Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Εμπειρίες

Εχθές το μεσημέρι, τελείωσα τη δουλειά μου, βγήκα στο δρόμο, είδα τη διαδήλωση στη Σταδίου και κατηφόρισα την αρκετά άδεια Πανεπιστημίου. Σε μία από τις πολλές στοές υπάρχει ένα κατάστημα που πουλάει είδη σπιτιού και εκεί ακριβώς ήθελα να πάω. Μπαίνω μέσα, λέω στην υπάλληλο τι ψάχνω, με εξυπηρετεί, ωραία. Λίγο πριν φύγω, και ενώ ουσιαστικά βρίσκομαι ακριβώς πίσω από την πόρτα εισόδου, προτείνει να μου δείξει ένα κάλυμμα στρώματος. Εκείνη τη στιγμή τέσσερις κουκουλοφόροι νέοι μπαίνουν στη στοά, κοιτάζουν δεξιά-αριστερά, από όλα τα καταστήματα επιλέγουν το κατάστημα με τα είδη σπιτιού και αρχίζουν να εκτοξεύουν μάρμαρα και πέτρες προς τη τζαμαρία. Η υπάλληλος πήγε και κρύφτηκε πίσω από το ταμείο, εγώ δεν ξέρω πως αλλά βρέθηκα στη σκάλα που οδηγούσε στο πατάρι, με το ένα χέρι στην κουπαστή και το άλλο προτεταμένο με τα κλειδιά ανάμεσα στα δάχτυλα (ελλείψει κατάνα, μην νομίζετε...). Η τζαμαρία δεν έσπασε με τα μάρμαρα και τις πέτρες, οπότε άρχισαν να βαράνε με κάτι ξύλα (όχι καδρόνια, κάτι καλογυαλισμένα με στρογγυλεμένες άκρες σαν μπαστούνια του μπέηζμπολ). Ο τέταρτος της παρέας, που στεκόταν λίγο πιο πέρα, κρατούσε ένα μπουκάλι και περίμενε, αλλά αφού τελικά η τζαμαρία δεν διαλύθηκε, έβαλε το μπουκάλι στην τσέπη και έφυγαν τρέχοντας.
Μετά ήρθαν οι περίοικοι της στοάς να ρωτήσουν την υπάλληλο αν ήταν καλά, ευχήθηκαν να είχε σπάσει εντελώς η τζαμαρία και να είχε πέσει πάνω στα κεφάλια των νεαρών, έβρισαν την αστυνομία, με κέρασαν ένα νερό και έφυγα. Γύρισα στο σπίτι μου, έφαγα το χοιρινό με σέλινο (γιαμ γιαμ γιαμ) και προσπάθησα να ηρεμήσω τα νεύρα μου αγκαλιά με την πρώτη μου αγάπη και παντοτινή (μία Ιον αμυγδάλου).

Αυτή είναι μια αντικειμενική και αμερόληπτη περιγραφή των γεγονότων. Πάμε τώρα σε μερικές παρατηρήσεις για το συγκεκριμένο γεγονός και τη συγκεκριμένη τετράδα.
1. Οι νεαροί δεν ήταν νεαροί - ήταν πιτσιρίκια. Μιλάμε για 16χρονα και αν.
2. Δεν ήταν οργισμένοι, άνεργοι νέοι, αδικημένοι από την κοινωνία και την οικονομία. Δηλαδή δεν ήταν άνθρωποι που συμμετείχαν στη διαδήλωση, που ζητάνε ένα καλύτερο μέλλον, μια δουλειά, μια σύνταξη, ένα κάτι από αυτά για τα οποία έγινε η απεργία χθες. Ήταν τέσσερα πιτσιρίκια που βγήκαν για να γλεντήσουν, με πλήρη επίγνωση των πράξεών τους.
3. Δεν ήταν υπό την επήρεια ουσιών - τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνω μιας και πατούσαν καλά, πετούσαν τα μάρμαρα στο στόχο και το βλέμμα τους ήταν καθαρό.
4. Δεν υπήρχε καμία ιδεολογία πίσω από την πράξη τους. Επιτέθηκαν σε ένα αδιάφορο θα έλεγα κατάστημα που δεν ήταν ούτε τράπεζα, ούτε πολυεθνική ούτε τίποτα.
5. Δεν ήταν καν οργισμένα πιτσιρίκια που έβλεπαν τα αδιέξοδα στα οποία τους οδηγεί το σύστημα και γι' αυτό έσπαγαν και έκαιγαν ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Ήταν τέσσερα αγόρια με πλήρη εξάρτιση, που μπήκαν στη στοά, είδαν ποιο μαγαζί είναι πιο εύφλεκτο και πιο ακίνδυνο (δύο γυναίκες που κρατάνε ένα κάλυμμα στρώματος τι απειλή να αποτελούν;) και επιτέθηκαν σε αυτό. (Στην είσοδο της στοάς υπήρχε φωτοτυπάδικο, κουρείο και διάφορα άλλα που επίσης είχαν τζαμαρίες.)

Ας βάλουμε τώρα και λίγο συναίσθημα.
Να μιλήσω για τους συνδικαλιστές που δεν περιφρουρούν τις διαδηλώσεις, να μιλήσω για την αστυνομία που δεν ξέρω που ήταν, να μιλήσω για το εκπαιδευτικό σύστημα που δεν ανοίγει κανένα μυαλό, να μιλήσω για την κοινωνία που ξέρει μόνο να κριτικάρει, να μιλήσω για την αστική δομή της Αθήνας που δεν δίνει διεξόδους, για τι να μιλήσω; Να πω για τους γονείς που δεν μαζεύουν τα παιδιά τους όταν το πιο πιθανό είναι τέτοιες ώρες να δουλεύουν και να υποθέτουν ότι τα παιδιά τους είναι στο σπίτι και διαβάζουν; Μπορεί να με σόκαρε η κυρία που ευχήθηκε να τούς έπεφτε η τζαμαρία στο κεφάλι, αλλά κι εγώ όλο το απόγευμα προσπαθούσα να σκεφτώ τι κακό θα μπορούσα να ευχηθώ. Που κατέληξα; Να τους καεί το Xbox και να μην τους σηκώνεται.

4 σχόλια:

Christina Linardaki είπε...

Παιδάκι μου είσαι καλά ή μήπως να με πιάσει υστερία;;!! Δυο μέρες έλειψα από το γραφείο και κοντεύουνε να σε σκοτώσουνε;;!!!! Έλεος!!!

La koumbara είπε...

@ cleareaching
Και πού να δεις τι θα γίνει την τρίτη μέρα!

Unknown είπε...

Eisai kala? Meta erxetai to sok.
Thn epomenh fora (diadhlwsewn) tha katseis spiti?

La koumbara είπε...

@ M
Μια χαρά είμαι (αφού ξέρεις, δεν έχω χρόνο ούτε να σοκαριστώ).
Φιλιά