Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2010

It's the season to be jolly

Ξέρετε τι μου την σπάει τα Χριστούγεννα (περισσότερο κι από τη χριστουγεννιάτικη κιτσαρία); Αυτό το ψυχαναγκαστικό που έχουν. Έτσι λοιπόν φέτος έπρεπε σε ένα κανονικό σαββατοκύριακο να βάλουμε 2 τραπεζώματα με γονείς/πεθερικά (κάτι που συνήθως κάνουμε άπαξ μηνιαίως), μία έξοδο με φίλους (που επίσης ένιωθαν την πίεση των Χριστουγέννων, γιατί να μην την νιώθουν οι άνθρωποι;), να ψωνίσουμε περισσότερα από ό,τι συνήθως γιατί ήρθαν και οι νονοί των παιδιών (να μην έρθουν χρονιάρες μέρες;) και να το παίζουμε διαρκώς χαρούμενοι. Ε, δεν είμαστε. Οποιοσδήποτε άνθρωπος πρέπει να δει τόσο κόσμο, να φάει τόσο φαϊ (μα κρίμα είναι, δες τι ετοίμασα...), να πιεί το καταπληκτικό κρασάκι που πήγαμε και βρήκαμε μόνο για σήμερα από τον Άνω Μαχαλά και να νταχτιρντίσει τόσα πιτσιρίκια σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα θα εκνευριστεί. Και ο εκνευρισμός φέρνει νεύρα και τα νεύρα τσακωμούς. Αλλά είναι σίγουρο ότι δεν αξίζει. Θα μου πεις, τι κάνεις με τις εκπληκτικές χριστουγεννιάτικες οικογενειακές συγκεντρώσεις που μαζεύονται τα σόγια και ξεκινάνε οι μπηχτές για τα κληρονομικά, οι σπόντες για το μεγάλωμα των παιδιών, το πούλημα μούρης για τις καταπληκτικές δουλειές και, κυρίως, τα λεφτά; Και, όχι τίποτε άλλο, αλλά αυτό το πράγμα ολοένα και χειροτερεύει. Τώρα τελευταία το βασικό θέμα συζήτησης είναι τα πολιτικά και η οικονομία. Βρέθηκα κι εγώ να έχω θεία Αλέκα (Παπαρήγα) και θείο Πωλ (Κρούγκμαν), να ακούω αναλύσεις επί αναλύσεων για την επιμήκυνση του χρέους και θεωρίες για κυβερνήσεις εθνικής ενότητας. Μήπως τα έχετε ξαναδεί όλα αυτά; Ε, ναι, συμβαίνουν παντού και τσαντίζομαι που υπάρχει τόσος πολύς κόσμος που παίρνει στα σοβαρά αυτές τις ψυχαναγκαστικές γιορτές και καταλήγει να βασανίζεται. Και μου τη δίνει απίστευτα που ακούω τόσο κόσμο να μαλώνει "μα καλά, χρονιάρες μέρες;". Ε, ναι, χρονιάρες μέρες μαλώνει ο κόσμος. Τότε δίνονται όλες οι αφορμές! Η ευγενική προσφορά της κουμπάρας λοιπόν είναι ο οδηγός χριστουγεννιάτικης επιβίωσης, και ισχύει κυρίως για τα ζευγάρια που δεν μπορούν να αποφύγουν τα σόγια. 1. Δεν θα συγχυστούμε ο ένας με το σόι του άλλου - έχουμε το δικό μας σόι να μας συγχύζει. 2. Δεν θα εμπλακούμε σε θερμές συζητήσεις - στην ανάγκη κουνάμε το κεφάλι και τρώμε μελομακάρονο. 3. Κάνουμε ό,τι μπορούμε για να περάσουμε καλά (π.χ. κουτσομπολεύουμε). 4. Αν είμαστε καλοί (χρονιάρες μέρες γαρ), κάνουμε δουλειές για άλλους (βγάζουμε βόλτα τον σκύλο, προσφερόμαστε να φέρουμε το ταψί από τον φούρνο…). Και κυρίως 5. Δεν μαλώνουμε για τις μαλακίες που λένε οι άλλοι - αν θέλουμε θα μαλώσουμε για τις δικές μας μαλακίες, όποτε θέλουμε εμείς. Άντε, με το καλό το 2011!

12 σχόλια:

dimitris.jp είπε...

περισσοτερο απο καθε αλλη χρονια φετος το ενιωσα αυτο το ψυχαναγκαστικο οτι πρεπει σωνει και καλα να ψωνισουμε πραγματα...

το σκηνικο που περιγραφεις μου θυμιζει ελληνικη ταινια πριν απο 40 χρονια...τελικα τιποτα δεν αλλαζει ε;

dimitris.jp είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
mamma είπε...

Εγώ που δεν μπορω να φάω μελομακάρονο, με τι να μπουκώσω το στόμα μου;

:*

La koumbara είπε...

Δημήτρη
Αυτό που πραγματικά με ενοχλεί είναι ότι δείχνουμε πρόθυμοι να αλλάξουμε τα πάντα αλλά, όταν φτάνουμε στα κακώς κείμενα της αγίας ελληνικής οικογένειας, απλώς σωπαίνουμε. Όντως μοιάζει με ασπρόμαυρη ελληνική ταινία.

