Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

Μετριοφροσύνη και νεύρα

Προχθές τρώγαμε διάφοροι άνθρωποι παρέα και έμαθα ότι μία εκ των συνδαιτημόνων βραβεύτηκε σε έναν διαγωνισμό στίχου. Συγχαρητήρια, είπαμε όλοι. Ε, καλά, δεν είναι τίποτα, άστο τώρα αυτό το θέμα, απάντησε εκείνη. Το ψιλοαφήσαμε.
Την άλλη μέρα στο γραφείο, μου λέει η συνάδελφος ότι κάποιος την ανέφερε ως γνωστή βιβλιοκριτικό. Είπε μάλιστα ότι θα κρατήσει το απόσπασμα, θα το βγάλει φωτοτυπίες και θα το μοιράζει σαν ανέκδοτο.
Γιατί βρε παιδιά; Στην πρώτη περίπτωση, η στιχουργός (που δεν είναι στιχουργός) έστειλε τους στίχους της και κάποιοι τους διάβασαν και τους βρήκαν καλούς. Μπράβο! Στην δεύτερη περίπτωση, η βιβλιοκριτικός (που δεν είναι βιβλιοκριτικός) δημοσίευσε 1-2-3-10 βιβλιοκριτικές που κρίθηκαν καλές. Πάλι μπράβο!
Κάντε μου λοιπόν την χάρη και οι δυο σας και χαρείτε με τις χαρές σας. Αφήστε τις μετριοφροσύνες γι' αυτούς που δεν έχουν ούτε μέτρο ούτε φρόνηση και χαρείτε μαζί με τους ανθρώπους που χαίρονται στις χαρές σας. Και να με ακούτε εμένα γιατί εγώ πάντα ξέρω τι λέω (και ως γνωστόν μου την σπάνε εκείνοι που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα).
Και το κυριότερο είναι αυτά τα λέω σήμερα, που μόλις έμαθα ότι με πηδήξανε στις προαγωγές και έγιναν τα νεύρα μου κοτσίδες. Άντε μην τα πάρω κιόλας.

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Κάνε παιδιά να δεις καλό

- Έλα αγάπη μου να ντυθούμε να πάμε στο σχολείο.
- Δεν μποώ - είμαι γέος.
- Γέρος ή γριά;
- Γιά.
- Όμορφη γριά ή άσχημη γριά;
- Όμοφη γιά.
- Πολύ γριά ή λίγο γριά;
- Πολύ γιά.
- Σαν ποια;
- Σαν τη μαμά.
...
Ντυθήκαμε και βγήκαμε στο βρεγμένο δρόμο και, όπως πάντα, πηδήξαμε χαντάκια, αγκαλιαστήκαμε σε φράχτες και ανεβοκατεβήκαμε όλες τις ράμπες της γειτονιάς. Σε μία ράμπα, η κόρη που πήγαινε μπροστά κρατώντας το χέρι μου γλύστρησε και έπεσε, παρεσέρνοντας κι εμένα. Προκειμένου να μην την λιώσω, πήδηξα από πάνω της. Στα κλάσματα δευτερολέπτου που πετούσα πάνω από το παιδί μου σκέφτηκα "είδες σάλτο η γριά;", αλλά μετά προσγειώθηκα και τώρα, εκτός από το γόνατο, πονάει και η μέση.
Βρε μπας και είχε δίκιο η μικρή;

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009

Κολοκυθόσουπα αφιερωμένη στον Γιάννη

Την ώρα που κάποιοι μοίραζαν εκλογικές έδρες, κάποιοι άλλοι μοίραζαν κολοκύθες. Μετά τη μοιρασιά δημιουργήθηκε το ερώτημα που καίει τους πάντες: και τώρα τι; Οι παρευρισκόμενοι κινήθηκαν προς διάφορες κατευθύνσεις που κάλυπταν ολόκληρο το φάσμα των επιλογών, για να βρεθεί τελικά ένας να πει "η κολοκυθόσουπα ακούγεται πιο ενδιαφέρουσα".

