Δευτέρα 21 Μαρτίου 2011

Μυρίζω αυγό;

Τον καιρό εκείνον τον παλιό που σπουδάζαμε μακριά από τα σπίτια μας, είχαμε έναν καθηγητή που νομίζω ότι επηρέασε αρκετούς από εμάς. Ωραίος άνθρωπος, με το γκρι γενάκι του, τη φθαρμένη δερμάτινη τσάντα του, το σοβαρό του ύφος. Δίδασκε γαλλικά και ξεκινούσε το μάθημά του πάντα με ένα “Bon”. Μπαίναμε στην αίθουσα για να ξεκινήσει το μάθημα, “bon”, επιστρέφαμε μετά το διάλειμμα, “bon”, συνέχιζε την παράδοση μετά από μια οποιαδήποτε διακοπή, πάλι “bon”.
Ένα ανοιξιάτικο μεσημέρι, μόλις είχε ξεκινήσει το δεύτερο εξάμηνο, εκεί που πίναμε καφέ πριν το μάθημα, αποφασίσαμε να πάμε στο Κάστρο. Έπρεπε φυσικά να επιστρέψουμε στην ώρα μας για το μάθημα (για όποιον δεν το ξέρει, οι φοιτητές των μικρών τμημάτων των περιφερειακών πανεπιστημίων παρακολουθούν τις παραδόσεις), αλλά ο καιρός ήταν υπέροχος, η θάλασσα λαμπύριζε, οι πασχαλιές είχαν ανθίσει στο Κάστρο και στην πλατεία, ψιλοκαθυστερήσαμε. Φτάσαμε άρον άρον στο πανεπιστήμιο, μπήκαμε αναψοκοκκινισμένοι στην αίθουσα, ο καθηγητής ήταν ήδη εκεί. Μας περίμενε να καθίσουμε, να τακτοποιηθούμε, τέντωσε τα χέρια, τα ακούμπησε στο τραπέζι (δεν είχαμε έδρες), και πριν προλάβει να μιλήσει, είπα “bon”.
Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι αυτός ο άνθρωπος θα μπορούσε να σαστίσει από μια τόσο μικρή και ασήμαντη λέξη. (Αργότερα μου εξήγησε ότι, από τη στιγμή που το είχα πει εγώ, εκείνος δεν ήξερε πώς αλλιώς να ξεκινήσει. Και ότι μόλις εκείνη τη στιγμή είχε συνειδητοποιήσει ότι πάντα ξεκινούσε με “bon”.)
Τώρα γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά – και κυρίως γιατί τα γράφω;
Ίσως επειδή μπήκε η άνοιξη, που για εμένα μπορεί να μην σημαίνει πολλά, αλλά τουλάχιστον τα παιδιά χαίρονται, δεν θα βρέχει και θα ξαναρχίσουμε τους μεγάλους περιπάτους.
Ίσως επειδή συγκινούμαι με κείμενα που δημοσιεύετε εσείς και μου θυμίζουν τα φοιτητικά μου χρόνια.
Ίσως επειδή άνοιξα μια καινούργια κρέμα ημέρας και το πρώτο που έκανα ήταν να την μυρίσω, μη τυχόν και μυρίζει αυγό, όπως ήταν το άγχος μιας συμφοιτήτριας που άκουγε Siouxsie και το γεγονός αυτό και μόνο ήταν αρκετό για να μου είναι συμπαθής.
Ίσως επειδή για άλλη μια φορά θυμήθηκα ότι καμία λέξη δεν είναι μικρή και ασήμαντη.

Καλημέρα :)

16 σχόλια:

Christina Linardaki είπε...

Νομίζω ότι όλοι μας έχουμε αναμνήσεις από καθηγητές που μας επηρέασαν, στη δευτεροβάθμια ή την τριτοβάθμια εκπαίδευση, και αντίστοιχες ιστορίες. Άντε να'ρθει πια κι αυτή η άνοιξη, να ανανεωθούμε λιγάκι!

La koumbara είπε...

Μα γιατί; Δεν σου θύμισε άνοιξη ο σημερινός καιρός;

Χουλκ είπε...

Καλή μας άνοιξη λοιπόν (όχι μόνο στα παιδιά!_), με όμορφες νοσταλγικές αναμνήσεις.

La koumbara είπε...

Ευχαριστώ αγαπητή Χούλκ

Καλημέρα

Unknown είπε...

Ναι ναι, τα πάντα κιτρίνισαν, μπαίνει η άνοιξη. Πού να κοκκινίσουν κι όλας τα λιβάδια απ' τις παπαρούνες!

La koumbara είπε...

Λες να λαλήσουμε εντελώς;
:))

Theorema είπε...

Αν μου πεις ότι ο εν λόγω καθηγητής ήταν ο Αλεξάκης θα πάρω φόρα και θα πηδήξω από το παράθυρο!!!!!!!!!
Ήταν????...

La koumbara είπε...

Ποιος άλλος;

Τώρα ΜΗΝ πηδήξεις από το παράθυρο.

Εξακολουθείς να έχεις κρέμα που μυρίζει αυγό;

Επειδή έχει περάσει αρκετός καιρός από την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε, τι θες εσύ εδώ;

Theorema είπε...

Λοιπόν.
Εδώ συμβαίνει κάτι που δεν έχω καταλάβει.

Θα μου στρίψει, εν ολίγοις.

Σπούδασες στην Κέρκυρα, είχες τον Αλεξάκη, ΘΥΜΑΣΑΙ ΤΗΝ VICHY ΜΟΥ ΠΟΥ ΒΡΩΜΑΓΕ ΑΥΓΟ, θυμάσαι την Σούζι, και εμείς οι δυο συναντηθήκαμε τόσα χρόνια μετά ΤΥΧΑΙΑ στο ιντερνετ????

Τιθέλω εδώ στο βλογ σου ή στο Ελλάντα;; Μέχρι και αυτό ξέρεις; Πως εδώ και χρόνια ζω αλλού;

Βρε κουμπάρα, ποια είσαι??
(έχω λαλήσει και χαμογελάω σα χαζό)

La koumbara είπε...

Αν επιλέξεις την "προβολή πλήρους προφίλ" θα βρεις το μέηλ που μπορείς να μου στείλεις και θα σου τα πω όλα my dear!

(Εγώ να δεις πως χαμογελάω από προχθές που κατάλαβα ότι είσαι εσύ :)

Theorema είπε...

Θα πέσω ξερή λέμε :)
Σπεύδω!

Theorema είπε...

Έστειλα.

La koumbara είπε...

Για όποιον δεν το κατάλαβε, η Theorema και η Κουμπάρα υπήρξαν συμφοιτήτριες, χάθηκαν για καμιά εικοσαριά χρόνια (κρύβε χρόνια) και βρέθηκαν τώρα ιντερνετικώς!

Δεν είναι τίποτα - θα το συνειδητοποιήσουμε και θα σταματήσουμε να χαμογελάμε σαν χαζά μπροστά στις οθόνες ...

demetrat είπε...

μπα! γιά τις πασχαλιές στο φρούριο πάνω από τον όμιλο μιλάτε;
δ

La koumbara είπε...

Γι' αυτές βέβαια!
Εξακολουθεί να έχει ωραία κεφτεδάκια στον όμιλο;

demetrat είπε...

χμου!
ωραία κεφτεδάκια εξαρτάται τι εννοείς.Ως φοιτήτρια είναι όλα ωραία.Ως νοικοκυρά ...ξαναχμού.
Έχει αλλάξει χέρια, και γενικώς είναι μιά χαρά τα φαγητά του πιά,συν που η θέση δεν παίζεται.
:)
Δ