Ο Ραούλ κάνει κακό στην υγεία!

Το διάβασα χθες, προχθές, θα σας γελάσω, δεν θυμάμαι πλέον τίποτα. Φταίει βέβαια η μετακόμιση που έχει αναστατώσει τα πάντα, ψάχνω να βρω μια πετσέτα και πέφτω πάνω στις αποκριάτικες στολές των κοριτσιών (μα καλά, τι τα χρειαζόμαστε όλα αυτά τα πράγματα;).

Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι κάποια στιγμή διάβασα πως τα βιβλία τύπου άρλεκιν κάνουν κακό στις γυναίκες γιατί τους δίνουν την εντύπωση ότι υπάρχουν οι τέλειοι άντρες (κούκλοι, έξυπνοι, ματσωμένοι, με την πιο ενδιαφέρουσα δουλειά στον κόσμο, έτοιμοι να πέσουν στην φωτιά για την αγαπημένη τους, με κατανόηση, που θέλουν να γίνουν μπαμπάδες και να μην κοιτάξουν ποτέ άλλη γυναίκα) και οι τέλειες σχέσεις (που περπατάνε πιασμένοι χέρι-χέρι στην ακρογιαλιά ενώ από πάνω τους πετάνε οι γλάροι και το ουράνιο τόξο αχνοφέγγει στον ορίζοντα), με αποτέλεσμα να τις ρίχνουν σε βαθιά κατάθλιψη γιατί εκείνες δεν έχουν την τέλεια ζωή της Μαρίας-Ντολόρες. Ή κάτι τέτοιο.

Εγώ φυσικά ακόμα δεν έχω καταλάβει τι είναι το θεληματικό πηγούνι, άσε που δεν μου αρέσουν τα μενεξεδί δειλινά, οπότε φτιάχνω βαλίτσες χωρίς Ραούλ. Φέτος θα πάρω το Solar του πολυαγαπημένου Ian McEwan (το έχω αγοράσει εδώ και μήνες, αλλά ακόμα δεν έχω βρει χρόνο να το διαβάσω), το After the Quake του Haruki Murakami (επιμένω, πού θα μου πάει;) και έναν Mankell. Να δω τι θα πρωτοδιαβάσω. Βέβαια, κάθε φορά που βάζω στη βαλίτσα βιβλία για τις διακοπές, θυμάμαι τη ρημάδα τη γλωσσολογία που είχε γεμίσει άμμο από κάθε σπιθαμή της Τζαμαρίας - απόδειξη θα μου πείτε ότι το είχα ανοίξει το βιβλίο...
Καλή ξεκούραση!