Παρασκευή 25 Δεκεμβρίου 2009

Δημοσίευση

Εδώ μπορώ να κάθομαι και να γράφω ό,τι θέλω και όπως θέλω. Σωστά; Σωστά.

Επειδή λοιπόν είναι η δουλειά μου και όσο νά'ναι τόσα χρόνια κάποιο κουσούρι θα μου έχει αφήσει, πρέπει να ομολογήσω ότι έχω μια μάλλον ιδιαίτερη σχέση με τα λάθη στα έντυπα. Τι εννοώ ιδιαίτερη σχέση; Δεν μπορούν να μου κρυφτούν - τα βρίσκω όπου κι αν είναι. Και το χειρότερο; Βρίσκω τα λάθη των άλλων - τα δικά μου περιμένω να μου τα πείτε εσείς. Ό,τι και να διαβάζω, το μάτι μου θα πέσει πάνω στο λάθος. Και ύστερα από τόσα χρόνια πλέον γνωρίζω πού θα δω το λάθος.
Έτσι λοιπόν όταν διαβάζω, ακόμα κι αν δεν πρόκειται για δουλειά, τα μάτια μου ψάχνουν για εξ με απόστροφο ("εξ' αρχής" και δεν θα ξεχάσω τη διαφήμιση που κυκλοφορούσε στο μετρό πριν από κανένα μήνα που έλεγε "ομορφιά εκ' των έσω") ή για αναφορικά ό,τι γραμμένα ότι. Γιατί το καημένο το ότι είναι δισύλλαβο, οπότε πάντα τονίζεται. Αν όμως είναι αναφορικό γράφεται ό,τι, ενώ αν είναι ειδικό μένει ότι. Θα μου πεις, πώς καταλαβαίνουμε το αναφορικό; Ένας τυφλοσούρτης είναι να σκεφτόμαστε ότι θα μπορούσαμε να το αντικαταστήσουμε με το οτιδήποτε. Ή πάλι το ημείς και υμείς. Με η- είμαστε εμείς, με υ- είσαστε εσείς. (Και κάπου εδώ μπορεί να περιμένετε να σας εξηγήσω γιατί τα γράφω τώρα όλα αυτά, αλλά μάλλον θα μείνετε με την απορία.)
Και για να συνεχίσω ακάθεκτη, σαν να μην μου έφταναν αυτά, βρίσκω και τα εννοιολογικά και πραγματολογικά λάθη ή ασυμφωνίες. Έτσι έχω βρει ατυχείς εκφράσεις σε κείμενα νομικών, οικονομολόγων, καθηγητών διαφόρων ειδικοτήτων, χωρίς να είμαι τίποτε από αυτά. Και εννοείται ότι έχω διαβάσει πολλά βιβλία με το μολύβι στο χέρι για να διορθώνω τα κακώς κείμενα. Έχω διαβάσει βιβλίο που η γυναίκα του πρώτου κεφαλαίου μετατρέπεται στο δεύτερο κεφάλαιο σε άνδρα (ναι, ήταν τραγικό), έχω διαβάσει σελίδα-σελίδα το ίδιο βιβλίο στα ελληνικά και στα αγγλικά για να βρω τα μεταφραστικά λάθη, έχω συγκρίνει διαφορετικές εκδόσεις του ίδιου βιβλίου και έχω προσπαθήσει να δω το πρωτότυπο μέσα από αυτές (με καλύτερο παράδειγμα τον Μικρό Νικόλα - είναι και της μόδας αυτήν την εποχή, αλλά εγώ τον γνώρισα όταν ήμουν συνομήλική του και τον αγαπώ ιδιαίτερα).

Άρα θα επανέλθω...

9 σχόλια:

mamma είπε...

Γλυκειά μου, ποιός σε πείραξε να τον γαμήσω;

υγ. τα φαρμακάκια μας τα παίρνουμε;

island είπε...

Φαντάζομαι στο επόμενο ποστ θα μας μάθεις τα συνημίτονα;

@mamma

Πώς μιλάς έτσι καλή μου;

La koumbara είπε...

@ mamma
@ island
Δεν νομίζω ότι λέω κάτι διαφορετικό από έναν στυλίστα (επειδή είναι της μόδας που ξέρετε ότι μου αρέσει) που λέει "απαπα τι φοράει αυτή!" ή έναν μηχανικό που λέει "μα πώς τις βάλανε έτσι τις υδροροές" ή έναν λογιστή που σκέφτεται "τι ...δέλο είναι αυτά τα βιβλία" ή έναν γιατρό που λέει "μα καλά, έβαλες θερμαντική κρέμα στο σπάσιμο;". Απλώς δεν μας έχετε συνηθίσει κι εμάς.
Όσο για τα συνημίτονα, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα ντίαρ άιλαντ (πώς πάει η ψύξη-θέρμανση;).
Σματς

Christina Linardaki είπε...