Ας μην χρονοτριβούμε λοιπόν. Ανεβάζουμε τα μανίκια και πάμε.

Σε μια κατσαρόλα βάζουμε λίγο βούτυρο και σωτάρουμε 1-2 πράσσα κομμένα ροδέλες (αντί για πράσσο μπορούμε να βάλουμε κρεμμύδι, εξαρτάται από τις γεύσεις που προτιμάει ο καθένας). Όταν ροδίσουν ρίχνουμε ένα ποτηράκι λευκό κρασί, 2-3 ποτήρια ζωμό (ή νερό και έναν κύβο, ή σκέτο νερό), προσθέτουμε την κολοκύθα που την έχουμε καθαρίσει και κόψει σε κύβους, αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε λίγο κύμινο ή κάρυ (προσοχή στα μυρωδικά αν έχετε βάλει ζωμό ή κύβο).

Αφού σιγοβράσει και μαλακώσουν οι κύβοι της κολοκύθας (το πολύ κανένα μισάωρο), αδειάζουμε το περιεχόμενο της κατσαρόλας στην μουλινέτα και το πολτοποιούμε. Παίρνουμε μπέηκον (εγώ προτιμώ σε κύβους, αν εσείς θέλετε σε φέτες εμένα δεν με πειράζει) και το βάζουμε στην κατσαρόλα με λίγο βουτυράκι να μαλακώσει, αλλά όχι να τσιγαριστεί (η φωτιά δεν πρέπει να είναι δυνατή για να μην αρπάξει). Κατόπιν προσθέτουμε το πολτοποιημένο μίγμα και το ξαναβάζουμε λίγο στη φωτιά.

Τώρα είναι η ώρα για τις μεγάλες αποφάσεις:
  • Ή θα προσθέσετε κρέμα γάλακτος, που μπορεί να είναι με τα λίγα λιπαρά, αλλά σε κάθε περίπτωση η σούπα θα γίνει πιο πηχτή, πιο παχυντική και πιο γευστική.
  • Ή θα προσθέσετε λίγο γάλα, που θα γίνει πιο ελαφριά και στην υφή και στη γεύση της.
  • Ή δεν θα προσθέσετε τίποτα στην κατσαρόλα, αλλά θα βάλετε μια κουταλιά γιαούρτι στο κάθε πιάτο στο σερβίρισμα. Το γιαούρτι πρέπει να είναι σακούλας, με μπόλικα λιπαρά (μην τολμήσετε να βάλετε λιγότερο από 10% λιπαρά) και μπορείτε να βάλετε από πάνω ένα φυλλαράκι δυόσμο. Μην σας κάνει εντύπωση το γιαούρτι. Σε αντίστοιχες συνταγές θα βλέπατε να προσθέτουν sour cream (που δεν βρίσκεις εύκολα στην Ελλάδα, αλλά εμάς μας αρέσει και το γιαουρτάκι μας).
  • Ή βέβαια θα την φάτε σκέτη.

Καλή όρεξη.

Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2009

Families in dust

- Μαμά η καλύτερη τραγουδίστρια στον κόσμο είναι η Lady Gaga.
- Να σου βάλω λίγη Siouxsie ν' ακούσεις φωνή; (Και μην ακούω ... για Ladygages.)
- Είναι άγρια. (Άκου επιχείρημα!)
- Να σου βάλω λίγη Dolores που δεν είναι άγρια ν' ακούσεις φωνή;
- Την βαριέμαι. (Ε, όχι και την βαριέσαι κορίτσι μου, σπαστική να την πεις, βαρετή όμως...)
- Να σου βάλω λίγη Kate που είναι και του χαβαλέ ν' ακούσεις φωνή;
- Όχι, να μου βάλεις Lady Gaga. (Μα οι B52's δεν είναι αντικειμενικά καλύτεροι;)

Βάζουμε Lady Gaga. (Αυτό το ρημαδοyoutube μπορεί να διαλύσει οικογένειες.)

