δεσμευτεί και ανακοινώσει, αναστέλλουμε τις προσλήψεις για φέτος και μειώνουμε τον αριθμό των υπαλλήλων. (λέγοντας «μειώνουμε τον αριθμό των υπαλλήλων», εννοεί των "δημοσίων υπαλλήλων", δηλαδή όχι των ειδικών και μη «συμβούλων»)
Συγχωνεύουμε, καταργούμε άμεσα φορείς και Οργανισμούς, που δεν είναι απαραίτητοι για την εξυπηρέτηση του πολίτη, αλλά κοστίζουν σήμερα στο φορολογούμενο. (εγώ αυτό περιμένω εδώ και 4 μήνες)
Υπάρχει πολύ μεγάλο περιθώριο, το σημερινό σπάταλο κράτος να ξοδεύει λιγότερα, αλλά ταυτόχρονα να αποδίδει καλύτερες υπηρεσίες για τον πολίτη, στην υγεία, στην πρόνοια, στην παιδεία. (αυτό το μεγάλο περιθώριο θέλω κι εγώ να δω στην πράξη, αλλά …)
Ανακοινώνουμε επίσης, τις επόμενες μέρες, το νομοσχέδιο για την εισοδηματική πολιτική στο Δημόσιο. Με αυτό θα τερματίζονται οι εξωφρενικές αμοιβές στα «ρετιρέ» του Δημοσίου. (ποια ακριβώς είναι τα ρετιρέ του δημοσίου; - αυτό αλήθεια δεν το ξέρω, αν κανείς ξέρει ας μου το πει)
Μπαίνουν ξεκάθαροι κανόνες δικαιοσύνης, θα έλεγα και κοινής λογικής. (να’το πάλι το κοινωνικό κερασάκι – είναι που είπε πολλά άσχημα πριν, οπότε πρέπει να το γλυκάνει).
Και στη σημερινή δύσκολη συγκυρία, θα ζητήσω και από τους δημόσιους υπαλλήλους, να συνεισφέρουν σε αυτή τη μεγάλη εθνική προσπάθεια. (ουδέν σχόλιον)
Για τη φετινή χρονιά δεν μπορεί να δοθούν αυξήσεις, πέραν της μισθολογικής ωρίμανσης. (ουδέν σχόλιον)
Ταυτόχρονα, θα προχωρήσουμε στη μείωση του συνολικού κονδυλίου για τα επιδόματα κατά 10%, προστατεύοντας όμως παράλληλα τους χαμηλόμισθους. (ουδέν σχόλιον)
Η δε εισοδηματική πολιτική θα ισχύει όχι μόνο για το κεντρικό Δημόσιο, αλλά και για την Αυτοδιοίκηση και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. (δηλαδή, όχι μόνο για την κεντρική κυβέρνηση (υπουργεία κ.λπ.) αλλά και στη γενική κυβέρνηση, δηλαδή δήμους, νομαρχίες και επιχειρήσεις του δημόσιου τομέα – συχνά υπάρχει ένα ζήτημα με το πού εντάσσονται τα νοσοκομεία)
Παράλληλα, ξεκινάμε άμεσα με την ΑΔΕΔΥ το διάλογο για το ενιαίο μισθολόγιο, που ξεπερνά τις σημερινές ανισότητες και αδικίες. Είναι ένα πάγιο αίτημα της ΑΔΕΔΥ, εδώ και χρόνια. (για την ΑΔΕΔΥ τα κάνουμε όλα – αυτό είναι αντίστοιχο του κερασακίου)
Με το Πρόγραμμα Σταθερότητας αντιμετωπίζουμε και χρόνια προβλήματα της χώρας, όπως είναι η χαμένη ανταγωνιστικότητα. (πώς ακριβώς;)
Μετατοπίζουμε το βάρος των δημοσίων επενδύσεων σε νέους τομείς. (περιμένω να δω) Απλοποιούμε δραστικά το περιβάλλον για επενδύσεις και επιχειρηματικότητα. (πέρα από κάτι χρηματοδοτήσεις παίζει τίποτε που δεν πήρα χαμπάρι;)
Να σπάσει η γραφειοκρατία, αλλά και η διαφθορά. (αυτό είναι εντελώς ασύνδετο με την ανταγωνιστικότητα και τις επενδύσεις, οπότε εκλαμβάνεται επίσης ως κοινωνικό κερασάκι)
Πέραν του δημοσίου τομέα, ζητάμε ταυτόχρονα από όλους, εργοδότες και εργαζόμενους, να συμβάλουν για την ανάκτηση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας. (μα αν δεν τους μειώσεις τη φορολογία πώς θα κουνηθούν; Λέω εγώ τώρα)
Προχωράμε και στο διάλογο και στις αποφάσεις για ένα βιώσιμο και δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα. Ένα σύστημα που εγγυάται συντάξεις για το παρόν, αλλά και για το μέλλον. Αντιμετωπίζει τις σημερινές αδικίες και ανισότητες, περιορίζει τη σπατάλη, εξορθολογίζει τις δαπάνες. Ήρθε η ώρα να πάρουμε γενναίες αποφάσεις και εδώ στην Ελλάδα, όπως έκαναν κι άλλες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η βιωσιμότητα και η δικαιοσύνη του συστήματος περνά και από την αύξηση ορίων ηλικίας, καθώς αυξάνεται και το προσδόκιμο ζωής. (Γενικό σχόλιο για το ασφαλιστικό. Θυμόσαστε τον καθηγητή Σπράο και την επιτροπή Σπράου για το ασφαλιστικό; Πότε ήταν; Το 1997; Τότε ο Σπράος είχε πει ότι πρέπει να γίνουν 5-10 πράγματα και ότι είχαμε αργήσει κιόλας. Τι έγινε; Τίποτα. Και περνούσαν τα χρόνια και μια ωραία πρωία η προηγούμενη υπουργός εργασίας και τα έβαλε όλα μαζί σε έναν κουβά και τα ανακάτεψε μάλλινα, βαμβακερά και μεταξωτά μαζί και έλυσε το ασφαλιστικό. Έτσι όπως λύθηκε όμως ξαναθέλει λύση, οπότε θα το ξαναλύσουμε και στην πορεία θα λυσσάξουμε.)
