Η Πηνελόπη, η Ασπασία και η Άρτεμις

Τις προάλλες είχαν αποκριάτικη γιορτή στο σχολείο, οπότε τα παιδιά μπορούσαν να βάλουν τις στολές τους. Το προηγούμενο απόγευμα βγάλαμε όλα τα αποκριάτικα και μη, κάναμε όλους τους συνδυασμούς και τελικά προτίμησε έναν χιτώνα που φορούσε η κόρη Α στην καλοκαιρινή γιορτή του νηπιαγωγείου (τότε που, λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, όλα τα νηπιαγωγεία της χώρας έκαναν κάτι αρχαιοελληνικό).

Μαμά τι θα λέω ότι έχω ντυθεί;
Αρχαία Ελληνίδα.
Σκέτο; Χωρίς όνομα;
Θέλεις να έχεις συγκεκριμένο όνομα;
Ναι. Ποια θα μπορούσα να είμαι;
Θα μπορούσες να είσαι η Πηνελόπη που ήταν γυναίκα του Οδυσσέα.
Αυτού που πήγε στον πόλεμο και μετά πέρασε από τις Σειρήνες;
Ναι, αυτού. Η γυναίκα του ήταν η Πηνελόπη που, επειδή ήταν πολύ όμορφη, την αγαπούσαν πολλοί άντρες, αλλά εκείνη περίμενε να γυρίσει ο Οδυσσέας.
Άλλη;
Θα μπορούσες να είσαι η Ασπασία, που ήταν η γυναίκα του Περικλή...
Ποιος ήταν ο Περικλής;
Ας πούμε πως ήταν ο πρωθυπουργός της αρχαίας Αθήνας. Η Ασπασία ήταν πολύ έξυπνη - κάποιοι λένε ότι η Ασπασία έγραφε τους λόγους του Περικλή...
Ποιους λόγους;
Που πήγαινε και μιλούσε στη βουλή..
Α... Άλλη;
Θα μπορούσες να είσαι μια θεά του Ολύμπου. Η Αφροδίτη που ήταν η πιο όμορφη, η Ήρα που ήταν η γυναίκα του Δία, η Άρτεμις..
Ναι, η Άρτεμις, που ήταν η θεά του κυνηγιού και είχε το ελάφι.
Σωστά. Αυτήν προτιμάς;
Ναι, μου αρέσει το ελάφι. Αλλά για πες μου, είχε άντρα;
Όχι, η Άρτεμις δεν είχε άντρα.
Τότε λέω να είμαι η Ασπασία!

Υπάρχει κι αυτή η είδηση

Μαμά έχεις μάθει να κλαις;
Εεεε, και οι μεγάλοι κλαίνε μερικές φορές...
Δεν λέω αυτό. Σου λέω: έχεις μάθει να κλαις;
Αααα, δεν είχα καταλάβει. Νομίζω ότι δεν έχω μάθει πολύ καλά. Εσύ;
Ναι! Θέλεις να σου δείξω;

Και μια καλή είδηση!

Διατάχθηκε η δήμευση του ακινήτου του Άκη Τσοχατζόπουλου στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Και του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα. Υποθέτω ότι θα ασκήσει έφεση κατά της απόφασης, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Πιστεύω ότι δεν είμαι χαιρέκακος άνθρωπος, αλλά είναι η πρώτη καλή είδηση που διάβασα εδώ και πολύ καιρό!

Α, και μην το ξεχάσω, το νέο μνημόνιο κυκλοφορεί σε πολλά ηλεκτρονικά έντυπα - αν σας ενδιαφέρει μπορείτε να το βρείτε εύκολα. Στο in μάλιστα έχει και χειρόγραφες σημειώσεις με καλύτερη μια μουτζούρα που κρύβει ένα "αντίο χρέος, καλημέρα φτώχεια". Bonjour tristesse σαν να λέμε...

