Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Ποιος κοιμάται που...



Προσπαθώ να διορθώνω τα λάθη μου, αλλά για να φτάσουμε στη διόρθωση πρέπει να έχει προηγηθεί η αναγνώριση. Σωστά; Στην συγκεκριμένη λοιπόν περίπτωση, δεν ξέρω τι κάνω λάθος. Η μικρή έρχεται κάθε βράδυ στο κρεβάτι μας.

Έχω κάνει τα πάντα για να την πείσω να μην φεύγει από το κρεβάτι της. Βεβαιώνομαι ότι έχει δίπλα της τις αγαπημένες της γάτες, τα βιβλία της, το ωραίο μαξιλαράκι. Της έχω βάλει καρέκλες για να νιώθει ότι δεν μπορεί να βγει. Κάθε φορά που έρχεται στο κρεβάτι μας, σηκωνόμαστε και την πηγαίνουμε πίσω στο δικό της κρεβάτι. Κάθε μέρα συμφωνούμε ότι δεν θα βγει από το κρεβάτι της, και κάθε βράδυ έρχεται, συχνά με απόλυτη ησυχία, και τρυπώνει ύπουλα κάτω από το πάπλωμα.

Έχει κανείς καμιά ιδέα πώς να μην πείσω να μένει στο κρεβάτι της;

18 σχόλια:

mahler76 είπε...

να της φτιάξεις ένα αδελφάκι να έχει στο ίδιο δωμάτιο να το προσέχει :))

La koumbara είπε...

@ mahler 76
μα κοιμάται με την αδελφή της!

mahler76 είπε...

α δεν το ήξερα είδα κάτι για γάτες και μαξιλάρια. Αν κλειδώσετε το δωμάτιό σας το βράδυ? οκ θα χτυπήσει την πόρτα, θα φωνάξει μια δυό φορές, ίσως κλάψει και λίγο αλλά θα επιστρέψει στο δωμάτιό της.

Nemo είπε...

Διάβαζα το ποστ σου και θυμάμαι ότι και εγώ έκανα το ίδιο μικρή. Οι γονείς μου ήταν απελπισμένοι γιατί εκτός από δαιμονισμένα επίμονη ήμουν και πολύ φωνακλού και αν δε με άφηναν να χωθώ στο κρεβάτι τους σήκωνα το σπίτι από τις φωνές. Ήταν win/win κατάσταση για μένα.
Θυμάμαι ένα βράδυ, σηκώθηκα μες τα μαύρα μεσάνυχτα και πήγα να χωθώ πάλι και... βρήκα την πόρτα τους κλειδωμένη. Κλωτσούσα σα λυσσασμένο επί μισή ώρα και ακούστηκε η φωνή του πατέρα μου "στο κρεβάτι σου γρήγορα". Επέμενα και ανοίγει η πόρτα, βγαίνει ο πατέρας μου και μου λέει: Αν δεν πας στο κρεβάτι σου, αύριο θα κλειδώσει η δική σου πόρτα. Πήγα πίσω ηττημένη και κοιμήθηκα.
Το επόμενο πρωί μου εξήγησαν οτι δεν γίνεται να κοιμάμαι μαζί τους, εμένα πολύ που με ένοιαζε, σκεφτόμουν πως το βράδυ θα είχαν αλλάξει γνώμη. Το ίδιο βράδυ πάω να βγω από το δωμάτιο και βλέπω τον πατέρα μου να στέκεται στο χωλ και να μου δείχνει το κρεβάτι μου. Δεν μίλησα καν. Γύρισα πίσω και κοιμήθηκα μόνη μου. Μου πήρανε και μια κούκλα πιο μεγάλη από μένα (τότε) για το "μπράβο" και τέλειωσε εκεί το ζήτημα. Παίζει μεγάλο ρόλο το πόσο σοβαρά δείχνεις να έχεις πάρει το ζήτημα. Αν το παιδί αντιμετωπίσει ομόφωνη αντίθεση με ότι προσπαθεί να κάνει, θα το πάρει απόφαση.
Το ίδιο θέμα με σένα είχε και μια φίλη μου με τον 4χρονο γιο της. Κάθε βράδυ αγκαλίτσα στα μουλωχτά. Εκείνοι του κάνανε τρελλό καψόνι, με το που ερχότανε στο κρεβάτι τον ζουλάγανε, τον ξυπνούσανε, τον ξεσκέπαζαν και δεν τον άφηναν ήσυχο. Τους κόστισε 3 μέρες βραδυνό ύπνο, αλλά στο τέλος απήυδησε ο μικρούλης, τους κατσάδιασε που τον ενοχλούσανε και δεν ξαναπάτησε στο κρεβάτι τους. Επίσης, μου έλεγε πως καλό είναι να πέφτει το παιδάκι κουρασμένο για ύπνο και να αποφεύγει την απογεματινή ξεκούραση ή τον ύπνο.
δεν ξέρω αν σε βοηθάω, δεν έχω παιδιά για να μιλάω εκ πείρας, αλλά από όσο θυμάμαι και από μένα, θέλει να νιώσει πως δεν έχει επιλογή και πως πρέπει να γίνει ότι λέει η μαμά και ο μπαμπάς.

La koumbara είπε...

