Λίγο απ' όλα

Αφού κληρονόμησα στις κόρες τη σχέση μου με τη φύση (καμία, η μικρή ως γνήσιο παιδί των λουλουδιών τρώει λουλούδια, η μεγάλη ως γνήσιο παιδί μεγαλωμένο στην Αθήνα φοβάται όλα τα έντομα, η μεσαία πήγε να φυτέψει φακές στο κεσεδάκι και τις σάπισε για τέταρτη φορά), φαίνεται ότι τους κληρονόμησα και τη σχέση μου με τα τεχνικά θέματα. Εχθές η Β έφτιαχνε με τον μπαμπά της ένα βιβλίο-κάστρο από χοντρό χαρτόνι, που "χτίζεται" διπλώνοντας το χαρτόνι σε συγκεκριμένα σημεία και μετά δένει με κάτι κίτρινες βίδες και παξιμάδια. - Ωραία, φέρε μου μια βίδα να την βάλω εδώ και μετά κράτα αυτό το χαρτόνι. - Έτσι μπαμπά; - Ναι πολύ ωραία. - Τέλεια, φέρε τώρα ένα παξιμάδι. - Να φέρω και τις φρυγανιές; -------------------------------- Η κόρη Α περιγράφει την ημέρα της στο σχολείο: Ο Γιάννης είναι βλάκας και όλο μας ενοχλεί και δεν μας αφήνει να παίξουμε και μπαίνει στη μέση και δεν καταλαβαίνει ότι δεν τον θέλουμε. Αλλά δεν γίνεται άλλο. Δεν τον αντέχω! Συνάφι πια! -------------------------------- Πέθανε ο Γκάρι Μουρ (στα 59 του). Θα μου πείτε, είχες καμιά ιδιαίτερη ψύχωση με τον Γκάρι Μουρ και κάνεις έτσι; Όχι - ιδιαίτερη ψύχωση δεν έχω με κανέναν, αλλά πλέον πεθαίνει κόσμος που κάτι μου λέει. Και αυτό με στενοχωρεί. Τι σκατά; Μεγάλωσα;