Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

It's the season to be jolly

Ξέρετε τι μου την σπάει τα Χριστούγεννα (περισσότερο κι από τη χριστουγεννιάτικη κιτσαρία); Αυτό το ψυχαναγκαστικό που έχουν. Έτσι λοιπόν φέτος έπρεπε σε ένα κανονικό σαββατοκύριακο να βάλουμε 2 τραπεζώματα με γονείς/πεθερικά (κάτι που συνήθως κάνουμε άπαξ μηνιαίως), μία έξοδο με φίλους (που επίσης ένιωθαν την πίεση των Χριστουγέννων, γιατί να μην την νιώθουν οι άνθρωποι;), να ψωνίσουμε περισσότερα από ό,τι συνήθως γιατί ήρθαν και οι νονοί των παιδιών (να μην έρθουν χρονιάρες μέρες;) και να το παίζουμε διαρκώς χαρούμενοι. Ε, δεν είμαστε. Οποιοσδήποτε άνθρωπος πρέπει να δει τόσο κόσμο, να φάει τόσο φαϊ (μα κρίμα είναι, δες τι ετοίμασα...), να πιεί το καταπληκτικό κρασάκι που πήγαμε και βρήκαμε μόνο για σήμερα από τον Άνω Μαχαλά και να νταχτιρντίσει τόσα πιτσιρίκια σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα θα εκνευριστεί. Και ο εκνευρισμός φέρνει νεύρα και τα νεύρα τσακωμούς. Αλλά είναι σίγουρο ότι δεν αξίζει. Θα μου πεις, τι κάνεις με τις εκπληκτικές χριστουγεννιάτικες οικογενειακές συγκεντρώσεις που μαζεύονται τα σόγια και ξεκινάνε οι μπηχτές για τα κληρονομικά, οι σπόντες για το μεγάλωμα των παιδιών, το πούλημα μούρης για τις καταπληκτικές δουλειές και, κυρίως, τα λεφτά; Και, όχι τίποτε άλλο, αλλά αυτό το πράγμα ολοένα και χειροτερεύει. Τώρα τελευταία το βασικό θέμα συζήτησης είναι τα πολιτικά και η οικονομία. Βρέθηκα κι εγώ να έχω θεία Αλέκα (Παπαρήγα) και θείο Πωλ (Κρούγκμαν), να ακούω αναλύσεις επί αναλύσεων για την επιμήκυνση του χρέους και θεωρίες για κυβερνήσεις εθνικής ενότητας. Μήπως τα έχετε ξαναδεί όλα αυτά; Ε, ναι, συμβαίνουν παντού και τσαντίζομαι που υπάρχει τόσος πολύς κόσμος που παίρνει στα σοβαρά αυτές τις ψυχαναγκαστικές γιορτές και καταλήγει να βασανίζεται. Και μου τη δίνει απίστευτα που ακούω τόσο κόσμο να μαλώνει "μα καλά, χρονιάρες μέρες;". Ε, ναι, χρονιάρες μέρες μαλώνει ο κόσμος. Τότε δίνονται όλες οι αφορμές! Η ευγενική προσφορά της κουμπάρας λοιπόν είναι ο οδηγός χριστουγεννιάτικης επιβίωσης, και ισχύει κυρίως για τα ζευγάρια που δεν μπορούν να αποφύγουν τα σόγια. 1. Δεν θα συγχυστούμε ο ένας με το σόι του άλλου - έχουμε το δικό μας σόι να μας συγχύζει. 2. Δεν θα εμπλακούμε σε θερμές συζητήσεις - στην ανάγκη κουνάμε το κεφάλι και τρώμε μελομακάρονο. 3. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να περάσουμε καλά (π.χ. κουτσομπολεύουμε). 4. Αν είμαστε καλοί (χρονιάρες μέρες γαρ), κάνουμε δουλειές για άλλους (βγάζουμε βόλτα τον σκύλο, προσφερόμαστε να φέρουμε το ταψί από τον φούρνο…). Και κυρίως 5. Δεν μαλώνουμε για τις μαλακίες που λένε οι άλλοι - αν θέλουμε θα μαλώσουμε για τις δικές μας μαλακίες, όποτε θέλουμε εμείς. Άντε, με το καλό το 2011!