Mamma
Εσύ θα βγάζεις βόλτα τα παιδιά :)

demetrat είπε...

εμείς φέτος κάναμε ό,τι μας βγήκε.Βέβαια, είμαστε ένα κλικ και δύο μη σου πω παραπέρα λόγω ηλικίας, και τα σόγια τάχουμε ταχτοποιημένα.Αλλά νομίζω πως δίνεις μεγάλη σημασία σε κάτι που έχει πολύ μικρή.Σκέψου μόνο πως θα περάσει.
α, για πες καμμιά λεπτομέρια γιά τη μπλού λαγκούν που είναι και το απωθημένο μου;
:))
καλή χρονιά νάχετε.
δ

La koumbara είπε...

Αγαπημένη μου Δήμητρα
Ποιο μπλου λαγκούν; Μιλάς για εκείνη την ταινία με την Μπρουκ Σιλντς και τον άλλον που έμοιαζε με πρόβατο και κανείς δεν θυμάται πως λεγόταν;
Και επειδή ανέκαθεν "όλα γίνονται θέμα στα οικογενειακά τραπέζια", ακόμα θυμάμαι τον εξάψαλμο που είχε ρίξει η γιαγιά μου στην μητέρα μου που τόλμησε να μας πάει να το δούμε!
Σαν τι λεπτομέρεια θα ήθελες;

Πολύ καλή χρονιά σε όλους!

Χουλκ είπε...

A! εμείς, καλέ, τα έχουμε λύσει αυτά. Κρατάμε τα σόγια χώρια. Τη μια μέρα τρώμε στη μαμά μου και την άλλη στη πεθερά μου. Και μια που (μου) κάνουν το καλό και μαγειρεύουν και η υποφαινομένη διατηρείται ξεκούραστη κι ωραία (!) ό,τι κι αν ειπωθεί κάνω απλά πως δεν το ακούω. Εκείνο όμως, που με τρελλαίνει πραγματικά, είναι τα ψώνια-δώρα. Το θεωρώ πραγματικά απίστευτη σπατάλη σε μια κοινωνία υπεραφθονίας (μέχρι τώρα τουλάχιστον).
Τέλος πάντων.
Αντε, καλή μας χρονιά.

La koumbara είπε...

Δεν έχεις άδικο για τα δώρα. Ιδίως τα παιδιά φτάνουν σε σημείο να κοιτάζουν τους άλλους στα χέρια. Πιστεύω όμως ότι τα επόμενα χρόνια θα περιοριστούν κατά πολύ.

Πολύ καλή μας χρονιά!

demetrat είπε...

τι πρόβατα και γίδια μου λες αγαπημένη..ποιός τη χέζει τη μπρουκ και τον τσομπάνη της ..
εγώ μιλάω γιά τη μία τη μοναδική την ισλανδέζικη φαντασίωση

http://www.bluelagoon.com/Images/

:))

δ

La koumbara είπε...

Αχ τι ωραία που εννοείς αυτήν την blue lagoon!
Αλλά θα σε απογοητεύσω: όταν πήγα στην Ισλανδία είχα μάλλον περιορισμένα οικονομικά και το ταξίδι μου είχε στοιχίσει 2 μηνιάτικα (να σου δώσω να καταλάβεις στο Ρέυκιαβικ μέναμε στον ξενώνα του Σταυρού της Σωτηρίας). Πού λεφτά για Blue Lagoon... Φυσικά μου έχει μείνει απωθημένο - την επόμενη φορά...

Βέβαια γεωθερμικές πηγές υπάρχουν παντού στην Ισλανδία - να σκεφτείς ότι στα σπίτια το ζεστό νερό έρχεται από τις πηγές (και γι' αυτό όταν κάνεις μπάνιο μετά μυρίζει θειάφι). Οι θερμοπίδακες είναι εντυπωσιακοί, όπως άλλωστε και τα φιόρδ, και οι απέραντες παραλίες με την μαύρη άμμο, και τα ηφαίστεια, και οι καταρράκτες, και όλα τα σημεία που έχει ανοίξει ή έχει υψωθεί η γη και φαίνεται η διαφορά ανάμεσα στις δύο πλάκες. Α, και οι άνθρωποι, και το φαγητό (αν είσαι της ψαροφαγίας). Ξέχασα τίποτα;

demetrat είπε...

εμ, τι θάμουνα καλέ, υπήρχε άλλη περίπτωσις;
και της ψαροφαγίας είμαι.
και πεισματάρα είμαι.
και στην πείνα είμαι ικανή να μείνω μέχρι να μάσω τα φράγκα μόνο γιά κει.
χε χε χε .
δ

La koumbara είπε...

Ε λοιπόν θα σου άρεσε πολύ! Να σκεφτείς εμείς (λόγω αφραγκίας) τρώγαμε γερό πρωινό στους ξενώνες που μέναμε και μετά την βγάζαμε μέχρι και με ψαρόσουπες κονσέρβα που αγοράζαμε από βενζινάδικα. Και ήταν νόστιμες (ή πεινούσαμε πολύ, δεν ξέρω). Αλλά έκτοτε δεν έχω δει πουθενά ψαρόσουπα σολωμού σε κονσέβα.