Κρίσιμο στοιχείο των αλλαγών αυτών που προτείνουμε, που θα εφαρμόσουμε και που έχουμε ήδη ξεκινήσει, είναι η δομή και η λειτουργία του κράτους. Κάτι που περιμένει ο πολίτης εδώ και πολλά χρόνια. (να’το πάλι το κοινωνικό κερασάκι – για εμάς γίνονται όλα βρε και μου γκρινιάζετε)
Με τη νέα διοικητική αρχιτεκτονική, αυτήν που θα εφαρμόσουμε στη χώρα, φέρνουμε το κράτος πιο κοντά στον πολίτη, τις υπηρεσίες πιο κοντά στις ανάγκες του, για να αντιμετωπίσουμε και τη σημερινή σπατάλη. (το «για να αντιμετωπίσουμε και τη σημερινή σπατάλη» είναι ασύνδετο με το προηγούμενο, αλλά ακούγεται ευχάριστα και λειτουργεί σαν κερασάκι)
Έχουμε πλήρη επίγνωση της δυσκολίας και της κρισιμότητας αυτής της κατάστασης, αλλά και των δυσκολιών που αντιμετωπίζει σήμερα η ελληνική οικογένεια.
Κινούμαστε με ειλικρίνεια, με αίσθημα δικαίου. (μας νιώθουν)
Ξέρω ότι οι αλλαγές είναι και δύσκολες και επώδυνες, αλλά ήμουν και θα είμαι πάντα ειλικρινής. (τώρα γιατί εμένα μου ήρθε στο μυαλό ο Μπους πρεσβύτερος και το read my lips – no more taxes, δεν ξέρω)
Είναι μια προσπάθεια για να σταματήσουμε την πορεία της χώρας προς τον γκρεμό, να διασφαλίσουμε τελικά το εισόδημα της μέσης ελληνικής οικογένειας, τις συντάξεις, την ενίσχυση των πιο ευάλωτων και να απελευθερώσουμε πόρους και δημιουργικότητα για την κοινωνία μας. (δεύτερη φορά ο γκρεμός, πάλι αναφορά στην ελληνική οικογένεια, στους συνταξιούχους και στις ευαίσθητες ομάδες του πληθυσμού - για να μην ξεχνιόμαστε)
Θέλω να ξέρετε, και θέλω να ξέρετε όλοι, ότι στις δύσκολες αυτές στιγμές, θα κάνουμε, και η Κυβέρνηση της χώρας, και εγώ, κάθε τι για να συμπαρασταθούμε στον αδύναμο, να στηρίξουμε τη μέση ελληνική οικογένεια, να δώσουμε προοπτική στα νιάτα αυτής της χώρας. Να βοηθήσουμε χτυπώντας και την ανεργία. (θέλω να ξέρετε, και θέλω να ξέρετε όλοι: επανάληψη για έμφαση. Θα κάνουμε, και η κυβέρνηση της χώρας και εγώ: επανάληψη για έμφαση. Να συμπαρασταθούμε στον αδύναμο, να στηρίξουμε τη μέση ελληνική οικογένεια: επανάληψη για έμφαση. Νά’τα και τα νιάτα – στην προηγούμενη πρόταση είχαμε τα γηρατειά, άρα πρέπει να το ζυγίσουμε)
(Όλο το επόμενο αποτελεί επίλογο και προτροπή, οπότε διαβάστε το μονορούφι.)
