Την 1η Μαρτίου 1994 ξύπνησα νωρίς, πήρα το λεωφορείο και έφθασα κατά τις 8:30 μπροστά στο κτήριο γραφείων όπου θα έπιανα δουλειά. Έκανα το γύρο του τετραγώνου, πήρα καφέ και στις 9 παρά 15 μπήκα στο γραφείο.
- Γεια σας, είμαι η κουμπάρα, πιάνω δουλειά εδώ σήμερα.
- Ναι, σε περιμέναμε, εδώ είναι το γραφείο σου.
Ένα άδειο, μα πιο άδειο δεν γίνεται, γραφείο με περίμενε.
- Εεεεεε.... υπολογιστής;
- Έχουμε δύο υπολογιστές στο τμήμα, τον δικό μου και εκείνον εκεί κάτω, αν θες να γράψεις κάτι μου το λες.
(Δεν ξεκινάμε καλά.)
Ήξερα ότι ήταν αντροκρατούμενος χώρος, είχα βάλει κι εγώ τη στολή εργασίας (μακρυμάνικο ζιβάγκο, φαρδύ παντελόνι, ίσια παπούτσια) και είχα πάει έτοιμη. Κάθε ένας που έμπαινε περνούσε από το γραφείο μου και η γραμματέας έκανε τις συστάσεις:
- Από εδώ η κουμπάρα, από εκεί ο χ.
Όλοι με κοιτούσαν από πάνω μέχρι κάτω λες και δεν είχαν ξαναδεί άνθρωπο. Ένιωθα σαν ζώο σε ζωολογικό κήπο (ένας από τους λόγους για τους οποίους δεν έκλεισα ούτε μήνα στη συγκεκριμένη εταιρεία).
Κατά τις 10:30 ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται ένας τύπος με μπλε κουστούμι-γαλάζιο πουκάμισο-ημιλυτή γραβάτα, ξεχτένιστος και τσαλακωμένος σαν να είχε κοιμηθεί με τα ρούχα, ενώ ένα ζευγάρι γυαλιά έστεκε στραβά πάνω στη μύτη του. Ο καημένος, τι άσχημος που είναι, σκέφτηκα. Από την τσακισμένη τσέπη του σακακιού φαινόταν η άκρη ενός βιβλίου που δεν ξέρω ποιο ήταν αλλά ήταν της σειράς Penguin Classic.
- Κουμπάρα από δω ο Κίτσος, Κίτσο η κουμπάρα.
- Χαίρω πολύ, είπα εγώ.
- Γκγκρρρουμφφφ, μου απάντησε.
Τώρα πώς γίνεται και δεκαέξι χρόνια μετά είμαστε ακόμα μαζί, δεν ξέρω.
5 σχόλια:
Αγαπημένη μου, τι υπέροχη ανάρτηση είναι αυτή! Σας φιλώ και τους δύο :)
(ο άντρας σου το ξέρει ότι τον λες Κίτσο;)
Κατά βάθος, αυτό το επιμελώς ατημέλητο στύλ, ξέρεις ότι ήταν αυτό που σε παγίδευσε! Δεν το ξέρεις;
@ mamma
@ island
Συνήθως τον λέω Κίτσο, Μανώλη και Αντώνη (για διαφορετικούς λόγους το καθένα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα).
Δεν ήταν επιμελώς ατημέλητο στυλ - ήταν το στυλ του ανθρώπου που είχε φύγει αργά από το γραφείο, είχε πάει να συναντήσει τους φίλους του, είχε μείνει έξω όλη νύχτα πίνοντας, είχε κοιμηθεί στο τραίνο και είχε φτάσει στο γραφείο αχτένιστος και με τα τσαλακωμένα ρούχα της προηγούμενης ημέρας. Τόσο απλό.
τρυφερη αναρτηση ,
''επιμελως ατιμελητη''
:-)) ...!
να χαιρεστε ο ενας τον αλλον και αγαπιεστε παντα!!!!
@ Avra
Σε ευχαριστώ πολύ.
Την καλημέρα μου και τις καλύτερες ευχές μου για εσένα και την οικογένειά σου.
Δημοσίευση σχολίου