Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

Τρίχες

Έφτασε τελικά η ώρα να το παραδεχτώ: έχω πρόβλημα με τα κομμωτήρια και τις κομμώτριες. Ίσως φταίει το γεγονός ότι δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατόν να ασχολούμαστε τόσο πολύ με τρίχες. Ίσως πάλι είμαι απλώς παράξενη. Αλλά μπορούμε να το δούμε.

Περιστατικό 1
Όταν προ δεκαετίας μετακομίσαμε στη γειτονιά που μένουμε χάρηκα γιατί στο ισόγειο της πολυκατοικίας υπάρχει κομμωτήριο. Ωραίο, καθαρό, περιποιημένο.
- Καλημέρα, θα ήθελα να κλείσω ένα ραντεβού για κούρεμα αύριο το απόγευμα.
- Ωραία. Μόνο κούρεμα;
- Ναι.
- Ποιος θέλετε να σας αναλάβει;
- Δεν έχω ξαναέρθει, δεν ξέρω κανέναν συγκεκριμένο κομμωτή.
- Εντάξει, ας πούμε η κυρία Κατερίνα. Αααα, η κυρία Κατερίνα δεν μπορεί αύριο.
- Ας δούμε κάποιον άλλον.
- Ααααα, δεν υπάρχει κανένας διαθέσιμος αύριο το απόγευμα.
(φταίω εγώ που έφυγα;)

Περιστατικό 2
Σε άλλο κομμωτήριο, ωραίο, καθαρό, περιποιημένο της γειτονιάς, όπου κατάφερα να κλείσω ραντεβού εύκολα.
- Γεια σας, λέγομαι koumbara και έχω ραντεβού στις 5.
- Καλώς ήρθατε. Καφεδάκι;
- Όχι ευχαριστώ.
- Περιμένετε θα σας αναλάβει η κυρία Πόπη. (Τα κομμωτήρια είναι οι μόνοι χώροι που όλες είναι κυρίες.)
...
- Γεια σας, είμαι η κυρία Πόπη, θα έρθετε μαζί μου για λουσιματάκι;
... (τι είναι αυτό με τα υποκοριστικά;)
- Περάστε από εδώ θα σας αναλάβει η κυρία Πιπίτσα.
...
- Γεια σας είμαι η κυρία Πιπίτσα, πώς θα τα κάνουμε; (δεν θα τα κάνουμε, εσύ θα τα κάνεις, εγώ θα τα φοράω, αλλά τι να κάνω που είμαι λουσμένη και στάζω και δεν μπορώ να σηκωθώ να φύγω έτσι).
- Όπως είναι, απλώς λίγο πιο κοντά.
- Μήπως να τα κάναμε αλλιώς;
- Όχι, έτσι όπως είναι με βολεύουν.
- Μήπως να κάναμε λίγες ανταύγειες;
- Όχι.
- Βάζετε μάσκα;
- (Μα καλά, ποιος είμαι, ο Ζορό;) Όχι.
- Ποιος σας είχε κουρέψει την προηγούμενη φορά;
- Μία κομμώτρια.
- Δεν είχατε έρθει σε εμάς;
- Όχι.
- Α, τώρα που μας μάθατε θα σας κάνουμε σίγουρα μόνιμη πελάτισσα.
(- Ναι, τι ώρα;)

Περιστατικό 3
Σε ένα ήσυχο, μικρό, καθαρό κομμωτήριο της γειτονιάς, με έναν κουρέα και μία κομμώτρια μέσα

- Γεια σας, πότε μπορώ να έρθω για ένα κούρεμα;
- Και τώρα, αν θέλετε.
- Τέλεια. Θα μου τα κόψετε έτσι όπως είναι, απλώς λίγο πιο κοντά.
- Βεβαίως.
(Απίστευτο. Ένιωθα ότι άκουγα την Julie Andrews να τραγουδάει τη "μελωδία της ευτυχίας".)
- Τι δουλειά κάνετε, είσαστε παντρεμένη, έχετε παιδιά;
(Η ευτυχία κρατάει λίγο. Δίνω ξερές και μετρημένες απαντήσεις που να μην επιτρέπουν περαιτέρω σχολιασμό.)
- Τι, έχετε τρία παιδιά; Για να έχετε τρία παιδιά σημαίνει ότι έχετε πολλά λεφτά. Εμείς, κάθε μέρα εδώ με τον άντρα μου δουλεύουμε και μόνο ένα παιδί μπορέσαμε να κάνουμε. Πώς να κάνουμε άλλο παιδί; Πέθανε και η μάνα μου, ποιος θα το κρατάει;
- (Πολλά λεφτά δεν έχω, έναν κώ... που τον βάζω κάτω και δέκα δάχτυλα που βγάζουν φωτιές έχω, αλλά τέλος πάντων.) Αφού έχετε το κομμωτήριο μαζί με τον άντρα σας, γιατί δεν δουλεύετε με βάρδιες, ένας το πρωί και ένας το βράδυ, και έτσι θα κρατάτε το παιδί μια ο ένας και μια ο άλλος.
- Τι;;; Να κρατάει ο άντρας μου το παιδί;
(Έλα ντε, δικό του είναι;)

Περιστατικό 4
Καθαρό, πολύ μικρό κομμωτήριο στη γειτονιά, με μία κομμώτρια μέσα που τα κάνει όλα μόνη της. Το ραντεβού κλείστηκε αμέσως και ξεκινήσαμε.

