Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

Λόγια της Λώρης

Η Λώρη Κέζα μου είναι ιδιαίτερα συμπαθής, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνώ πάντα με όσα γράφει. Σήμερα έγραψε στο ηλεκτρονικό Βήμα τις "κουβέντες της σκωραμίδος" όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:

Μια ακόμη χαρακτηριστική αποστροφή του κ. Μίμη Ανδρουλάκη αφορά τις ηλικίες. Το «παιδί» είναι ένας χαρακτηρισμός που αρθρώνεται υποτιμητικά για τον κ. Γ. Ραγκούση ο οποίος είναι σήμερα είναι 46 ετών. Η επισήμανση αφορά και τα άλλα πιτσιρδέλια: ο κ. Δ. Δρούτσας είναι 43 ετών, ο κ. Π. Γερουλάνος είναι 45, η κυρία Τίνα Μπιρμπίλη είναι 42. Λέει λοιπόν ο κ. Ανδρουλάκης για τον κ. Ραγκούση: «Την πρώτη μέρα τον άδειασαν πέντε – έξι»_ ήταν μικρός οπότε ουδόλως αξιοσέβαστος. Το βαθύτερο πρόβλημα είναι ότι η νέα γενιά πολιτικών λόγω ηλικίας δεν έχει κάποιο έπος να επιδείξει. Δεν βγήκε στα βουνά με τα όπλα, δεν έγραψε συνθήματα σε τοίχους επί χούντας. Αυτό στο σύμπαν του κ. Ανδρουλάκη τους καθιστά ασήμαντους.

Ρε γμτ, ακόμα σ' αυτήν την Ελλάδα ζούμε;

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ο κ. Ανδρουλάκης έχει μυαλό απο τα λίγα που αξίζουν στην Ελλάδα, και ως επιστήμων και ως συγγραφέας! Τον παρακολουθώ πάντα και ομολογώ θαυμάζω τη σκέψη του. Μέχρις εκεί όμως.
Αν ποτέ (που δεν πρόκειται), όχι τόσο αυτός, όσο οι λοιποί της γενιάς του, αποστασιοποιηθούν απο τις σκονισμένες αράχνες του εμφυλιο/ανταρτο/χουντο/πολυτεχνο/114/και τα ρέστα (παιδιά στο 2011 είμαστε, ξυπνάμε!), τότε θα μπορέσουν να συμβάλλουν στα πολιτικά τεκταινόμενα. Αυτές τις αγκυλώσεις να μην είχαν.
(btw. όχι ότι οι νεαροί που αναφέρονται στο κείμενο είναι ικανοί. Προς θεού! Και η αξιωματική αντιπολίτευση δεν έχει τίποτα καλύτερο να επιδείξει.)

Christina Linardaki είπε...

Εντάξει, όντως καταντούν γραφικοί, αλλά έχουν κι ένα δίκιο. Είναι σαφές από την τωρινή μας κατάντια ότι οι "νέες ιδέες" και η "φρέσκια ματιά" δεν φτάνουν.

La koumbara είπε...

@ atasthalos
Όχι βέβαια, δεν ισχυρίζομαι ότι είναι ικανοί (ούτε αυτοί ούτε οι άλλοι).
Απλώς όταν διαβάζω κάτι τέτοια το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ένα "ξυπνάτε, ρε"!

@ cleareaching
Εγώ πάντως δεν θα έλεγα ότι εκπροσωπούν τις νέες ιδέες και τις φρέσκιες ματιές - ή αν τις εκπροσωπούν, το κρύβουν πολύ καλά.


Δεν θα έπρεπε όμως να έχουμε ξεκολλήσει πια; Να έχουμε άλλα κριτήρια, πέραν της ηλικίας και της 'έλλειψης έπους';

Christina Linardaki είπε...

Σαφώς. Άλλωστε τα μεγαλεία του παρελθόντος και τα έπη είναι που μας φάγανε. Δεν μπορέσαμε ποτέ να σταθούμε στο ύψος τους και μας βαραίνει (τις νέες γενιές) ένα αίσθημα κατωτερότητας - ή τουλάχιστον μας το έχουν τεχνηέντως δημιουργήσει!

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ Clear, αλλά είμαστε νοητικά εγκλωβισμένοι και ηθικά βολεμένοι στο παρελθόν! Επειδή όμως πρέπει να κτίσουμε επάνω σε "ερείπια" (κατά τα άλλα αξιοθαύμαστα), ας κοιτάξουμε προς τα εμπρός.
Και τα κριτήρια koumbara, είναι η παιδεία, η αποτελεσματικότητα στην εργασία που σου αναθέτουν και η αποστασιοποίηση απο τις παλιές κακές συνήθειες. Αν είμαστε άχρηστοι, ας καλέσουμε ξένους να μας οργανώσουν. Αλλά σε κάθε τέτοια προσπάθεια αντιδρούν τα κατεστημένα συμφέροντα (π.χ. τα κακώς εννοούμενα συνδικαλιστικά)...

La koumbara είπε...

Αγαπητέ ατάσθαλε
Όταν έχει φτάσει ο συνδικαλισμός να είναι συνώνυμος με το ρουσφέτι, υπάρχουν πλέον καλώς νοούμενα συνδικαλιστικά;

Ανώνυμος είπε...

Απομένουν τόσα λίγα, που χάνονται.

α) Σε συζήτηση που είχα εχθές περί συνδικαλιστών στο δημόσιο, ρώτησα, εάν παράνομα με απολύσουν, όντας εγώ μόνιμος, θα καλέσει το σωματείο τους λοιπούς εργαζομένους σε απεργία γιά να ξαναπροσληφθώ; ΟΧΙ. Θα απεργήσουν όλοι; ΟΧΙ. Θα ξαναπροσληφθώ; ΟΧΙ. Λοιπόν τί;

β) Είδα τον κ. ΓΕΝΟΠ να ανταλλάσσει εχθές χειραψίες με τον αγαπητό κατά τα άλλα κ. ΛΑΟΣ (αδιανόητο αν το σκεφτεί κανείς όσον αφορά πολιτικές τοποθετήσεις!). Στη συνέχεια θα γίνει και βο-λεφτής και μετά θα συνταξιοδοτηθεί κιόλας. Συνδικαλισμού οφέλη.

Theorema είπε...

Κοιτάζω όλην αυτή την αποσύνθεση και ομολογώ πως μου κόβεται η χαρά της άνοιξης, το χαμόγελο της επιστροφής στο πολυπόθητο μέρος, η όποια μου αισιοδοξία...

La koumbara είπε...

@ Atasthalos
Σαν να δουλεύουμε στον ίδιο χώρο!


@ Theorema
Δεν μου κόβεται η χαρά της άνοιξης που ήρθε κι ας μην το ξέρει (με χαζέψατε πριν με την άνοικση).

Πέρα από την πλάκα, ειλικρινά φοβάμαι όταν διαπιστώνω ότι έχουμε ακόμα τέτοια μυαλά.
(Να σε πάρω να πάμε στους charlatans να το ξεχάσουμε;)