Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Ατάκες

Κόρη Α
Ετοιμαζόμαστε να πάμε σε γάμο+τραπέζι οι δυο μας. Μπαίνω στο μπάνιο - χτενίζεται. Βγαίνω από το μπάνιο - ακόμα χτενίζεται. Στεγνώνω μαλλιά, ντύνομαι, πάω στο δωμάτιό της και είναι ακόμα με το μπουρνούζι.
- Τι έγινε μωρό μου, αργείς;
- Δεν ξέρω τι να βάλω.
- Μα εχθές δεν μου είπες ότι θα έβαζες αυτό το φόρεμα;
- Ναι, αλλά σήμερα δεν θέλω. Δεν μπορώ να βάλω φόρεμα.
- Γιατί καρδιά μου δεν μπορείς να βάλεις φόρεμα;
- Μα πόδια είναι αυτά που έχω; Γεμάτα σημάδια, μελανιές, χάλια είναι.
- Έλα τώρα - αφού έχεις τέλεια πόδια και το ξέρεις. Άλλωστε, κοίτα κι εμένα, τα δικά μου πόδια είναι γεμάτα σημάδια, φλέβες, χάλια είναι, αλλά φόρεμα φοράω.
- Βρε μαμά, ποιος σε κοιτάζει εσένα;

Κόρη Β
Γυρνάει από το προνήπιο με ένα λουλούδι στο χέρι.
- Τι ωραίο λουλούδι! Από τη γλάστρα το έκοψες;
- Όχι, μου το έδωσε ο Μάριος.
- Α, τι ευγενικός! Του είπες ευχαριστώ;
- Ναι.
- Και πώς και σου έδωσε λουλούδι;
- Παντρευτήκαμε.
- Α, μάλιστα. Αλλά εσύ δεν έχεις παντρευτεί και τον Άγγελο;
- Ναι.
- Και τι είπε ο Άγγελος;
- Θύμωσε.
- Σε πειράζει που θύμωσε ο Άγγελος;
- Όχι.
- Εντάξει. Και τον Μάριο τον αγαπάς που τον παντρεύτηκες;
- Όχι.
- Και τότε πώς και τον παντρεύτηκες;
- Βρε μαμά, με θέλει, με αγαπάει και τον λυπήθηκα.

Κόρη Γ
- Έλα αγάπη μου, πες μαμά!
- Μπαμμμμμπά!

5 σχόλια:

Christina Linardaki είπε...

Κάνε παιδιά να δεις καλό ένα πράγμα...

mamma είπε...

Λοιπόν, θα μείνω στο της α. Μήπως η λύπη προς το δράμα των άλλων είναι γνώρισμα των μεσαίων παιδιών;

La koumbara είπε...

@ cleareaching
Μα δεν είναι εντυπωσιακό πόσο γέροι είμαστε για τα παιδιά μας; Εγώ πάντως την χαίρομαι απίστευτα τη σιγουριά που έχει σε ορισμένα θέματα (μακάρι να την είχε και σε άλλα).

@ mamma
Και σας ερωτώ κυρία μου (εσάς που είσαστε μεσαίο παιδί, μας ξέρετε και το κατέχετε): εγώ (ως γνήσιο μεσαίο παιδί) που καταλαβαίνω το δράμα που περνάει το μεσαίο παιδί μου, μήπως μεροληπτώ υπέρ της; Και για να το θέσουμε στο ευρύτερο φιλοσοφικό πλαίσιο: μπορεί να υπάρξει μεροληψία υπέρ μεσαίου παιδιού;

νατασσΆκι είπε...

Ωραία, να μην ανησυχώ που -ως πρώτο παιδί- ταυτίστηκα με τη μεγάλη...
:P

Αλλά το κερασάκι ήταν η ατάκα της μικρής!


Κόρες, τι να πεις...

Να μου τις φιλήσεις, όλες

υγ. Να τα αφήσεις αυτά, μια χαρά σου πάει το φόρεμα!
;)

La koumbara είπε...

@ νατασσάκι
Πάντως πιο πολύ απ' όλες με τσακίζει η μπεμπούσκα που δεν λέει να πει ένα ρημαδομαμά.

Πολλά φιλιά και σε εσάς!