Είναι εντελώς ψυχαναγκαστικό το θέμα. Εμένα ο άντρας μου λέει πια ότι αποτελεί καλό λόγο διαζυγίου αυτή η εμμονή μου να διορθώνω όλο τον κόσμο...:)

Πάντως, είναι κρίμα. Η γλώσσα μας είναι ο θησαυρός μας και ο τρόπος που κακοποιείται από τους περισσότερους χρήστες της είναι - πώς να το κάνουμε - αρκετά εγκληματικός. Και το πράγμα γίνεται χειρότερο όσο πάει. Είναι αποδεδειγμένο ότι στα σχολεία δεν ενδιαφέρει κανέναν η ορθογραφία και η γραμματική και το συντακτικό έχουν πάψει να διδάσκονται...

La koumbara είπε...

@ cleareaching
Θα επιμείνω λέγοντας ότι είναι ένα από τα κουσούρια της δουλειάς. Όλοι έχουν τα δικά τους - εμείς απλώς κρυβόμαστε πίσω από τα γραπτά και δεν μας έχει συνηθίσει ο κόσμος.

Μετεωρίτης είπε...

Καλημέρα,
δεν είναι κι εύκολο να μιλάς αλάνθαστα την ελληνική γλώσσα, εξάλλου, όταν πάσχιζαν οι δάσκαλοι να μας εξηγήσουν τι ευεργετικές συνέπειες της μελέτης του Τριανταφυλλίδη, εμείς μουντζουρώναμε τα βιβλία και κάναμε χαβαλέ. Όχι εγώ, είναι η αλήθεια, αλλά οι περισσότεροι. Αλλά, μην ξεχνιέμαι, εγώ ήρθα έστω και καθυστερημένα να πω χρόνια πολλά, να χαίρεσαι την οικογένιά σου και τις κοριτσάρες σου και.. με το καλό στο νέο το σπίτι!

Εγώ, στα όρια υπερκόπωσης. Με οικογενειακά γεύματα, γράψιμο στα κενά και με όλο αυτό το ευτυχισμένο νταβαντούρι σπίτι (τώρα που είμαι σπίτι με έχουν εκμεταλλευτεί, τα άτιμα)... μπορώ να πω ότι όταν έρχεται η νέα χρονιά, εγώ θα φεύγω-για ύπνο προφανώς. Νιώθω απίστευτα κουρασμένη αλλά το έχω ξαναπάθει.

Θέλω να ανεβάσω ένα ποστ για να κράξω την πεθερά μου, πειράζει;!

νατασσΆκι είπε...

Αχά! Πάλι πιάσατε ψιλοκουβέντα πίσω από την πλάτη μου!!!
:pp

χωρίς να είμαι "της (δικής σου) δουλειάς", μ' αρέσει να διαβάζω σωστά γραμμένα κείμενα, οπουδήποτε. Και βρίσκω επίσης εύκολα τα λάθη, γκρουμφ!

La koumbara είπε...

@ Μετεωρίτη
Δεν αγχωνόμαστε - κανένας δεν μιλάει αλάνθαστα καμία γλώσσα. Απλώς νομίζω ότι αν μάθουμε το σωστό (τυχαία, όχι στο σχολείο γιατί το @#$%σύστημα μας διδάσκει την ίδια ιστορία/γεωγραφία/θρησκευτικά 3 φορές αλλά δεν μας διδάσκει γλώσσα) ίσως να προσπαθήσουμε να το εφαρμόσουμε. Οι περισσότεροι κάνουμε λάθη γιατί δεν το ξέρουμε ότι είναι λάθος.
Τέλος πάντων - φτάνει με αυτό το θέμα.

Εύχομαι να έχετε μια πολυυυυυύ καλή χρονιά, με υγεία και χαρές. Όσο για την κούραση, τι να πω; Είναι αυτοί οι μικροί δικτάτορες που ξέρουν πώς να μας χειριστούν (κι εμάς τα θέλει ο κώλος μας, αλλά ας μην το αναλύσουμε τώρα). Κοίτα να ξεκουραστείς όσο μπορείς - αλήθεια τελείωσες τα τραπέζια ή έχεις κι άλλα για την Πρωτοχρονιά;

ΥΓ Ποστ να κράξεις πεθερά; Πώς είναι δυνατόν;
Σματς (x4)

La koumbara είπε...

@ νατασσάκι
Πίσω από την πλάτη σου, ποτέ!
Πολλά πολλά φιλιά σε εσένα και τους άντρες σου!