Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

Λες και δεν τά ξερα

Μετά από μία τριήμερη ημερήσια νοσηλεία σε κρατικό νοσοκομείο (αυτό σημαίνει ότι μπαινόβγαινα επί τρεις ημέρες χωρίς να κοιμάμαι εκεί το βράδυ), ήμουν πυρ και μανία με το εθνικό μας σύστημα υγείας. Με τα χάλια των θαλάμων νοσηλείας (σε θάλαμο ημερήσιας νοσηλείας που κανονικά θα χωρούσαν 6 κρεβάτια υπήρχαν 3 κρεβάτια και 22 καρέκλες – σύνολο 25 άτομα εκεί που θα ήταν 6), με τη βρώμα που σιχαινόσουν να ακουμπήσεις (Κατουριέσαι; Ποιος σου είπε να κατουριέσαι; Να μην κατουριέσαι!), με την αδιαφορία όλων των εργαζομένων στο νοσοκομείο.
Αποφάσισα όμως να αφήσω να περάσει λίγος χρόνος για να δω τι θα μου μείνει περισσότερο.

Οι γιατροί
Μπορεί να τα παίρνουν, μπορεί να είναι αδιάφοροι, μπορεί να είναι λαμόγια, μπορεί να είναι ό,τι θέλετε. Μπορεί να είναι και καλοί, ευγενικοί, ικανοί. Πάλι ό,τι θέλετε. Αλλά δεν μπορεί να δουλεύουν με πεντακόσια άτομα πάνω από το κεφάλι τους. Δεν μπορεί να πρέπει να κάνουν ιατρείο, να παρακολουθούν τους ασθενείς στους θαλάμους και να κάνουν διοικητικό έργο ενώ τους κυνηγάνε οι ασθενείς και οι συνοδοί τους ακόμα και στην τουαλέτα.

Το διοικητικό προσωπικό
Στον όροφο που βρισκόμουν υπήρχε μία διοικητική υπάλληλος. Μία και μοναδική. Είναι βέβαιο ότι δεν θα ήθελα να κάνω τη δουλειά της.

Το νοσηλευτικό προσωπικό
Παραδόξως υπήρχαν 4 νοσοκόμες. Παραδόξως γιατί απ’ όσο καταλαβαίνω οι 4 είναι πολλές. Όχι σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα για την αναλογία νοσηλευτικού προσωπικού/ασθενών, αλλά σύμφωνα με το τι συμβαίνει στα δημόσια νοσοκομεία της χώρας. Βέβαια και οι 4 δεν έφταναν.
Αδελφή τελειώνει ο ορός.
Κλείστε τον και έρχομαι σε λίγο.
Πώς κλείνει;
Θα σας δείξει η κυρία δίπλα.

Να φωνάξω την μητέρα μου να σας αλλάξει ορό;
Νοσοκόμα είναι;
Όχι, αλλά τόσα χρόνια που μπαινοβγαίνω στα νοσοκομεία έχει μάθει.

Ε λοιπόν, αυτό που μου έμεινε είναι οι ασθενείς. Νεφροπαθείς, καρκινοπαθείς, νέοι γέροι και παιδιά (εντάξει, όχι παιδιά, αλλά πολλοί νέοι). Άνθρωποι που έδειχναν άρρωστοι, άνθρωποι που έδειχναν απόλυτα υγιείς, με αυτοάνοσα που τους τρώνε τα κόκαλα, τον μυελό, τη ζωή. Άνθρωποι που τά ’χουν παρατήσει, άλλοι που δεν πρόκειται να τα παρατήσουν ακόμα κι αν τους παρατήσει ο κόσμος όλος, άνθρωποι πιο ζωντανοί κι από διάλειμμα σε νηπιαγωγείο.

Ενδέχεται να νιώσετε ζαλάδα, δύσπνοια, ταχυπαλμίες…
Ξέρετε, νιώθω ήδη μια δύσπνοια και κρυάδες.
Έχει κανείς κάτι να δώσει στην κυρία; Είναι καινούρια και δεν έχει φέρει κουβέρτα.
Ας πάρει τη δικιά μου. Θέλετε να την κρατήσετε μέχρι αύριο;

Και ξέρετε τι; Ντράπηκα.



