Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Καλά Χριστούγεννα

Μαμά θέλω κακά! Ε, πήγαινε και πες μου όταν τελειώσεις. Έρχεσαι να κάνουμε κακά; 'εν τέλω. Δεν σου λέω να κάνεις κι εσύ. Έλα να μου κάνεις παρέα. 'ού κάκχιω; Θα πάρουμε το καρεκλάκι. Πάμε. Και που λες σήμερα στο σχολείο, ήρθε ο Ανδρέας και μου τράβηξε τα μαλλιά και μετά τον κυνήγησα και... περίμενε λίγο... πλουτς 'α δω, 'α δω! Ορίστε κοίτα ... και ανέβηκε πάνω στην τσουλήθρα και μου είπε ότι δεν μπορώ να ανέβω γιατί είναι το σπίτι του αλλά εγώ ανέβηκα και πήγα να του τραβήξω τα μαλλιά αλλά ήταν κοντά και η δασκάλα μου φώναξε γιατί δεν είχε δει ότι εκείνος τα άρχισε όλα και δεν είναι δίκαιο και ... περίμενε λίγο... πλουτς 'α δω, 'α δω! ... Έμειναν μέσα κανένα δεκάλεπτο. Δεν τις ενόχλησα, είχα όμως στήσει αυτί μην τυχόν και χάσω καμία ατάκα. Και θυμήθηκα την εποχή που με την αδελφή μου κάναμε η μία παρέα στην άλλη όταν πηγαίναμε στην τουαλέτα. Βέβαια δεν θυμάμαι να θέλω να ελέγχω το αποτέλεσμα των προσπαθειών της, αλλά ποιος ξέρει... Ούτε είχαμε παιδικά καρεκλάκια - τον κουβά αναποδογυρίζαμε (κόκκινος ήταν με σιδερένιο χερούλι) και καθόμασταν, αλλά πρέπει να ήταν πολύ αναπαυτικός γιατί θυμάμαι την μητέρα μας να φωνάζει να βγούμε από την τουαλέτα. Δεν ξέρω τι πιστεύετε εσείς, αλλά τελικά ένα χέσιμο μπορεί να είναι πολύ συγκινητικό!

2 σχόλια:

mamma είπε...

Εμείς όταν είμασταν παιδιά δεν είχαμε τέτοια συγκινητικά σκηνικά αλλά ο Παύλος γουστάρει πολύ την παρέα στο χέσιμο. Εγώ πάλι όχι :)

La koumbara είπε...

Μα δεν είναι αξιοθαύμαστο πόσο ωραία μπορούν να περνάνε ακόμα κι όταν χέζουν! Τι να πεις μετά;

Πολλά πολλά φιλιά!