Δευτέρα 2 Μαΐου 2011
Τσιγάρα και παγιέτες
Εχθές το βράδυ παρουσίαζαν σε ένα κανάλι τα πιο επιτυχημένα ζεϊμπέκικα των τελευταίων δεκαετιών. Δυστυχώς δεν μπορώ να σας πληροφορήσω ποια είναι αυτά γιατί δεν είδα φυσικά την εκπομπή (άσε που και να την έβλεπα δεν θα θυμόμουν κανένα). Το θέμα είναι ότι από τη στιγμή που πέρασα πάνω από αυτό το κανάλι ψάχνοντας για κάτι ενδιαφέρον, μου έχει εντυπωθεί στο μυαλό η εικόνα ξανθωπής νεαράς με κόκκινο μίνι-μαύρο μπούστο με παγιέτα να χορεύει ζεϊμπέκικο σαν τσιφτετέλι. Από τα γελοιοδέστερα θεάματα που μπορώ να σκεφτώ. Καπάκι όμως θυμήθηκα ένα (εντελώς άσχετο - οι ψυχοβγάλτες θα μπορούσαν να βγάλουν πολλά από την εξέταση τέτοιων συνειρμών) τραγούδι που πιστεύω ότι το ξέρουν πολλοί, το γνωστό "στο τσιγάρο που κρατώ". Και το ερώτημα που έχει κολλήσει στη σκέψη μου και κάνει παρέα στη νεαρά με την παγιέτα είναι: ποιος άλλος λαός ορκίζεται στα τσιγάρα;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
α) Παρακαλώ, να προτείνω διόρθωση: να αλλαχθεί το "καπάκι" σκέτο με το ορθότερο "στο καπάκι". Για να ομιλούμε σωστά τα ελληνικά!
β) Οι Κουβανοί. Παραλλαγή όρκου "στο cohiba που κρατώ".
Είναι εξαιρετικά γενικόλογο να ταυτίζεις μια στιχουργό (που ίσως κιόλας να έγραψε αυτό τον όρκο γιατί δεν έβρισκε κάτι καλύτερο να ταιριάζει στη ροή των στίχων) με έναν ολόκληρο λαό...και επιπλέον έχουμε ανεξιθρησκεία οπότε ο καθένας μπορεί να ορκίζεται και στο παγωτό αν του κάνει κέφι.
Νομίζω οτι αυτά είναι αρκετά επιχειρήματα για να βγάλεις τον όρκο στο τσιγάρο απ'το μυαλό σου και να συνεχίσεις να έχεις μόνο τη νεαρά με τη παγιέτα :)
@atasthalos
Volveran στο καπάκι λοιπόν!
@Αγαθοδαίμων
Μα ο όρκος στο τσιγάρο μου αρέσει! Η παγιέτα είναι που με χαλάει - αυτήν ήθελα να βγάλω από το μυαλό μου (αν και με τα χθεσινά, κάτι μπιν λάντεν, κάτι ποδόσφαιρα, έφυγε).
Πρέπει να το δεις ως extended metaphor νομίζω... Δηλαδή σκέψου ότι το κάπνισμα σκοτώνει. Άρα, όταν ορκίζεσαι στο τσιγάρο, συνδέεις τον όρκο σου με το θάνατο. Δεν αποκτά άλλη βαρύτητα έτσι;
Το ίδιο και με το παγωτό. Για σκέψου να ορκιστεί στο παγωτό κάποιος που πάσχει από ζαχαροδιαβήτη. Είτε το καταναλώσει είτε όχι, είναι ένας τραγικός όρκος. Στην πρώτη περίπτωση γιατί θα πάει στον τάφο (θάνατος πάλι), στη δεύτερη γιατί δεν μπορεί να το φάει (αναφορά στο ανικανοποίητο).
Τι βλακείες γράφω Παναγία μου!
@ cleareaching
!!!!!!!?????????
(Τον Αμεδαίο διάβαζες χθες βράδυ;)
Το πιο ωραίο ζεϊμπέκικο όλων των εποχών, κατά την γνώμη μου, το χόρεψε ο Γιάννης Τσαρούχης, με το τραγούδι "Θα κάνω ντου βρε πονηρή", του Τσιτσάνη.
Μακράν το σεβασμιότερο χορευτικό προσκύνημα που αντίκρυσα ποτέ. Και το πιο αντρίκιο.
@ theorema
Γεια σου βρε Theorema, εσύ το κατάλαβες το υπονοούμενο (όχι πως μου κάνει εντύπωση βεβαίως βεβαίως).
Τι να το κάνεις το ζεϊμπέκικο αν δεν είναι αντρίκιο;
Δημοσίευση σχολίου