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Καλά Χριστούγεννα

Μαμά θέλω κακά! Ε, πήγαινε και πες μου όταν τελειώσεις. Έρχεσαι να κάνουμε κακά; 'εν τέλω. Δεν σου λέω να κάνεις κι εσύ. Έλα να μου κάνεις παρέα. 'ού κάκχιω; Θα πάρουμε το καρεκλάκι. Πάμε. Και που λες σήμερα στο σχολείο, ήρθε ο Ανδρέας και μου τράβηξε τα μαλλιά και μετά τον κυνήγησα και... περίμενε λίγο... πλουτς 'α δω, 'α δω! Ορίστε κοίτα ... και ανέβηκε πάνω στην τσουλήθρα και μου είπε ότι δεν μπορώ να ανέβω γιατί είναι το σπίτι του αλλά εγώ ανέβηκα και πήγα να του τραβήξω τα μαλλιά αλλά ήταν κοντά και η δασκάλα μου φώναξε γιατί δεν είχε δει ότι εκείνος τα άρχισε όλα και δεν είναι δίκαιο και ... περίμενε λίγο... πλουτς 'α δω, 'α δω! ... Έμειναν μέσα κανένα δεκάλεπτο. Δεν τις ενόχλησα, είχα όμως στήσει αυτί μην τυχόν και χάσω καμία ατάκα. Και θυμήθηκα την εποχή που με την αδελφή μου κάναμε η μία παρέα στην άλλη όταν πηγαίναμε στην τουαλέτα. Βέβαια δεν θυμάμαι να θέλω να ελέγχω το αποτέλεσμα των προσπαθειών της, αλλά ποιος ξέρει... Ούτε είχαμε παιδικά καρεκλάκια - τον κουβά αναποδογυρίζαμε (κόκκινος ήταν με σιδερένιο χερούλι) και καθόμασταν, αλλά πρέπει να ήταν πολύ αναπαυτικός γιατί θυμάμαι την μητέρα μας να φωνάζει να βγούμε από την τουαλέτα. Δεν ξέρω τι πιστεύετε εσείς, αλλά τελικά ένα χέσιμο μπορεί να είναι πολύ συγκινητικό!

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Ευθυγράμμιση - ζυγοστάθμιση

Θέλετε ρεκτιφιέ, απλώς δεν το έχετε καταλάβει.
Μάλιστα γιατρέ μου, ό,τι πείτε.
Πρώτα πρώτα μια ευθυγράμμιση.
Δηλαδή γιατρέ μου;
Δηλαδή θα ευθυγραμμίσουμε τους μισθούς με την παραγωγικότητα.
Πώς το είπατε παρακαλώ;
Αν με τη δουλειά σας παράγετε προϊόντα αξίας 300 ευρώ, δεν μπορείτε να παίρνετε 800, θα πρέπει να παίρνετε 300.
Μα γιατρέ μου, με 300 δεν μπορώ να ζήσω.
Αυτό είναι δικό σας πρόβλημα.
Μα γιατρέ μου, εγώ δουλεύω και για 800 και για 900 και για 1000 και βάλε. Αν τελικά παράγονται προϊόντα αξίας 300 ευρώ από τη δουλειά μου, δεν φταίω εγώ.
Μα τι είναι αυτά που λέτε;
Την αλήθεια γιατρέ μου. Αν ο μαγαζί μου τρώει τις ώρες εργασίας σε χαζές αντιπαραγωγκές διαδικασίες, εγώ τι φταίω και πρέπει να ευθυγραμμιστώ; Ας ευθυγραμμιστεί το μαγαζί.
Το μαγαζί είσαι εσύ. Το μαγαζί δεν μπορεί να ευθυγραμμιστεί αν δεν ευθυγραμμιστεί πρώτα ο μισθός σου με την παραγωγικότητα της εργασίας σου. Αλλιώς το μαγαζί δεν θα γίνει ανταγωνιστικό και δεν θα μπορεί να πουλάει τα προϊόντα, άρα θα κλείσει και θα χάσεις τη δουλειά σου.
Μάλιστα γιατρέ μου. Αλλά, πείτε μου κάτι, θα ευθυγραμμιστεί και το γάλα στα 0,50 το λίτρο;