Α… και να μην το ξεχάσω. Δώστε αίμα. Είναι απίστευτα μεγάλος ο αριθμός των ανθρώπων που χρειάζεται αίμα και είναι εξίσου απίστευτα πολλοί εκείνοι που δεν μπορούν να δώσουν.

4 σχόλια:

bernardina είπε...

Πρώτα πρώτα εύχομαι ό,τι κι αν ήταν αυτό που σε οδήγησε στο νοσοκομείο να είναι περαστικό και να 'σαι πάλι απόλυτα καλά.
Έπειτα, επειδή δυστυχώς έχω αρκετά μεγάλη πείρα από νοσοκομεία (για προσωπικούς και οικογενειακούς λόγους) μπορώ πλέον με ασφάλεια να πω ότι ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχει κανείς για το προσωπικό τους, εγώ δεν συνάντησα πουθενά (επιμένω ΠΟΥΘΕΝΑ) ανθρώπους που να νοιάζονταν πρώτα για την τσέπη τους και μετά για τον άρρωστο. Είτε στα εξωτερικά ιατρεία νοσοκομείου που εφημερεύει, όπου οι συνθήκες για γιατρούς, νοσηλευτές και ασθενείς είναι εξίσου τραγικές και απάνθρωπες, είτε σε κανονικούς θαλάμους νοσηλείας όπου λόγω της έλειψης προσωπικού σε κάθε ασθενή αντιστοιχεί και -τουλάχιστον- ένας συγγενής ο οποίος εκτελεί χρέη νοσοκόμου. Μιλάμε για τριτοκοσμικές καταστάσεις για τις οποίες οι τελευταίοι που φταίνε είναι οι εργαζόμενοι. Θα χρειαζόταν πολύς περισσότερος χώρος από αυτός των σχολίων ενός ποστ για να αναφέρω παραδείγματα...

La koumbara είπε...

Αυτό ακριβώς είναι το θέμα bernardina. Ότι μιλάμε για τριτοκοσμικές καταστάσεις.

Καλημέρα:)

demetrat είπε...

και να έχεις ένα χρόνο τους καινούριους χλιμήτζουρες, και να μην τολμούν να ακουμπήσουν, τις μετατάξεις προσωπικου,τα λαμόγια εντός των νοσοκομείων , γιατρους-φαρμακοποιους-προιστάμενους-συντηρητές- διευθυντές και ό,τι βάλει ο νούς σου.Και το πάρτυ στα νοσοκομεια να συνεχιζεται στην υγειά των κορόιδων, ΕΝΩ ΞΕΡΟΥΝ ΚΑΛΟΤΑΤΑ ΠΩΣ ΔΥΟ ΤΡΕΙΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΝΑ ΡΩΤΗΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΘΑΡΟΥΣ,ΘΑ ΜΑΘΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ.Και βέβαια το ξεκαθάρισμα θα γίνει ταχύτα.ΑΝ ΗΘΕΛΑΝ !!Αλλά δε θελουν.
Αει σιχτίρ πιά.
Μ αυτά και μ αυτα , ξέχασα .Ευχομαι να μην ήταν τιποτα το σοβαρό.Να έχεις υγεία και να χαίρεσαι τα παιδιά σου.

La koumbara είπε...

Εκεί που θα έπρεπε να θέλουν, που θα υπήρχε όφελος και για την κοινωνία και για την οικονομία, δεν θέλουν. Θέλουν όμως στα άλλα. Τι σκ... κουβαλάνε στα μυαλά τους και σε πόσα συμφέροντα υπακούν δεν ξέρω.
Εγώ πάντως ετοιμάζομαι για την διακαναλική για να μάθω το πραγματικό διακύβευμα των εκλογών (τι λέμεεεεεεεε).