Το γυμναστήριο

Όταν ο ορθοπεδικός μου είπε "πρέπει να αρχίσεις γυμναστική και η καλύτερη άσκηση είναι η κολύμβηση" του απάντησα ότι σιχαίνομαι τα κολυμβητήρια. Έτσι, όταν μου πρότεινε να πάω στο γυμναστήριο, δεν τόλμησα να πω ότι σιχαίνομαι και τα γυμναστήρια. Αλλά η αλήθεια είναι ότι τα γυμναστήρια μου προκαλούν μια γενικότερη αποστροφή. Τα γυμναστήρια, όχι η γυμναστική. Μάλλον φταίει ο αέρας που μυρίσει κλεισούρα και ιδρωτίλα σε συνδυασμό με αυτήν την πολύ δυνατή μουσική, σοβαρά, ποιος ακούει αυτή τη μουσική;

Γράφτηκα (εδώ που τα λέμε, αν το γυμναστήριο της γειτονιάς δεν έκανε προσφορά-τζάμπα σιγά μην πήγαινα, αλλά θεώρησα ότι δεν είχα πλέον άλλες δικαιολογίες). Και έτσι απέκτησα ένα νέο χόμπυ: να χαζεύω τους ανθρώπους στο γυμναστήριο.

Ήξερα για τους τύπους που πάνε και χτυπιούνται για να κάνουν μούσκουλα, αλλά δεν είχα καταλάβει ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ουσιαστικά ζουν μέσα στο γυμναστήριο. (Θα μου πεις, υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μέσα στο ίντερνετ, άνθρωποι που ζουν μέσα από άλλους, διάφορες φυλές ανθρώπων, δεν είχες ποτέ φανταστεί ότι θα υπάρχουν και εκείνοι που ζουν μέσα στο γυμναστήριο; Ε, ναι λοιπόν, δεν το είχα φανταστεί.) Άντρες και γυναίκες, διαφόρων ηλικιών που περνούν στο γυμναστήριο άπειρες ώρες κάθε μέρα και που πολύ θα ήθελα να μάθω αν όντως δεν έχουν τίποτε άλλο να κάνουν ή τέλος πάντων ποιος κάνει τις δουλειές τους γιατί εγώ αν δεν πάω στο σούπερ μάρκετ, φαγητό να φάμε δεν έχουμε. Να μην πω για τις βόλτες στον οτε που πάλι χαλασμένο είναι το τηλέφωνο - φταίει λέει το χάλκινο καλώδιο, όχι το άλλο. Τέλος πάντων, φτιάχτηκε.

Πίσω στο γυμναστήριο λοιπόν. Οι περισσότεροι ανήκουν σε συγκεκριμένες φυλές. Έχουμε τους "υγιείς" (υγιεινή διατροφή, energy drinks και Άγιος ο Θεός) τις "απελπισμένες" (φοράνε ό,τι πιο κολλητό, κοντό ή ανοικτό και στρέφουν το βλέμμα διαρκώς δεξιά κι αριστερά), τους "όχι, δεν έχω γεράσει" (που ρουφούν την κοιλιά και στρέφουν όλο το κεφάλι δεξιά κι αριστερά), τα κοκοράκια (που γενικώς κυκλοφορούν στο χώρο και είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν όλες τις γυναίκες), τις κυρίες "έχω Φιλιππινέζα" (που φοράνε πάντα σετ φόρμα/μπλούζα και ασορτί σκιά ματιών με μαλλί ξανθό κομμωτηρίου να μην ξεφεύγει τρίχα), τις πιτσιρίκες (που είναι φρέσκες και χαριτωμένες με αποτέλεσμα να τις κυνηγούν οι αρσενικοί και να τις φθονούν οι κυρίες). Υπάρχουν καναδυό σαν εμένα, κατηγορία "έβαλα μια φόρμα και ήρθα" ή όπως ενδεχομένως σκέφτονται οι άλλοι "μα καλά πώς κυκλοφορούν αυτές έτσι;" (εδώ που τα λέμε, ίσως να μην είναι κορέκτ να εμφανίζομαι στο άντρο της υγιεινής διατροφής με το Drink Guinness, αλλά νομίζω ότι είναι σε καλύτερη κατάσταση από το I love NY ή το Solidarnosc). Ίσως βέβαια να έπρεπε να με προβληματίσει το γεγονός ότι οι καναδυό σαν εμένα είναι γύρω στα εξήντα με γκρίζα μαλλιά πιασμένα σε χτενάκι, αλλά προς το παρόν λέω να μην δώσω σημασία.