- Είσαστε παντρεμένη;
- (μα καλά, δασκαλεμένες είναι να ρωτάνε τα ίδια;)
- Α, τυχερή είσαστε. Εγώ, που ήμουν δέκα χρόνια αρραβωνιασμένη και με παράτησε για μια ξένη, μια άσχημη, κοντή, χοντρή, και μετά βρήκα έναν άλλον, έναν αχρείο που ήθελε να μου φάει το σπίτι και μου έλεγε ότι μόνο εμένα ήθελε, αλλά το έμαθα εγώ, είχε και άλλη, έβαλα ντετέκτιβ να τον παρακολουθήσει και μου τα είπε όλα, χαρτί και καλαμάρι, αλλά ευτυχώς βρήκα το δικηγόρο της Αγγελοπούλου και μου άνοιξε τα μάτια, μου στοίχισε βέβαια, αλλά εξαιρετικός κύριος, με το αυτοκίνητό του, το κουστούμι του, τους τρόπους του, να είναι καλά που μου άνοιξε τα μάτια και το έσωσα το σπιτάκι μου, γιατί μεσολάβησε και το έδωσα αντιπαροχή και πήρα τρεις ορόφους, ξέρεις τι δουλειά είναι να έχεις τρεις ορόφους, μεγάλη τύχη σου λέω, ο Θεός τον έφερε στο δρόμο μου και τώρα με έχει πλησιάσει ένας νεαρός και δεν ξέρω αν με θέλει στ' αλήθεια ή αν θέλει τα λεφτά μου, πρόβλημα σου λέω και δεν ξέρω τι να κάνω, αλλά ευτυχώς εδώ στο κομμωτήριο τα μαθαίνω όλα και έχω πελάτισσες μεγάλες κυρίες και γιατρούς και δικηγόρους και εφοριακούς και ξέρω τι γίνεται στον κόσμο γιατί θα μου πεις τώρα που έχεις λεφτά γιατί δεν κλείνεις το κομμωτήριο, το ξέρω όλοι αυτό με ρωτάνε, αλλά εγώ λέω, δεν πειράζει να δουλεύω, έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο, μου λένε τα δικά τους, μου ανοίγουν την καρδιά τους, μπορεί να έχω βγάλει κιρσούς, αλλά η χαρά που παίρνω όταν βοηθάω τον κόσμο δεν περιγράφεται, γιατί αυτό κάνω, βοηθάω τον κόσμο...

Υπάρχουν κι άλλα, αλλά λέω να μην σας κουράσω. Αν αρχίσω να κυκλοφορώ σαν την Ραπουντζέλ θα καταλάβετε ότι έφτασα στα όριά μου.

4 σχόλια:

νατασσΆκι είπε...

Εγώ γιατί ΗΔΗ κυκλοφορώ σαν τη Ραπουνζέλ, λες;
:P

Πηγαίνω στο κομμωτήριο 1, το πολύ 2 φορές το χρόνο. Μετά από πολλά χρόνια δοκιμών και "πειραμάτων", κατάφερα να βρω έναν κομμωτή που του λέω "θέλω απλά ένα κούρεμα, να μου ισιώσεις τις άκρες" και το κάνει!
:))))


Καλό ΣΚ, φιλιά!
(τρία παιδιά;;;Μα κι εσύ, προκαλείς! Και δεν είπες καν ότι και οι 3 είναι κόρες!!!)
;)

La koumbara είπε...

@ νατασσάκι
Η πλάκα είναι ότι, σύμφωνα με το παραμύι, η Ραπουντζέλ ήταν κλεισμένη σε έναν ψηλό πύργο και ο αγαπημένος της έμπαινε μέσα χρησιμοποιώντας για σκοινί την κοτσίδα της. Αν υπολογίσεις ότι τα μαλλιά μακραίνουν 1 εκατοστό το μήνα, δηλαδή 12 το χρόνο, θέλεις πες 8 χρόνια για το 1 μέτρο. Ακόμη κι αν το δωμάτιο στον ψηλό πύργο ήταν απλώς στον δεύτερο όροφο, τότε με 3 μέτρα ο όροφος (δεν ήταν δα και κανένας ψηλοτάβανος πύργος!) φτάνουμε στα 6 μέχρι το πάτωμα του δευτέρου ορόφου, βάλε και ένα μέτρο η (κοντή) Ραπουντζέλ 7 μέτρα Χ 8 χρόνια = 56 ετών η νεαρά.
(Μόλις απέδειξα ότι το παραμύθι είναι παραμύθι και αν δεν σβήσουν οι φωτιές θα πω πολλές ακόμα τρίχες.)

mamma είπε...

Γλυκιά μου, αυτά να βλέπεις για να εκτιμάς τα χεράκια μου. Κι ας μην κρατάνε ψαλίδι.

La koumbara είπε...

@ mamma
Μα τα εκτιμώ. Δεν τα εκτιμώ; Φυσικά και τα εκτιμώ!