Όπως είπα και χθες, δεν έχουμε τα περιθώρια σήμερα για μικροδιευθετήσεις ή συντεχνιακές διεκδικήσεις. Δεν έχουμε τα περιθώρια ως έθνος, ως λαός, να αντέξουμε παρατεταμένα μπλόκα, απεργίες και στάσεις. (ούτε εγώ άντεχα σήμερα το πρωί στη στάση που από προχθές τα λεωφορεία σταματάνε στο μετρό της Κατεχάκη και δεν τα αφήνουν να μπουν στον πρώτο Δήμο της χώρας, αλλά για άλλο μιλάει.) Ας δουλέψουμε μαζί, ας δουλέψουμε με μια δυναμική για τις μεγάλες αλλαγές και ανατροπές. Να δώσουμε τη μάχη μαζί, ο καθένας μας ξεχωριστά, ανάλογα με τις δυνάμεις του, αλλά και συλλογικά, ανάλογα με τις δυνατότητες που έχει η χώρα μας. Με τους πιο ισχυρούς να συνεισφέρουν περισσότερο και με τους πιο αδύναμους να προστατεύονται περισσότερο. Όλοι μας, πολίτες και πολιτικές δυνάμεις της χώρας, έχουμε το χρέος, έχουμε το καθήκον απέναντι στην πατρίδα, απέναντι στα παιδιά μας, να παλέψουμε μαζί σε αυτή τη δύσκολη στιγμή. (καιρό είχα να την δω την πατρίδα). Να αγωνιστούμε όλοι για να περιφρουρήσουμε, να προστατέψουμε την οικονομία μας, όπως αγωνιζόμαστε σε ανάλογες συνθήκες για το ίδιο το σπίτι μας, την ίδια μας την οικογένεια. Η Κυβέρνηση είναι εδώ, για όλους τους πολίτες. Και είμαι βέβαιος ότι και οι πολίτες είναι εδώ για τη χώρα, σε αυτή την κρίσιμη στιγμή που τους χρειάζεται όλους. Γνωρίζουμε όλοι πόση κρυμμένη δύναμη και πόσες δυνατότητες έχει αυτή η χώρα, πόσες δυνατότητες έχει ο Έλληνας, η Ελληνίδα, ο Ελληνισμός. Γι' αυτό, είμαι σίγουρος ότι μαζί θα τα καταφέρουμε.-
Στα γενικά σχόλια να πω ότι, πέρα από κάτι φοροδοτικές ικανότητες και διοικητικές αρχιτεκτονικές, η γλώσσα είναι απόλυτα κατανοητή. Βέβαια η φοροαποφυγή και η φοροδιαφυγή μπορούν να μπερδέψουν και τον πιο καλοπροαίρετο. Οι οφσορ και η οριζόντια περικοπή ξεφεύγουν από το γενικότερο λεξιλόγιο δημοτικού, αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα κατανόησης. Οι επαναλήψεις ακολουθούν το γνωστό μοτίβο (επαναλαμβάνω για να δώσω έμφαση) και δεν υπάρχει τίποτα που να ξεφεύγει από το ύφος που θα έπρεπε να περιμένουμε. Σε ένα μήνυμα αυτής της έκτασης, οι δημόσιοι υπάλληλοι καταναλώνουν δυσανάλογα μεγάλο χώρο, γεγονός που θα μπορούσε να δημιουργήσει απορίες. Φυσικά εγώ, εσφαλμένα προφανώς, περίμενα να ακούσω κάτι και για την στήριξη της επιχειρηματικότητας, την ιδιωτική πρωτοβουλία, τις κινητήριες δυνάμεις της οικονομίας, τέτοια πράγματα.
Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2010
το Conn-X μου μέσα
Και ερωτώ:
Πώς είναι δυνατόν τρεις υπάλληλοι του κέντρου εξυπηρέτησης να δίνουν τρεις διαφορετικές απαντήσεις-λύσεις για το ίδιο πρόβλημα;
Και πώς είναι δυνατόν εμείς να μην έχουμε ακόμα σύνδεση;
Μήπως κατά την πρόσληψη τους δασκαλεύουν: ό,τι και να λένε οι πελάτες, εσύ θα λες ότι φταίει το ρούτερ, εσύ ότι φταίει ο υπολογιστής, εσύ ότι είναι θέμα παραμετροποίησης, εσύ ότι κυκλοφορούν πολλά αρνητικοθετικά ιόντα στην ατμόσφαιρα που επηρεάζουν τον Α του Κενταύρου.
Υπάρχει άλλη εξήγηση;
Πώς είναι δυνατόν τρεις υπάλληλοι του κέντρου εξυπηρέτησης να δίνουν τρεις διαφορετικές απαντήσεις-λύσεις για το ίδιο πρόβλημα;
Και πώς είναι δυνατόν εμείς να μην έχουμε ακόμα σύνδεση;
Μήπως κατά την πρόσληψη τους δασκαλεύουν: ό,τι και να λένε οι πελάτες, εσύ θα λες ότι φταίει το ρούτερ, εσύ ότι φταίει ο υπολογιστής, εσύ ότι είναι θέμα παραμετροποίησης, εσύ ότι κυκλοφορούν πολλά αρνητικοθετικά ιόντα στην ατμόσφαιρα που επηρεάζουν τον Α του Κενταύρου.
Υπάρχει άλλη εξήγηση;
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)