Κυριακή 23 Αυγούστου 2009

Πριν από δύο χρόνια κάηκε η Πάρνηθα

Για τους Αθηναίους η Πάρνηθα ήταν πάντα βουνό και δάσος. Ήταν εκεί που μας πήγαιναν οι γονείς μας κυριακάτικες εκδρομές, εκεί που πηγαίναμε όταν χιόνιζε, εκεί που κάναμε extreme sports (ανεβαίναμε στο τελεφερίκ). Σιγά σιγά η Πάρνηθα χτίστηκε και δεν είπαμε τίποτα. Και χτίστηκε από όλες τις πλευρές.
Μετά από τις πυρκαγιές στην Πάρνηθα διοργανώθηκε ένα συλλαλητήριο το οποίο δεν καπελώθηκε από κανένα κόμμα. Ήταν η πρώτη και μοναδική κοινωνικά ώριμη αντίδραση των Αθηναίων. Πήρα κι εγώ τις (δύο τότε) κόρες και πήγαμε. Σε κάποιο σημείο έγιναν ταραχές και κατευθυνθήκαμε προς τον εθνικό κήπο, όπου ήταν αρκετοί μαυροφορεμένοι με παιδιά. Κάπου δίπλα στα κρι κρι και τα παγώνια αρχίσαμε να μιλάμε, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, και όλες οι συζητήσεις κατέληγαν στο "τι κάνει το κράτος;"

Πριν από δύο χρόνια κάηκε και η Αρχαία Ολυμπία, που για εμένα ήταν πιο τραγικό. Ίσως φταίει το ότι ήμουν εκεί (μετά του συζύγου) και το ζήσαμε. Ακούστηκαν, και ακούγονται, πολλές θεωρίες για το ποιοι και γιατί ευθύνονται γι' αυτούς τους εμπρησμούς και όλες οι θεωρίες είναι η μία χειρότερη από την άλλη. Φαντάζομαι ότι όλοι θυμόαστε πως σε αυτές τις πυρκαγιές είχαμε πολλά θύματα. Εμείς σταθήκαμε τυχεροί: εγκαταλείψαμε την Ολυμπία άρον άρον, βρεθήκαμε με το αυτοκίνητο σταματημένοι στο δρόμο που μόλις είχε κλείσει γιατί η φωτιά είχε πηδήξει απέναντι και η αστυνομία μας συμβούλευε να γυρίσουμε πίσω, εμπρός φωτιά πίσω φωτιά, ακολουθήσαμε έναν γέρο με ένα τρακτέρ που μας πέρασε μέσα από κάτι χωματόδρομους για να βγούμε στην Αλφειούσα όπου οι κάτοικοι είχαν παραταχθεί δίπλα στο ποτάμι έτοιμοι να πέσουν μέσα για να γλυτώσουν. Είμαι ψύχραιμο άτομο, αλλά τολμώ να πω ότι τα χρειάστηκα. Όταν κάποια στιγμή βρεθήκαμε σε ασφαλές μέρος και άρχισε να φεύγει το άσπρο χρώμα από τα πρόσωπά μας, μιλήσαμε με τους γύρω μας που όλοι αναρωτιόνταν "τι κάνει το κράτος;"

Και τώρα καίγεται ο Μαραθώνας. Δεν θα ανοίξω την τηλεόραση γιατί ειλικρινά δεν θέλω να ακούσω κανέναν πολιτικό να λέει ότι "το κράτος κάνει ό,τι μπορεί" ή άλλον πολιτικό να λέει ότι "το κράτος ολιγωρεί", ούτε δημοσιογράφους να λένε "είμαστε μέσα στο μέτωπο της φωτιάς", ούτε να δείχνουν "την τραγική εικόνα της καταστροφής".

Ξέρω ότι όλοι αναρωτιούνται "τι κάνει το κράτος;" Και ξέρω ότι όλοι έχουν δίκιο να θέτουν αυτό το ερώτημα, αλλά εγώ θέλω να μάθω εμείς τι κάνουμε;

9 σχόλια:

Christina Linardaki είπε...

Μάλλον τελικά ανασηκώνουμε τους ώμους και σκύβουμε το κεφάλι, όπως με τόσα άλλα, τίποτα περισσότερο.

island είπε...

Όπως για τον Ίνδικτο (και για μένα) δεν υπάρχει κράτος, έτσι και δεν υπάρχουμε εμείς. Οπότε και δεν κάνουμε τίποτα. Απλά περιμένουμε την ευκαιρία να πάρουμε κανένα οικοπεδάκι.

La koumbara είπε...

@ cleareaching
@ island
Συμφωνώ ότι δεν κάνουμε τίποτα. Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν υπάρχει κράτος κι έτσι δεν υπάρχουμε εμείς. Χωρίς εμάς δεν υπάρχουν κράτη, άρα μας χρειάζονται. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να συμφωνήσουμε ως προς το τι είναι το "συλλογικό όφελος" και να το προωθήσουμε. Να ξυπνήσουμε και να κινήσουμε την κοινωνία των πολιτών με άλλα λόγια.

Christina Linardaki είπε...

Εντάξει, αλλά πώς;

mamma είπε...

Δλδ, το κορολάκι έχει περάσει τέτοια εξτριμ κατάσταση; καλά το κατάλαβα εγώ πως είναι τσαμπουκαλεμένο!

υγ. επί του θέματος ουδέν... ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ και μετά από τόσα χρόνια εκπαίδευσης με σκοπό απαίδευτους Έλληνες δεν υπάρχουμε ούτε εμείς

La koumbara είπε...

@ cleareaching
@ mamma
Γιατί βρε φιλενάδες; Το "L'etat c'est moi" το έλεγε ο Λουδοβίκος (και το έλεγε διαφορετικά - και μου λείπει κι ένας τόνος εκεί πέρα).
Εμείς φτιάχνουμε το κράτος - η κοινωνία. Δεν περιμένουμε το κράτος να μας φτιάξει, γιατί υπάρχουμε ήδη. Η κοινωνία, το σύνολο των πολιτών, είναι το πρώτο και βασικότερο συστατικό στοιχείο του κράτους (ένα άλλο είναι ο χώρος/τα εδάφη στα οποία ζει αυτή η κοινωνία, ένα άλλο είναι η γλώσσα - αν και δεν ξέρω τι λένε ποια γι' αυτό το θέμα και τέλος πάντων ας μην ασχοληθούμε με το δημόσιο δίκαιο και τις πολιτικές επιστήμες). Παραμένει όμως γεγονός ότι η κοινωνία φτιάχνει το κράτος. Και όσο υπάρχει κοινωνία ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ.

Για να μην γράφω πολλά εδώ θα γράψω νέο ποστ.

mamma είπε...

Εγώ πάντως θα σου στείλω τον Ίνδικτο. Είμαι σίγουρη πως θα σε πείσει πως ΔΕΝ υπάρχει Κράτος.-

Cleareaching είπε...

Και τόσα χρόνια νόμιζα ότι εγώ είμαι η πιο ρομαντική από τις δυο μας... (παρόλα αυτά πολύ θα ήθελα να πιστέψω ότι ακόμη μπορούμε).

Ανώνυμος είπε...

http://indictos.wordpress.com/2008/5/20/nostate/