Πάλι ξέφυγα. Τι έχω μάθει μέχρι στιγμής στο γυμναστήριο; Πρώτον, ότι εξακολουθώ να έχω μυικό σύστημα. Όχι πως δεν το ήξερα, απλώς το είχα ξεχάσει. Δεύτερον, ότι η γυμναστική είναι πιο ευχάριστη όταν έχει λιγότερο κόσμο. Τρίτον, ότι η γυμναστική κάνει όντως καλό - δεν ξέρω αν είναι ορμόνες, μέταλλα ή ιχνοστοιχεία, αλλά για κάποιον παράξενο λόγο, πάντα φεύγω χαμογελαστή και μου κρατάει.

Μήπως να του δίνατε άλλη μια ευκαιρία;

Κομμώσεις Τσαρλς

Τους τελευταίους μήνες Νταλάρας μπαίνει στο Μαξίμου, Νταλάρας βγαίνει, τέλος πάντων γεννήθηκε η απορία ποιος είναι αυτός ο Νταλάρας, γιατί ο άλλος δεν είναι. Σύμφωνα με τον γκούγκλη λοιπόν, ο Charles Dallara είναι Διευθύνων Σύμβουλος του Institute of International Finance (IIF), μιας ιδιωτικής ένωσης στην οποία αρχικά μετείχαν εταιρείες του τραπεζικού κλάδου και στην συνέχεια άλλων συναφών κλάδων (π.χ. ασφαλιστικές, δικηγορικές). Σήμερα αριθμεί κάπου 450 μέλη από 70 κράτη. Καλό νούμερο, δεν λέω. Το IIF διενεργεί έρευνες και μελέτες, λειτουργεί ως λόμπυ για λογαριασμό των μελών του, και καλά κάνει γιατί αυτή είναι η δουλειά του. Στις συνομιλίες όμως για το κούρεμα δεν παίζει κανέναν ρόλο το IIF - και προφανώς δεν θα μπορούσε να παίξει αφού δεν έχει κανέναν απολύτως θεσμικό ρόλο.

Άρα, ποιος είναι ο Τσαρλς (και ουχί ο Τζωρτζ) και γιατί ένα ανεξάρτητο κράτος (η Ελληνική Δημοκρατία in case you have forgotten) διαπραγματεύεται μαζί του τα περί του κουρέματος του δημοσίου χρέους;

Υπάρχει λοιπόν το λεγόμενο "Private Creditor-Investor Committee for Greece" (επειδή είναι μακρυνάρι, θα το λέμε σκέτο Committee), το οποίο φαίνεται ότι περιλαμβάνει στις τάξεις του την πλειοψηφία των κατόχων των ελληνικών ομολόγων που ανήκουν στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό το Committee συστήθηκε στην Φρανκφούρτη στις 17 Νοεμβρίου 2011 και στις 28 Νοεμβρίου αποφάσισε να δημιουργηθεί ένα Steering Committee προκειμένου να διαπραγματευθεί το οικειοθελές PSI με την ελληνική κυβέρνηση και με τις αρμόδιες αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ως Πρόεδροι του Steering Committee τοποθετήθηκαν οι Charles Dallara και ο Jean Lemierre, ο οποίος φαίνεται να είναι σύμβουλος του Προέδρου της BNP Paribas.

Ποιες τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες μετέχουν στο Committee; Και, στο κάτω κάτω της γραφής, γιατί μας νοιάζει; Στα τέλη Δεκεμβρίου 2011 συμμετείχαν (με αστερίσκο αυτές που συμμετέχουν στο Steering Committee):

1.Ageas, 2.Allianz*, 3.Alpha Eurobank*(ήδη έγινε η συγχώνευση για όσους δεν το κατάλαβαν!!), 4.Axa*, 5.Bank of Cyprus, 6.Bayern LB, 7.BBVA, 8.BNP Paribas*, 9.BPCE, 10.CNP Assurances*, 11.Commerzbank*, 12.Credit Agricole, 13.DekaBank, 14.Deutsche Bank*, 15.Dexia, 16.Emporiki Bank of Greece, 17.Generali, 18.Greylock Capital Management*, 19.Groupama, 20.HSBC, 21.ING*, 22.Intesa San Paolo*, 23.Landesbank Baden-Württemberg*, 24.MACSF, 25.Marathon Asset Management, 26.Marfin Popular Bank, 27.Metlife, 28.National Bank of Greece*, 29.Piraeus Bank, 30.Royal Bank of Scotland, 31.Société Générale, 32.Unicredit.

