Μυρίζω αυγό;

Τον καιρό εκείνον τον παλιό που σπουδάζαμε μακριά από τα σπίτια μας, είχαμε έναν καθηγητή που νομίζω ότι επηρέασε αρκετούς από εμάς. Ωραίος άνθρωπος, με το γκρι γενάκι του, τη φθαρμένη δερμάτινη τσάντα του, το σοβαρό του ύφος. Δίδασκε γαλλικά και ξεκινούσε το μάθημά του πάντα με ένα “Bon”. Μπαίναμε στην αίθουσα για να ξεκινήσει το μάθημα, “bon”, επιστρέφαμε μετά το διάλειμμα, “bon”, συνέχιζε την παράδοση μετά από μια οποιαδήποτε διακοπή, πάλι “bon”.
Ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι, μόλις είχε ξεκινήσει το δεύτερο εξάμηνο, εκεί που πίναμε καφέ πριν το μάθημα, αποφασίσαμε να πάμε στο Κάστρο. Έπρεπε φυσικά να επιστρέψουμε στην ώρα μας για το μάθημα (για όποιον δεν το ξέρει, οι φοιτητές των μικρών τμημάτων των περιφερειακών πανεπιστημίων παρακολουθούν τις παραδόσεις), αλλά ο καιρός ήταν υπέροχος, η θάλασσα λαμπύριζε, οι πασχαλιές είχαν ανθίσει στο Κάστρο και στην πλατεία, ψιλοκαθυστερήσαμε. Φτάσαμε άρον άρον στο πανεπιστήμιο, μπήκαμε αναψοκοκκινισμένοι στην αίθουσα, ο καθηγητής ήταν ήδη εκεί. Μας περίμενε να καθίσουμε, να τακτοποιηθούμε, τέντωσε τα χέρια, τα ακούμπησε στο τραπέζι (δεν είχαμε έδρες), και πριν προλάβει να μιλήσει, είπα “bon”.
Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να σαστίσει από μια τόσο μικρή και ασήμαντη λέξη. (Αργότερα μου εξήγησε ότι, από τη στιγμή που το είχα πει εγώ, εκείνος δεν ήξερε πώς αλλιώς να ξεκινήσει. Και ότι μόλις εκείνη τη στιγμή είχε συνειδητοποιήσει ότι πάντα ξεκινούσε με “bon”.)
Τώρα γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά – και κυρίως γιατί τα γράφω;
Ίσως επειδή μπήκε η άνοιξη, που για εμένα μπορεί να μην σημαίνει πολλά, αλλά τουλάχιστον τα παιδιά χαίρονται, δεν θα βρέχει και θα ξαναρχίσουμε τους μεγάλους περιπάτους.
Ίσως επειδή συγκινούμαι με κείμενα που δημοσιεύετε εσείς και μου θυμίζουν τα φοιτητικά μου χρόνια.
Ίσως επειδή άνοιξα μια καινούργια κρέμα ημέρας και το πρώτο που έκανα ήταν να την μυρίσω, μη τυχόν και μυρίζει αυγό, όπως ήταν το άγχος μιας συμφοιτήτριας που άκουγε Siouxsie και το γεγονός αυτό και μόνο ήταν αρκετό για να μου είναι συμπαθής.
Ίσως επειδή για άλλη μια φορά θυμήθηκα ότι καμία λέξη δεν είναι μικρή και ασήμαντη.

Καλημέρα :)