@ mahler 76
Μάλλον μου φαίνεται άγρια λύση :(

@Nemo
Όχι απλώς κουρασμένη, πτώμα είναι. Ούτε θέλει τουαλέτα, ούτε πεινάει, ούτε διψάει, ούτε ακούγονται περίεργοι θόρυβοι (τουλάχιστον για τα δικά μας τα αυτιά). Το ζούληγμα το δοκιμάσαμε και πέτυχε, μετά επανήλθε και δείχνει να μην την πτοεί πλέον.
Το να την βγάλουμε 1-2 βράδια στο διάδρομο δεν το έχουμε δοκιμάσει ...

mahler76 είπε...

ένα βράδυ θα στενοχωρηθεί άντε δύο και μετά θα συνηθίσει. Φυσικά εννοείται πως εσύ δεν θα κοιμηθείς εκείνο το βράδυ από την στενοχώρια και τις τύψεις αλλά όλα έχουν το τίμημά τους.

Unknown είπε...

Πιστεύω ότι όντως, όπως λέει η Nemo, είναι θέμα του να δείχνεις στο παιδί πως είστε αποφασισμένοι. Πέραν αυτού, άμα βρεις άλλη απάντηση πες μου, μπορεί να μου χρειαστεί!

Nemo είπε...

Τα παιδιά έχουνε δίκιο, δεν υπάρχει εύκολος τρόπος, ούτε για σας ούτε για την μικρούλα.
Είναι όμως κάτι που πρέπει να γίνει, ευγενικά αλλά αυστηρά. Άσε που αν δει πως δεν αντιδράτε, αυτό θα επαναληφθεί σε διάφορους τομείς μεγαλώνοντας. Όταν έρθει η ώρα να πάει σχολείο και δεν θέλει να πάει, τι θα κάνετε; Αν πρέπει να πάει οδοντίατρο; Πάντως παραδέχομαι το πείσμα της :P

La koumbara είπε...

Δεν έχετε άδικο.
Μας κάνει πάντως εντύπωση που αυτό που έπιανε στις αδελφές της με την πρώτη (βία δεύτερη), με την μικρή δεν πιάνει με τίποτα.

Άραβα, μπορεί να σου χρειαστεί;! :)))

Καλημέρα!

Unknown είπε...

Ε ναι, μπορεί, τί, στο πηγάδι κατούρησα εγώ;;;

:p

La koumbara είπε...

Με το καλό!

demetrat είπε...

κουμπαρούλα καλή χρονιά οπωσδήποτε.
Γιά πες, πόσο είναι η μικρή;
και σε ποιόν από τους δύο έχει αδυναμία;
δ

La koumbara είπε...

Εύχομαι να έχετε κι εσείς μια πάρα πολύ καλή χρονιά!

Η μικρή έχει κλείσει τα τρία και μάλλον έχει αδυναμία σε εμένα (αν κρίνω από το ότι τρώω τις περισσότερες κλωτσιές την ώρα που κοιμάται υπομειδιάζουσα...)

anon είπε...

Kala e, prosekses ti egrapses sth selida sou? "Έχει κανείς καμιά ιδέα πώς να MHN πείσω να μένει στο κρεβάτι της;"
Pws einai o episthmonikos oros gia to slip of the tongue? ;-)
An thn breis th lysh na mou thn peis ki emena, h megalh (5 etwn)aplws epapse na ksypnaei sth mesh ths nyxtas...synhthws
Ante kai kalh xronia, kai sorry gia ta griklish.

νατασσΆκι είπε...

Ομολογώ πως στις (ελάχιστες) "επιμονές" του Άκη το μόνο που έκανα ήταν να δείχνω αποφασισμένη να μην υποχωρήσω -κι ας μην το άντεχα πάντα. Αλλά πιάνει.

Κουράγιο!
και καλή χρονιά, και φιλιά!

La koumbara είπε...

Μαρινάκι μου
τα δικά σου φραγκολεβαντίνικα είναι πάντα καλοδεχούμενα! Δεν ήξερα ότι σου ερχόταν στο κρεβάτι η μεγάλη. Έρχεται και η μικρή;

(να "την" πείσω ήθελα να γράψω... πάντως έχει πλάκα, λέω να μην το διορθώσω)


Νατασσάκι
Έχεις δίκιο, θέλει σταθερότητα, όπως τα πάντα με τα παιδιά.
Νομίζω όμως ότι φταίει και η κούραση - έχω πολύ λιγότερες αντοχές από ό,τι με τις άλλες δύο.
Πάντως χθες το βράδυ που ήρθε, την πήγα στο κρεβάτι της και μετά δεν ξαναήρθε. Να δούμε.

Καλημέρα και καλή χρονιά και σε σας!

anon είπε...

H megalh epapse na erxetai, h mikri erxetai, alla pros to paron thn afhnw giati einai panikobliti sto krevati tis moni ths. An tyxei kai meinei olo to brady sto diko ths to kanw thema poso megalwse klp, mpas kai tis perasei o fobos grhgora...Alla entaksei den eimai kai to kalytero paradeigma...

La koumbara είπε...

Κατά βάθος μας τουμπάρουν όταν μας κοιτάζουν με αυτά τα τεράστια μάτια "μαμά, μαζί σου" και ξεχνάμε και τα πρέπει και τα μη και όλα. Και μετά ταλαιπωρούμαστε περισσότερο.
Τέλος πάντων.

btw μια χαρά παράδειγμα σε βλέπω :)