Προκύπτει λοιπόν ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται το κούρεμα του ελληνικού χρέους του οποίου είναι κομιστές ελληνικές τράπεζες μέσω μιας θεσμικά ανύπαρκτης οργάνωσης, η οποία λειτουργεί με άγνωστους κανόνες και συνεννοήσεις. Θα μου πείτε, ποιος ξέρει πόσες άλλες φορές έχει γίνει αυτό... Τι με έπιασε τώρα; Το πρόβλημά μου είναι ότι μου άγνωστο αν υπάρχουν αποφάσεις των ΔΣ των ελληνικών τραπεζών που εξουσιοδοτούν το Steering Committee και τους Dallara και Jean Lemierre να διαπραγματεύονται εκ μέρους τους. Δεν μπορεί, θα μου πείτε, θα υπάρχουν. Θα θέλουν - αν μη τι άλλο - να φυλάξουν τα νώτα τους. Άρα να υποθέσω ότι υπάρχουν τέτοιου είδους εξουσιοδοτήσεις, οι οποίες είναι σύμφωνες με το δίκαιο περί ΑΕ και ότι στις περιπτώσεις όπου απαιτείται έγκριση από τους μετόχους, έγιναν γενικές συνελεύσεις και λήφθηκαν οι ανάλογες αποφάσεις. Οκ, ας το υποθέσω και αυτό.

Πάμε όμως στο "τι με νοιάζει".

Το πρώτο "τι με νοιάζει" αφορά το οικειοθελές PSI. Οικειοθελές. Δηλαδή, το θες. Απ' ό,τι φαίνεται, από το κούρεμα δεν θα εξαιρεθούν τα ομόλογα εις χείρας ιδιωτών πιστωτών του Ελληνικού Δημοσίου. Άρα, μήπως αυτός ο Νταλάρας διαπραγματεύεται με την κυβέρνηση για εσάς, χωρίς εσάς; (όπως καταλαβαίνετε, το θέμα δεν είναι αν έχουμε εμείς κι εσείς ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου ή όχι - είναι ότι, ακόμα κι αν τα έχει ο πιο μισητός μας γείτονας, τον ρώτησε κανένας;)

Ας πάμε και στο δεύτερο "τι με νοιάζει". Για δείτε ποιες ξένες ασφαλιστικές εταιρείες με παρουσία στην Ελλάδα συμμετέχουν: Allianz, CNP Assurances, Generali, Groupama, ING, Metlife. Μήπως έχετε κανένα ασφαλιστικό ή συνταξιοδοτικό πρόγραμμα; Αν το πρόγραμμά σας είναι από αυτά που επενδύουν σε ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, τι θα γίνει μετά το κούρεμα; Λέτε να μην κουρευτούν και τα ποσά των προγραμμάτων; Οπότε αν κανείς ελπίζει ότι θα λάβει 100 μονάδες όταν θα ολοκληρωθεί το ασφαλιστικό του πρόγραμμα, μήπως τελικά λάβει 50 μονάδες ή 40; Με λίγα λόγια, μήπως τελικά αυτό που θα πάρει θα έχει υποστεί μια μείωση ανάλογη με το κούρεμα; Γιατί πως θα μπορέσει η εταιρεία να πληρώσει το 100% του ποσού αφού στην λήξη των ομολόγων θα λάβει πολύ λιγότερα; Και στο ακόμα καλύτερο σενάριο, αν δηλαδή οι ασφαλιστικές υποχρεωθούν να αυξήσουν το μετοχικό τους κεφάλαιο, αυτό μάλλον δεν θα διασφαλίσει την καταβολή του 100% των ποσών που αναγράφονται στα συμβόλαια.

Τώρα εγώ οικονομολόγος δεν είμαι, δεν ισχυρίζομαι ότι τα ξέρω αυτά τα πράγματα, αλλά μου κάνουν εντύπωση και είπα να τα πω. Αν εσείς ξέρετε κάτι παραπάνω, παρακαλώ πείτε μου να μάθω κι εγώ. Όχι τίποτε άλλο, τουλάχιστον να έχουμε μια ιδέα για το τι μπορεί να μας ξημερώσει...