- Είδες τι κούκλα που είναι; Βρε μαμά, εμείς γιατί δεν ακούμε ποτέ Lady Gaga;
- Γιατί δεν την παίζει το ραδιόφωνο. (Είμαι έξυπνη, είμαι έξυπνη, χρόνια τώρα τέτοια λέω και με πιστεύουν.)
- Δεν φταίει το ραδιόφωνο βρε μαμά - ο σταθμός που ακούμε φταίει. (Βρε πώς μεγάλωσε αυτό το παιδί!) Πρέπει να βρεις ένα σταθμό που να παίζει και Lady Gaga. (Ίσως δεν έχετε προσέξει την μοναδική ατάκα που λέει η κουκλάρα μαμά Laureen Bacall στην σπαστική κόρη Barbra Streisand στην κατά τ' άλλα αδιάφορη ταινία ο καθρέπτης έχει δύο πρόσωπα, αλλά έτοιμη ήμουν να το πω: "I should never have encouraged you to speak".)
- Ξέρεις, μωρό μου, δεν διαλέγουμε τραγουδιστές μόνο για την εμφάνισή τους, πρέπει να έχουν ωραία φωνή και να λένε ωραία τραγούδια. (Αν δεν ήμουν αυτή που είμαι θα ήμουν δασκάλα.)
- Μα εμένα μου αρέσει η φωνή και τα τραγούδια της Ladys Gaga.
- Καλά τότε. (Κάποτε πρέπει να σταματήσουμε να μιλάμε για την κυρία.)
- Εσένα δεν σου αρέσει; (Μα γιατί επιμένει;)
- Τι να σου πω κορίτσι μου, εγώ προτιμώ άλλες, σαν αυτές που λέγαμε πριν.
- Την Madonna;
- Όχι ακριβώς.
- Την Britney Spears;
- Μπα, η Madonna είναι καλύτερη.
- Την Pink;
- E, αυτή είναι καλύτερη απ' όλες.
- Γιατί;
- Γιατί είναι άγρια.

Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2009

Χοιρινό passepartout

Άλλοι ζωγραφίζουν, άλλοι γράφουν, άλλοι παίζουν σκάκι, εγώ μαγειρεύω. Ό,τι βρω μπροστά μου και ό,τι μου καπνίσει. Αυτή η τακτική έχει οδηγήσει συχνά σε αποτυχίες (τις οποίες έχουν φάει με περισσή στωικότητα διάφοροι φίλοι) και έχει γεννήσει πολλές ιδέες. Η σημαντικότερη είναι τα φαγητά passepartout. Δηλαδή φαγητά που πάνε παντού και μπορούν να γίνουν χίλια μύρια άλλα (γιατί πρέπει να είμαστε πρακτικοί άνθρωποι). Σήμερα, για να ικανοποιήσω επιτέλους το αίτημα της κουμπάρας, θα ασχοληθούμε με το χοιρινό. Γευστικό, μαλακό και παρεξηγημένο.
Τι κάνουμε λοιπόν:
  • Παίρνουμε ένα κομμάτι χοιρινό μπούτι καθαρό (στο χοιρινό το λίπος φαίνεται, ο χασάπης μπορεί να μας το δώσει καθαρό και να μην φοβόμαστε τόσο τη χοληστερίνη), ας πούμε 1,5 κιλό, και ΔΕΝ το κόβουμε μερίδες.

  • Το πλένουμε, το σκουπίζουμε.

  • Βάζουμε στην κατσαρόλα λάδι και το αφήνουμε να ζεσταθεί.

  • Βάζουμε το κρέας στην κατσαρόλα και το αφήνουμε να κάνει τσιρτσιρτσιρ, αλλά όχι να καεί. Το γυρνάμε από την άλλη πάντα και το ξανααφήνουμε να κάνει τσιρτσιρτσιρ. (Σε αυτή τη φάση πιτσιλάει, οπότε μια μεγάλη πηρούνα είναι ό,τι πρέπει.)

  • Παίρνουμε ένα κονιάκ (δεν χρειάζεται να είναι Napoleon), μετράμε ένα φλυτζανάκι του καφέ και το ρίχνουμε στην κατσαρόλα.

  • Το αφήνουμε λίγο να εξατμιστεί, γυρίζουμε το μάτι στο 1/2 ή ό,τι άλλο έχουμε για χαμηλή φωτιά, σκεπάζουμε την κατσαρόλα και το ξεχνάμε.
(Κάνετε μπάνιο, ποτίζετε τις γλάστρες, διαβάζετε τα παιδιά, βλέπετε Λάμψη, εξετάζετε τις επιλογές σας στη ζωή και επιστρέφετε στην κατσαρόλα, η οποία όλη αυτή την ώρα μαγειρεύει σιγά σιγά το φαγητό σας. Αυτό που πρέπει να ξέρετε είναι ότι, ανάλογα με την κουζίνα σας, το φαγητό χρειάζεται γύρω στις δύο ώρες.)
  • Αν θέλετε το χοιρινό σας να είναι σκέτο, απλώς με ένα μυρωδικό, μην ξεχάσετε να το προσθέσετε στη φάση που χαμηλώσατε τη φωτιά. Συνήθως βάζουμε 2-3 φυλλαράκια δάφνη (αν και κάποιοι λένε ότι πικρίζει) ή λίγο φασκόμηλο (μην το θρυμματίσετε γιατί μετά θα θέλετε να το μαζέψετε και δεν θα μαζεύεται).

  • Αν θέλετε να φτιάξετε εορταστικό χοιρινό με δαμάσκηνα, ανοίγετε ένα πακέτο δαμάσκηνα χωρίς κουκούτσι και τα ρίχνετε μέσα στην κατσαρόλα ένα τέταρτο πριν σβήσετε τη φωτιά.

  • Αν θέλετε να φτιάξετε χριστουγεννιάτικο χοιρινό με κάστανα, παίρνετε τα βρασμένα και ξεφλουδισμένα κάστανα και τα ρίχνετε μέσα στην κατσαρόλα ένα τέταρτο πριν σβήσετε τη φωτιά.

  • Αν θέλετε να φτιάξετε κυριακάτικο χοιρινό με ελιές, παίρνετε τις ελιές (φροντίστε να μην είναι πικρές!) και τις ρίχνετε μέσα στην κατσαρόλα ένα τέταρτο πριν σβήσετε τη φωτιά.

Το χοιρινό θα βγάλει πολύ ζουμί (γι' αυτό και δεν χρειάζεται να προσθέσετε εσείς καθόλου νερό σε καμία φάση του μαγειρέματος) το οποίο μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε ως εξής:
  • Σαν "ζωμό" για να φτιάξετε π.χ. πιλάφι (αυτό για εκείνους που τρώνε ρύζι με ρύζι).

  • Σαν βάση για να φτιάξετε σάλτσα με μουστάρδα και να την ρίξετε πάνω από το χοιρινό σας (παίρνουμε μισό φλυτζάνι από το ζουμί, ρίχνουμε μέσα 3-4 κουταλάκια μουστάρδα, το ανακατεύουμε, αν έχουμε πολύ ζουμί στην κατσαρόλα διαλύουμε λίγο κορν-φλάουρ και το προσθέτουμε κι αυτό.)

Αλλά δεν τελειώνουμε εδώ. Αν είναι μεγάλο το κομμάτι, μπορείτε να το κόψετε (στη φάση που είναι ακόμη χωρίς σάλτσες) και να φυλάξετε το μισό στην κατάψυξη. Έτσι αν φτιάξετε μια μέρα π.χ. φασόλια χάντρες, το βγάζετε από την κατάψυξη και όταν ξεπαγώσει το ρίχνετε μέσα στην κατσαρόλα για λίγο να πάρει μυρωδιά το ένα από το άλλο και είναι πάλι έτοιμο. Για να μην πούμε φυσικά ότι τρώγεται και κρύο, πηγαίνει με τουρσιά, πατατοσαλάτες, τυριά, γενικά σχεδόν τα πάντα και φυσικά μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε για να φτιάχνετε σάντουιτς για το σχολείο ή τη δουλειά.