Παρασκευή και 13

Έφυγα τρέχοντας από τη δουλειά για να προλάβω. Κατέβαινα δυο δυο τα σκαλιά και όλο σκεφτόμουν τώρα θα παραπατήσω, τώρα θα πέσω, πάλι θα τρέχω για ακτινογραφίες. Βγήκα στο κρύο και ανηφόρησα προς την Ακαδημίας για να συναντήσω τον φίλο που θα πηγαίναμε μαζί. Στη θέση του συνοδηγού, βλέποντας τον χιονισμένο Υμηττό (που λέγεται τρελός από το tres longue και όχι από την τρέλα που ως γνωστόν δεν πάει στα βουνά), σταμάτησα να σκέφτομαι τον γιο που έχασε τον πατέρα του ή, κατά τη συνήθειά μου, τον εγγονό που έμεινε χωρίς παππού. Σκεφτόμουν μόνο ότι ήταν ο τέταρτος πατέρας φίλου που πεθαίνει μέσα σε λίγους μήνες και πάγωνα.

Είναι μάλλον ιδιαίτερη η σχέση μας με τους γονείς των φίλων μας. Είναι αυτοί που μας έφερναν τοστ (ψωμί από καρβέλι-φέτα-πάριζα) και χυμό πορτοκάλι όταν κάναμε τα μαθήματά μας (ναι, εντάξει, λέγαμε ότι κάναμε τα μαθήματά μας) ή όταν σχεδιάζαμε διακοπές. Αργότερα τους υποχρεώσαμε να μας ανεχθούν στα κυριακάτικα τραπέζια και στα εξοχικά, να μας δουν να καπνίζουμε, να μας φτιάξουν καφέ, να ακούσουν τη δική μας μουσική, τους βγάλαμε από τα σαλόνια τους την ώρα που είχε ειδήσεις. Ύστερα σοβαρέψαμε, περάσαμε στην κατηγορία των μεγάλων. Αλλά και πάλι επιμέναμε να εμφανιζόμαστε μπροστά τους ακόμη κι όταν δεν μας περίμεναν και να μονοπωλούμε τα παιδιά τους. Γελάσαμε πίνοντας λικέρ βύσσινο, καήκαμε σουβλίζοντας αρνιά, διαφωνήσαμε κατεβάζοντας τσίπουρα. Ακόμα και όταν πια χαθήκαμε γιατί σταμάτησαν να είναι πολύ κινητικοί, ξαναβρισκόμασταν στις εκκλησίες, στα μαιευτήρια και στις ονομαστικές γιορτές.

Δεν νομίζω ότι φταίει το ότι μας χωρίζει μόνο μία γενιά από αυτούς που φεύγουν για πάντα. Νομίζω ότι οι γονείς των φίλων, άνθρωποι που ποτέ δεν θεωρήσαμε πολύ οικείους, τελικά υπήρξαν πιο σημαντικοί από ό,τι καταλαβαίναμε. Και με θλίβει βαθιά που δεν θα τους ξαναδώ.

Ποιος κοιμάται που...

Προσπαθώ να διορθώνω τα λάθη μου, αλλά για να φτάσουμε στη διόρθωση πρέπει να έχει προηγηθεί η αναγνώριση. Σωστά; Στην συγκεκριμένη λοιπόν περίπτωση, δεν ξέρω τι κάνω λάθος. Η μικρή έρχεται κάθε βράδυ στο κρεβάτι μας.

Έχω κάνει τα πάντα για να την πείσω να μην φεύγει από το κρεβάτι της. Βεβαιώνομαι ότι έχει δίπλα της τις αγαπημένες της γάτες, τα βιβλία της, το ωραίο μαξιλαράκι. Της έχω βάλει καρέκλες για να νιώθει ότι δεν μπορεί να βγει. Κάθε φορά που έρχεται στο κρεβάτι μας, σηκωνόμαστε και την πηγαίνουμε πίσω στο δικό της κρεβάτι. Κάθε μέρα συμφωνούμε ότι δεν θα βγει από το κρεβάτι της, και κάθε βράδυ έρχεται, συχνά με απόλυτη ησυχία, και τρυπώνει ύπουλα κάτω από το πάπλωμα.

Έχει κανείς καμιά ιδέα πώς να μην πείσω να μένει στο κρεβάτι της;